ΕΦΕΤΕΙΟ ΠΕΙΡΑΙΩΣ
ΑΡΙΘΜΟΣ 9/2021
Αποτελούμενο από τους Δικαστές Σπυριδούλα Μακρή Πρόεδρο Εφετών, Ιωάννη Αποστολόπουλο Εφέτη – Εισηγητή, Αικατερίνη Κοκόλη Εφέτη και από τη Γραμματέα Ε.Τ..
ΑΦΟΥ ΜΕΛΕΤΗΣΕ ΤΗ ΔΙΚΟΓΡΑΦΙΑ
ΚΑΙ ΣΚΕΦΤΗΚΕ ΣΥΜΦΩΝΑ ΜΕ ΤΟ ΝΟΜΟ
Ι. Από το συνδυασμό των διατάξεων των άρθρων 80, 88, 89, 277 και 517 ΚΠολΔ συνάγεται ότι αν ο εναγόμενος προσεπικαλέσει στη δίκη εκείνον κατά του οποίου, σε περίπτωση ήττας του, δικαιούται να αναχθεί και ζητήσει αποζημίωση για το ποσό που ενδεχομένως θα υποχρεωθεί να καταβάλει στον ενάγοντα και συγχρόνως ενώσει μαζί με την προσεπίκληση και αγωγή αποζημιώσεως, ο δε προσεπικληθείς και με την παρεμπίπτουσα αγωγή εναγόμενος δεν προσήλθε στη δίκη, ούτε παρενέβη σε αυτή, δεν καθίσταται διάδικος στην κύρια δίκη μεταξύ του ενάγοντος και του εναγομένου, ούτε δημιουργείται ομοδικία μεταξύ αυτού (προσεπικληθέντος) και του προσεπικαλέσαντος αυτόν εναγομένου. Επίσης, στην εν λόγω περίπτωση, ο ενάγων της κύριας αγωγής, ασκώντας έφεση κατά της πρωτόδικης αποφάσεως, δεν δικαιούται να την απευθύνει και κατά του προσεπικληθέντος και παρεμπιπτόντως εναγομένου, διότι ο τελευταίος, εφόσον δεν παρενέβη, δεν κατέστη διάδικος στην κύρια δίκη, δηλαδή η έφεση που ασκεί ο αντίδικος του προσεπικαλούντος στρέφεται απαραδέκτως κατά του προσεπικληθέντος δικονομικού εγγυητή. Μάλιστα για να μεταβιβαστεί η υπόθεση στο Εφετείο και κατά το μέρος της που αφορά την προσεπίκληση και την παρεμπίπτουσα αγωγή πρέπει να ασκήσει έφεση (επικουρική) και ο προσεπικαλέσας – παρεμπιπτόντως ενάγων της αγωγής αυτής ζητώντας την επανεξέταση της σε περίπτωση που γίνει δεκτή η έφεση του κυρίως ενάγοντος (βλ. ΑΠ 485/2010 ΝοΒ 2010 2055, ΕφΑθ 2416/2010 ΕλλΔνη 2011 850, ΕφΑθ 6841/2008 ΕΦΑΔ 2009 597). Εξάλλου, με την συνεκδίκαση περισσότερων αγωγών δεν μεταβάλλονται οι ενάγοντες ή οι εναγόμενοι κλπ των συνεκδικαζομένων υποθέσεων σε ομόδικους. Έτσι, δικαίωμα ασκήσεως ενδίκου μέσου κατά της αποφάσεως που εκδόθηκε επί των συνεκδικαζομένων δικών έχει κάθε διάδικος εκάστης από τις αυτοτελείς συνεκδικαζόμενες δίκες, ο οποίος οφείλει να απευθύνει αυτό κατά του αντιδίκου του στην ίδια αυτοτελή δίκη και όχι κατά των διαδίκων των άλλων συνεκδικαζομένων δικών (βλ. ΑΠ 1355/2004 ΕλλΔνη 2005 1448, ΕφΘεσ 1810/2009 ΕΦΑΔ 2010 718).
Στην προκείμενη περίπτωση, οι κρινόμενες εφέσεις: Α) Η από 5-9-2018 (υπ’ αριθ. …../5-9-2018 έκθεσης κατάθεσης) έφεση του …………, Β) η από 5-6-2019 (υπ’ αριθ. ………./5-6-2019 έκθεσης κατάθεσης) έφεση της εταιρίας με την επωνυμία «………» και Γ) η από 1-3-2019 (υπ’ αριθ. ………/1-3-2019 έκθεσης κατάθεσης) έφεση (επικουρική) της εταιρίας με την επωνυμία «…………» οι οποίες στρέφονται κατά της ίδιας πρωτόδικης απόφασης, είναι συναφείς, και πρέπει, σύμφωνα με τις διατάξεις των άρθρων 31 και 246 του ΚΠολΔ, να συνεκδικαστούν, γιατί έτσι διευκολύνεται η διεξαγωγή της δίκης και επιτυγχάνεται μείωση των εξόδων. Οι ανωτέρω εφέσεις, οι οποίες στρέφονται κατά της υπ’ αριθ. 1512/2018 οριστικής αποφάσεως του Πολυμελούς Πρωτοδικείου Πειραιώς, που εκδόθηκε, κατά την τακτική διαδικασία, ερήμην της προσεπικληθείσας – παρεμπιπτόντως εναγομένης και ήδη εφεσίβλητης εταιρίας με την επωνυμία «………….» και αντιμωλία των λοιπών διαδίκων, επί των συνεκδικασθεισών α) από 10-10-2016 (υπ’ αριθ. ………/17-10-2016 έκθεσης κατάθεσης) αγωγής του …… κατά της εταιρίας με την επωνυμία «………..» και β)από 12-12-2016 (υπ’ αριθ. ………./13-12-2016 έκθεσης κατάθεσης) προσεπίκλησης – παρεμπίπτουσας αγωγής της εταιρίας με την επωνυμία «………..» κατά της εταιρίας με την επωνυμία «………….», έχουν ασκηθεί σύμφωνα με τις νόμιμες διατυπώσεις, αφού έχει καταβληθεί το ανάλογο παράβολο για κάθε έφεση, αντιστοίχως, και εμπροθέσμως, ενόψει του ότι δεν προκύπτει από κάποιο στοιχείο η επίδοση της εκκαλούμενης αποφάσεως, ούτε οι διάδικοι επικαλούνται αυτή, σε συνδυασμό με το ότι από τη δημοσίευση της εκκαλούμενης αποφάσεως μέχρι την κατάθεση των ως άνω εφέσεων δεν παρήλθε χρονικό διάστημα που υπερβαίνει τα δύο έτη (άρθρα 495 παρ. 1 και 2, 499, 511, 513 παρ. 1 εδ. β΄, 516 παρ. 1, 517 εδ. α΄, 518 παρ. 2 και 520 του ΚΠολΔ, όπως ισχύουν μετά την τροποποίηση τους με το ν. 4335/2015). Ωστόσο, όσον αφορά την ως άνω υπό στοιχείο Α΄ έφεση και ειδικότερα τη δεύτερη των εφεσιβλήτων εταιρία με την επωνυμία «……………», δηλαδή την καθης η ως άνω προσεπίκληση-παρεμπίπτουσα αγωγή, η οποία δεν εμφανίσθηκε ενώπιον του Δικαστηρίου αυτού, κατά την εκφώνηση της εν λόγω υποθέσεως από τη σειρά του οικείου πινακίου, αν και κλητεύθηκε νομίμως και εμπροθέσμως προς τούτο (βλ. την υπ’ αριθ………/9-10-2018 έκθεση επίδοσης του δικαστικού επιμελητή της περιφέρειας του Εφετείου Αθηνών …………), αυτή δεν συμμετείχε σε κάποιο στάδιο της πρωτόδικης δίκης, αλλά δικάσθηκε ερήμην, ούτε ήταν αντίδικος του εκκαλούντος της ως άνω υπό στοιχείο Α΄ εφέσεως (ενάγοντος) στη σχετική αυτοτελή δίκη, που αφορά την προαναφερθείσα κύρια αγωγή, έτσι, σύμφωνα με τις προεκτεθείσες σκέψεις (υπό στοιχείο Ι), η ως άνω υπό στοιχείο Α΄ έφεση ασκήθηκε απαραδέκτως κατ’ αυτής και πρέπει να απορριφθεί ως προς τη δεύτερη των εφεσιβλήτων. Επομένως, πρέπει οι υπό κρίση εφέσεις, όσον αφορούν τους λοιπούς διαδίκους (πλην της 2ηςεφεσίβλητης της ως άνω υπό στοιχείο Α΄ εφέσεως), να γίνουν τυπικώς δεκτές και να ερευνηθούν περαιτέρω ως προς το παραδεκτό και το βάσιμο των λόγων τους, κατά την ίδια ως άνω διαδικασία, που εκδόθηκε η εκκαλούμενη απόφαση (άρθρο 533 του ΚΠολΔ), ερήμην της δεύτερης των εφεσιβλήτων της ως άνω υπό στοιχεία Γ΄ επικουρικής έφεσης (εταιρίας με την επωνυμία «…………»), η οποία δεν εμφανίστηκε στην αναφερόμενη στην αρχή της παρούσας δικάσιμο, κατά την εκφώνηση της υπόθεσης από τη σειρά του οικείου πινακίου, ενόψει του ότι κλητεύθηκε νομοτύπως και εμπροθέσμως προς τούτο (βλ. την υπ’αριθ. ……/7-3-2019 έκθεση επιδόσεως του δικαστικού επιμελητή της περιφέρειας του Εφετείου Πειραιώς ………..), το Δικαστήριο, ωστόσο, πρέπει να προχωρήσει στη συζήτηση της υπόθεσης σαν να ήταν παρόντες όλοι οι διάδικοι (άρθρο 524 παρ. 4 του ΚΠολΔ).
Με την προαναφερθείσα υπό στοιχείο α΄ αγωγή (κύρια),ο ενάγων αυτής και ήδη εκκαλών της ως άνω υπό στοιχείο Α΄ εφέσεως, εξέθεσε ότι, στις 14-6-2015, περί ώρα 18.30, διεξήχθη στο Στάδιο Ειρήνης και Φιλίας, στο Νέο Φάληρο Αττικής,ο αθλητικός αγώνας καλαθοσφαίρισης ανδρών μεταξύ των ομάδων της εναγομένης («…….») και της «…………». Ότι, αυτός προσήλθε στο ανωτέρω στάδιο προκειμένου να παρακολουθήσει τον προαναφερθέντα αγώνα και όταν εισήλθε εντός του σχετικού χώρου, αφού αντιλήφθηκε ότι το στάδιο αυτό ήταν ασφυκτικά γεμάτο με τους ευρισκόμενους θεατές να είναι υπεράριθμοι, διαπίστωσε ότι, αν και διέθετε προς τούτο εισιτήριο, η θέση που αντιστοιχούσε σ’ αυτό είχε καταληφθεί από τρίτο πρόσωπο, έτσι εξαναγκάστηκε να καθίσει σε κενή θέση που βρισκόταν στην πρώτη σειρά της με αριθμό έξι (6) θύρας. Επίσης, εξέθεσε ότι λίγο πριν τη λήξη της διάρκειας του εν λόγω αγώνα και κατά τη λήξη αυτού, δημιουργήθηκε έκρυθμη κατάσταση καθώς δεκάδες πυρσοί (καπνογόνα), βεγγαλικά και κροτίδες, προερχόμενα ιδίως από τoν ανωτέρω χώρο (θύρα 6), ερρίφθησαν στο κενό ανάμεσα στις κερκίδες και τον αγωνιστικό χώρο και πολλοί θεατές εισέβαλαν στον αγωνιστικό χώρο προκειμένου να πανηγυρίσουν και ότι, στο πλαίσιο της ανωτέρω κατάστασης, αυτός (ενάγων) τραυματίστηκε σοβαρά στο δεξί άνω άκρο και στο δεξί του αυτί, λόγω εκρήξεως αυτοσχέδιας κροτίδας εσωτερικής καύσης, την οποία αυτός αντιλήφθηκε και επιχείρησε να ανασύρει από το δάπεδο, εκτιμώντας ότι πρόκειται για μαρκαδόρο, χωρίς να υποψιαστεί ότι πρόκειται για κροτίδα, καθώς δεν εμφάνιζε σπίθα, φλόγα ή καπνό. Ακόμη, ότι ο ανωτέρω τραυματισμός του οφείλεται στην πλημμελή έως ανύπαρκτη τήρηση των κανόνων ασφαλείας που διέπουν τη διεξαγωγή αγώνων καλαθοσφαίρισης, εκ μέρους της εναγόμενης, έχουσα σχετική υποχρέωση, τόσο εκ του νόμου ως ανώνυμη εταιρία καλαθοσφαίρισης, όσο και της γενικότερης υποχρεώσεως πρόνοιας και ασφάλειας στο πλαίσιο της κοινωνικής δραστηριότητας των προσώπων, δηλαδή της εν γένει υποχρεώσεως για την αποφυγή προκλήσεως ζημίας σε τρίτους. Ειδικότερα, ότι, κατά τον ανωτέρω αθλητικό αγώνα, η εναγομένη παρέλειψε να λάβει κάθε ενδεικνυόμενο, από τις περιστάσεις, μέτρο προστασίας των φιλάθλων, κατ’ εντολή της διοίκησης της και σε συνεργασία με την Ελληνική Αστυνομία, με συνέπεια από την παράλειψη αυτή να δημιουργηθούν επικίνδυνες για τους φιλάθλους συνθήκες, και συγκεκριμένα ότι η ιδιωτική εταιρία παροχής υπηρεσιών φύλαξης («security»), με την οποία είχε συμβληθεί σχετικώς η εναγόμενη, δεν διενήργησε τους κατάλληλους ελέγχους κατά την είσοδο των θεατών στο στάδιο, ώστε να μην εισέλθουν σε αυτό θεατές χωρίς εισιτήριο και φέροντες αντικείμενα (όπως κροτίδες) επικίνδυνα για την ασφάλεια αυτών (θεατών), ως όφειλε, με αποτέλεσμα να υπάρχουν στο στάδιο υπεράριθμοι θεατές, και ο ενάγων να αναγκαστεί να καθίσει σε θέση διαφορετική από την αναγραφόμενη στο εισιτήριο του, δηλαδή σε θέση ευρισκόμενη σε χαμηλή σειρά (1η) στη θύρα έξι (6), ενώ από τις υψηλότερες σειρές αυτής (θύρας) οι παρευρισκόμενοι εκεί φίλαθλοι έριξαν τις αυτοσχέδιες κροτίδες μία εκ των οποίων προκάλεσε τον ανωτέρω τραυματισμό του. Επιπρόσθετα, εξέθεσε ότι, όταν κάποιοι από τους θεατές άρχισαν να ρίπτουν τα βεγγαλικά και τις κροτίδες εντός του σταδίου, η εναγόμενη παρέλειψε να κάνει τις απαραίτητες συστάσεις για αποτροπή των ανωτέρω επικίνδυνων για την ασφάλεια συμπεριφορών, με κατευναστικές δηλώσεις από τα μεγάφωνα του σταδίου, με αποτέλεσμα όλων των προαναφερθέντων το σοβαρό τραυματισμό του. Τέλος, εξέθεσε ότι η διοίκηση της εναγομένης επέδειξε αδιαφορία για την τήρηση των σχετικών κανόνων ασφαλείας με τη συμμετοχή της στους πανηγυρισμούς των φιλάθλων, οι οποίοι συνόδευαν την ανωτέρω ρίψη βεγγαλικών και κροτίδων. Βάσει των προεκτεθέντων, κατόπιν παραδεκτού περιορισμού του αιτήματος της αγωγής (που μετατράπηκε μερικώς σε αναγνωριστικό), ο ενάγων ζήτησε: α) να υποχρεωθεί η εναγόμενη να του καταβάλει το ποσό των 8.210 ευρώ, το οποίο αντιστοιχεί σε αποζημίωσή του για ιατροφαρμακευτικές δαπάνες και νοσήλια,λόγω του ανωτέρω τραυματισμού του, β) να αναγνωριστεί ότι η εναγόμενη οφείλει να του καταβάλει το ποσό των 15.780 ευρώ ως αποζημίωση για μελλοντικές δαπάνες στις οποίες θα αναγκαστεί να υποβληθεί για την ίδια ως άνω αιτία, γ) να υποχρεωθεί η εναγόμενη να του καταβάλει το ποσό των 3.000 ευρώ και να αναγνωριστεί ότι οφείλει να του καταβάλει το ποσό των 4.113,12 ευρώ ως αποζημίωση για τη δαπάνη πρόσληψης αποκλειστικής νοσοκόμας – οικιακής βοηθού στην οποία θα αναγκαζόταν να υποβληθεί εξαιτίας της αδυναμίας αυτοεξυπηρέτησης του αν δεν τον συνέδραμε η μητέρα του (………..) για τα αναφερόμενα χρονικά διαστήματα, δ) να αναγνωριστεί ότι η εναγόμενη οφείλει να του καταβάλει το ποσό των 5.233 ευρώ (κατά περιορισμό του σχετικού αγωγικού αιτήματος των 10.759,88 ευρώ μετά την αφαίρεση του ποσού των 5.526,13 ευρώ, το οποίο έλαβε από τον ασφαλιστικό φορέα του ως επίδομα), λόγω απώλειας εισοδημάτων που μετά βεβαιότητας θα αποκόμιζε αν δεν αδυνατούσε να εργαστεί εξαιτίας του ανωτέρω τραυματισμού του, κατά το χρονικό διάστημα από την 1-7-2015 μέχρι και το τέλος Φεβρουάριο του 2016, ε) να αναγνωριστεί ότι η εναγόμενη οφείλει να του καταβάλει μηνιαίως το ποσό των 1.321,38 ευρώ,το οποίο αντιστοιχεί στο μισθό που θα εισέπραττε με πιθανότητα, κατά τη συνήθη πορεία των πραγμάτων, από την εργασία του, αν δεν είχε προκληθεί ο εν λόγω τραυματισμός του, καθώς και το ποσό που αντιστοιχεί στο επίδομα εορτών (δώρο Χριστουγέννων και Πάσχα) και στο επίδομα αδείας ετησίως, για το χρονικό διάστημα από τις 15-10-2016 και επί 35 έτη (έως 15-10-2051), καταβλητέο εντός των πρώτων πέντε ημερών κάθε μήνα, με το νόμιμο τόκο από την καθυστέρηση καταβολής κάθε επιμέρους δόσης, στ) να υποχρεωθεί η εναγόμενη να του καταβάλει το ποσό των 20.000 ευρώ και να αναγνωριστεί ότι του οφείλει το ποσό των 180.000 ευρώ λόγω της μόνιμης αναπηρίας που υπέστη εξαιτίας του τραυματισμού του (κατ’ άρθρο 931 του ΑΚ) και ζ) να υποχρεωθεί η εναγόμενη να του καταβάλει το ποσό των 20.000 ευρώ και να αναγνωριστεί ότι οφείλει να του καταβάλει το ποσό των 230.000 ευρώ ως χρηματική ικανοποίηση λόγω της ηθικής βλάβης που υπέστη από την εν λόγω αδικοπραξία της εναγόμενης, για όλα τα ανωτέρω ποσά με το νόμιμο τόκο από την επίδοση της αγωγής και μέχρις εξοφλήσεως (εκτός του ως άνω υπό στοιχείο ε΄ αιτήματος). Με την προαναφερθείσα υπό στοιχείο β΄ προσεπίκληση – παρεμπίπτουσα αγωγή, η προσεπικαλούσα – ενάγουσα αυτής και ήδη εκκαλούσα της ως άνω υπό στοιχείο Β΄ εφέσεως (εναγομένη της ως άνω υπό στοιχείο α΄ κύριας αγωγής), αφού προσεπικάλεσε την καθης εταιρία παροχής υπηρεσιών ασφάλειας («………………»), λόγω της επικληθείσας ιδιότητάς της ως δικονομικής της εγγυήτριας, εξέθεσε ότι, δυνάμει της από 23-10-2010 συμβάσεως που καταρτίσθηκε μεταξύ τους, αυτή (προσεπικαλούσα-παρεμπιπτόντως ενάγουσα), είχε αναθέσει στην προσεπικληθείσα -παρεμπιπτόντως εναγομένη τη διενέργεια υπηρεσιών ασφαλείας, επιτήρησης και φύλαξης του Σταδίου Ειρήνης και Φιλίας, όπου διεξάγονται οι αγώνες καλαθοσφαίρισης της ομάδας αυτής, για τις αγωνιστικές περιόδους 2010-2011 και 2011-2012 και κατόπιν διαδοχικών τέτοιων συμβάσεων η προσεπικληθείσα-παρεμπιπτόντως εναγομένη εξακολούθησε να παρέχει τις ανωτέρω υπηρεσίες και για τις επόμενες αγωνιστικές περιόδους, καθώς και ότι με την από 3-9-2014 σχετική σύμβασή, που καταρτίσθηκε μεταξύ τους η προσεπικληθείσα – παρεμπιπτόντως εναγομένη ανέλαβε την υποχρέωση να παρέχει τις ανωτέρω υπηρεσίες φύλαξης στο προαναφερθέν στάδιο προς αυτήν (προσεπικαλούσα-παρεμπιπτόντως ενάγουσα) και για την αγωνιστική περίοδο 2014-2015. Επίσης, ότι στις ως άνω υποχρεώσεις της προσεπικληθείσας – παρεμπιπτόντως εναγομένης περιλαμβάνονταν μεταξύ άλλων η τήρηση της ευταξίας εντός του σταδίου, η περιμετρική επιτήρηση της αθλητικής εγκατάστασης για την αποτροπή εισόδου φιλάθλων χωρίς εισιτήριο, καθώς και όσων έφεραν απαγορευμένα επικίνδυνα αντικείμενα, η απαγόρευση μετακίνησης των φιλάθλων σε θέση διαφορετική από την αναγραφόμενη στο εισιτήριο τους, η έρευνα της αθλητικής εγκατάστασης πριν την είσοδο σε αυτή φιλάθλων προς εντοπισμό απαγορευμένων αντικειμένων (βεγγαλικά, καπνογόνα, πυροτεχνήματα κλπ),καθώς και ότι, σύμφωνα με το άρθρο 7 της ανωτέρω μεταξύ τους συμβάσεως, η προσεπικληθείσα – παρεμπιπτόντως εναγομένη ανέλαβε την υποχρέωση πλήρους αποζημίωσης αυτής (προσεπικαλούσας-παρεμπιπτόντως ενάγουσας) σε περίπτωση πρόκλησης ζημίας οφειλόμενης σε ατύχημα σε φίλαθλο (θεατή) κατά τη διάρκεια αθλητικού αγώνα, οφειλόμενη σε πλημμελή εκτέλεση των ως άνω υποχρεώσεων της. Βάσει των προεκτεθέντων, η προσεπικαλούσα-παρεμπιπτόντως ενάγουσα ζήτησε αφενός να παρέμβει η προσεπικληθείσα υπέρ αυτής στη δίκη, η οποία αφορά στην προαναφερθείσα κύρια αγωγή (υπό στοιχείο α΄) και να υποχρεωθεί η τελευταία (προσεπικληθείσα – παρεμπιπτόντως εναγομένη) να της καταβάλει κάθε ποσό που θα υποχρεωθεί αυτή (προσεπικαλούσα-παρεμπιπτόντως ενάγουσα) να καταβάλει, σε περίπτωση που γίνει δεκτή η ως άνω υπό στοιχείο α΄ κύρια αγωγή,στον ενάγοντα αυτής,για κεφάλαιο, τόκους κι έξοδα.Με την εκκαλούμενη απόφαση, αφού συνεκδικάσθηκαν οι προαναφερθείσες υπό στοιχεία α΄ και β΄ αγωγές (κύρια και παρεμπίπτουσα αντιστοίχως), έγινε δεκτή κατά ένα μέρος, ως ουσιαστικώς βάσιμη, η ως άνω υπό στοιχείο α΄ αγωγή, αναγνωρίσθηκε ότι η εναγομένη αυτής οφείλει να καταβάλει στον ενάγοντα της ίδιας αγωγής 1) το ποσό των 2.114,10 ευρώ, με το νόμιμο τόκο από την επίδοση της αγωγής και μέχρι εξοφλήσεως και 2) σε μηνιαίες δόσεις το ποσό των 105 ευρώ κάθε μήνα ετησίως για το χρονικό διάστημα από τις 15-10-2016 μέχρι και τις 15-10-2051, δηλαδή για 35 έτη, εντός του πρώτου πενθημέρου κάθε μήνα, με το νόμιμο τόκο από την καθυστέρηση αυτής, επιπλέον, υποχρεώθηκε η εναγομένη να καταβάλει στον ενάγοντα το ποσό των 25.318 ευρώ, με το νόμιμο τόκο από την επίδοση της αγωγής και μέχρι εξοφλήσεως. Επίσης, με την εκκαλούμενη απόφαση έγινε δεκτή η ως άνω υπό στοιχείο β΄ παρεμπίπτουσα αγωγή και υποχρεώθηκε η εναγομένη αυτής να καταβάλει στην ενάγουσα της ίδιας αγωγής το ποσό των 71.532,10 ευρώ, που επιδικάστηκε με την ανωτέρω κύρια αγωγή, πλέον τόκων και εξόδων, με το νόμιμο τόκο από την καταβολή του ποσού αυτού από την εναγομένη της κύριας αγωγής στον ενάγοντα αυτής. Κατά της ως άνω αποφάσεως του πρωτοβάθμιου Δικαστηρίου παραπονούνται οι προαναφερθέντες εκκαλούντες με τις ως άνω υπό στοιχεία Α΄ και Β΄ κρινόμενες εφέσεις τους, αντιστοίχως, για λόγους που στο σύνολο τους ανάγονται σε μη ορθή ερμηνεία και εφαρμογή του νόμου και εσφαλμένη εκτίμηση των σχετικών αποδείξεων, όπως ειδικότερα εκτίθεται σ’ αυτές, και ζητούν: α) ο εκκαλών της ως άνω υπό στοιχείο Α΄ εφέσεως (ενάγων της κύριας αγωγής) να εξαφανισθεί η εκκαλούμενη απόφαση, ώστε να γίνει δεκτή στο σύνολό της η ως άνω υπό στοιχείο α΄ αγωγή του και β) η εκκαλούσα της ως άνω υπό στοιχείο Β΄ εφέσεως (εναγομένη της κύριας αγωγής) να εξαφανισθεί, η εκκαλούμενη απόφαση, ώστε η ως άνω υπό στοιχείο α΄ αγωγή να απορριφθεί στο σύνολο της. Επιπροσθέτως, η εκκαλούσα της ως άνω υπό στοιχείο Γ΄ επικουρικής εφέσεως (ενάγουσα της παρεμπίπτουσας αγωγής) ζητεί, σε περίπτωση που γίνει δεκτή η ως άνω υπό στοιχείο Α΄ έφεση και η ως άνω κύρια αγωγή, να εξαφανισθεί, η εκκαλούμενη απόφαση, ώστε να γίνει αντιστοίχως δεκτή η ως άνω υπό στοιχείο β΄ παρεμπίπτουσα αγωγή της.
ΙΙ. Κατά τους ορισμούς και την έννοια των άρθρων 914, 297, 298, 932 του ΑΚ η αδικοπρακτική ευθύνη για τη θεμελίωση υποχρεώσεως προς αποζημίωση και χρηματική ικανοποίηση ηθικής βλάβης προϋποθέτει συμπεριφορά παράνομη και υπαίτια, από δόλο ή αμέλεια, επέλευση περιουσιακής ζημίας και ηθικής βλάβης, καθώς και ύπαρξη αιτιώδους συνδέσμου μεταξύ της συμπεριφοράς του δράστη και της, περιουσιακού ή μη χαρακτήρα, ζημίας. Παράνομη είναι η συμπεριφορά που αντίκειται σε απαγορευτικό ή επιτακτικό κανόνα δικαίου, ο οποίος απονέμει δικαίωμα ή προστατεύει συγκεκριμένο συμφέρον του ζημιωθέντος, μπορεί δε η συμπεριφορά αυτή να συνίσταται σε θετική ενέργεια ή σε παράλειψη ορισμένης ενέργειας. Για την κατάφαση της παρανομίας δεν απαιτείται παράβαση συγκεκριμένου κανόνα δικαίου, αλλά αρκεί η αντίθεση της συμπεριφοράς στο γενικότερο πνεύμα του δικαίου ή στις επιταγές της έννομης τάξεως. Έτσι, παρανομία συνιστά και η παράβαση της γενικής υποχρεώσεως πρόνοιας και ασφάλειας στο πλαίσιο της συναλλακτικής και γενικότερα της κοινωνικής δραστηριότητας των ατόμων, δηλαδή η παράβαση της κοινωνικώς επιβεβλημένης και εκ της θεμελιώδους δικαιικής αρχής της συνεπούς συμπεριφοράς απορρέουσας υποχρεώσεως για την αποφυγή προκλήσεως ζημίας σε τρίτους. Αιτιώδης σύνδεσμος υπάρχει όταν η παράνομη και υπαίτια συμπεριφορά του δράστη ήταν, σύμφωνα με τα διδάγματα της κοινής πείρας, ικανή, κατά τη συνηθισμένη και κανονική πορεία των πραγμάτων και χωρίς τη μεσολάβηση άλλου περιστατικού, να επιφέρει τη ζημία, που επήλθε, και την επέφερε στη συγκεκριμένη περίπτωση. Επίσης, αμέλεια, κατ’ άρθρον 330 του ΑΚ, υπάρχει όταν,αφενός μπορούσε να προβλεφθεί το αποτέλεσμα της παράνομης συμπεριφοράς και αφετέρου η αποτροπή του ήταν δυνατή με την καταβολή της απαιτούμενης επιμέλειας. Σημειωτέον ότι, αν με το δικόγραφο της αγωγής γίνεται επίκληση της αμέλειας του εναγομένου, που είναι μια ορισμένη νομική έννοια, είναι επιτρεπτή η συγκεκριμενοποίηση αυτής βάσει των ειδικότερων περιστατικών που προκύπτουν από την αποδεικτική διαδικασία και θεμελιώνουν την αμέλεια τούτου, έστω και αν τα τελευταία δεν συμπίπτουν πλήρως με τα εκτιθέμενα στην αγωγή, τούτο δε διότι η κατά το άρθρο 224 του ΚΠολΔ απαγόρευση της μεταβολής της βάσεως της αγωγής αναφέρεται στα ουσιώδη στοιχεία της ιστορικής και όχι της νομικής βάσης της αγωγής (βλ. ΑΠ 838/2011 ΝΟΜΟΣ, ΑΠ 641/2011 ΧρΙΔ 2012 114, Ι. Καράκωστα «Το δίκαιο των αδικοπραξιών» σελ. 29 επ.). Περαιτέρω, για τον προσδιορισμό του ύψους της σχετικής αποζημιώσεως και της «εύλογης» χρηματικής ικανοποιήσεως, το δικαστήριο της ουσίας λαμβάνει υπόψη, εκτός από τα λοιπά προσδιοριστικά στοιχεία, και το τυχόν συντρέχον πταίσμα του παθόντος. Ειδικότερα, κατά το άρθρο 300 παρ. 1 εδ. α΄ του ΑΚ, αν ο παθών συντέλεσε από δικό του πταίσμα στη σχετική βλάβη ή την έκτασή της, το δικαστήριο μπορεί να μην επιδικάσει αποζημίωση και χρηματική ικανοποίηση ή να μειώσει το ποσό της. Ακόμη, για να υπάρχει συντρέχον πταίσμα, πρέπει η πράξη του παθόντος να έχει συντελέσει στην πρόκληση της βλάβης και να υπάρχει αιτιώδης σύνδεσμος της υπαίτιας πράξης του παθόντος με την πρόκληση ή την έκταση της βλάβης (βλ. ΑΠ 444/2014, ΑΠ 1158/2012, ΑΠ 547/2010 όλες σε ΝΟΜΟΣ). Τέλος, από τις διατάξεις των άρθρων 111 παρ. 2, 118 παρ. 4, 216 του ΚΠολΔ, 914, 932, 297, 298 του ΑΚ, προκύπτει ότι στην αγωγή προς αποζημίωση ή χρηματική ικανοποίηση από αδικοπραξία, για την πληρότητα του δικογράφου, πρέπει να αναφέρονται τα περιστατικά εκείνα που συνιστούν την παράνομη και υπαίτια συμπεριφορά του εναγόμενου. Επίσης, πρέπει να αναφέρονται τα γεγονότα που δικαιολογούν την αιτιώδη συνάφεια μεταξύ της συμπεριφοράς και του ζημιογόνου αποτελέσματος που επήλθε (βλ. ΑΠ 838/2011 ΝΟΜΟΣ, ΑΠ 641/2011 ο.π.). Εξάλλου, κατά τη διάταξη του άρθρου 922 του ΑΚ, ο κύριος ή ο προστήσας κάποιον άλλο σε μία υπηρεσία ευθύνεται για τη ζημία που ο υπηρέτης ή ο προστηθείς προξένησε σε τρίτο παράνομα κατά την υπηρεσία του. Η εφαρμογή της ως άνω διατάξεως προϋποθέτει: 1)σχέση πρόστησης, η οποία υπάρχει όταν ο προστήσας διατηρεί το δικαίωμα να δίδει οδηγίες και εντολές στον προστηθέντα, σε σχέση με τον τρόπο εκπλήρωσης της υπηρεσίας του, 2)ενέργεια (ή παράλειψη) του προστηθέντος παράνομη και υπαίτια πληρούσα τις προϋποθέσεις του άρθρου 914 του ΑΚ και 3)η ενέργεια (ή παράλειψη) αυτή του προστηθέντος να έγινε κατά την εκτέλεση της υπηρεσίας που του είχε ανατεθεί, ακόμη και κατά κατάχρηση της υπηρεσίας του αυτής, η οποία υφίσταται όταν η ζημιογόνος πράξη τελέσθηκε εντός των ορίων των καθηκόντων που ανατέθηκαν στον προστηθέντα, ή επ’ ευκαιρία ή εξ αφορμής της υπηρεσίας, αλλά κατά παράβαση των εντολών και των οδηγιών, που δόθηκαν σ’ αυτόν ή καθ’ υπέρβαση των καθηκόντων του, εφόσον μεταξύ της ζημιογόνου ενέργειας του προστηθέντος και της υπηρεσίας που ανατέθηκε σ’ αυτόν υπάρχει εσωτερική συνάφεια, υπό την έννοια ότι η αδικοπραξία δεν θα ήταν δυνατό να υπάρξει χωρίς την πρόστηση ή ότι η τελευταία υπήρξε το αναγκαίο μέσο για την τέλεση της αδικοπραξίας (βλ. ΑΠ 838/2011 ΧρΙΔ 2012 114, ΑΠ 1198/2009 ΕΕμπΔ 2010 419, ΑΠ 1507/2005 ΕλλΔνη 2006 94).
IΙΙ. Στo άρθρο 41Δ του νόμου 2725/1999 «Υποχρεώσεις αθλητικών φορέων – Μέτρα αστυνόμευσης αθλητικών εκδηλώσεων» ορίζεται ότι «Η αρμοδιότητα για την τήρηση της τάξης κατά τις αθλητικές συναντήσεις εντός και εκτός των αγωνιστικών χώρων ανήκει στην Ελληνική Αστυνομία ή στο Λιμενικό Σώμα, εφόσον η αθλητική συνάντηση διεξάγεται σε περιοχή δικαιοδοσίας του. Οι διοργανώτριες αρχές αθλητικών εκδηλώσεων, τα εκάστοτε διαγωνιζόμενα αθλητικά σωματεία, Τ.Α.Α. ή Α.Α.Ε., οι σύνδεσμοι φιλάθλων και γενικά οι αθλητικοί φορείς υποχρεούνται να συνεργάζονται με την αρμόδια αστυνομική αρχή και να συμμορφώνονται προς τις υποδείξεις και αποφάσεις της, ιδίως για θέματα που αποβλέπουν στην εξασφάλιση ομαλής τέλεσης μιας αθλητικής συνάντησης, στη μετακίνηση, προσέλευση και αποχώρηση των φιλάθλων, στον τρόπο διάθεσης των εισιτηρίων στους διαγωνιζομένους, στον καθορισμό των θέσεων των οπαδών τους στις κερκίδες και των μεταξύ τους κενών τμημάτων και γενικά στη διαφύλαξη της δημόσιας τάξης. Η Ελληνική Αστυνομία διαθέτει στην περιοχή της δικαιοδοσίας της το κατά την κρίση της αναγκαίο προσωπικό για την τήρηση της τάξης σε αθλητικές συναντήσεις, στο οποίο και καταβάλλεται η προβλεπόμενη από τις διατάξεις του άρθρου 33 του ν.2800/2000 (ΦΕΚ 41 Α.) αποζημίωση…Πριν από την έναρξη της αγωνιστικής περιόδου και για όλη τη διάρκειά της οι διοργανώτριες αρχές αθλητικών συναντήσεων αθλημάτων, τα αθλητικά σωματεία, τα Τ.Α.Α. και οι Α.Α.Ε. ορίζουν υπεύθυνο ασφαλείας αγώνων με τον αναπληρωτή του αρμόδιο για θέματα αντιμετώπισης της βίας με αφορμή αθλητικές εκδηλώσεις, τον οποίο γνωστοποιούν στη διοργανώτρια, στη Δ.Ε.Α.Β. και στην αστυνομική αρχή της έδρας τους. Ως υπεύθυνος ασφαλείας αγώνων προσλαμβάνεται άτομο με αποδεδειγμένη ειδική εμπειρία σε θέματα ασφαλείας. Ο υπεύθυνος ασφαλείας προΐσταται κατά περίπτωση του γραφείου ασφαλείας γηπέδων της παραγράφου 10 ή του προσωπικού ασφαλείας αγώνων της παραγράφου 11 … Απαγορεύεται η κατάληψη διαδρόμων και κλιμάκων των εξεδρών από θεατές … Οι Α.Α.Ε. ή Τ.Α.Α. που αγωνίζονται στα εθνικά επαγγελματικά πρωταθλήματα ποδοσφαίρου, καλαθοσφαίρισης και πετοσφαίρισης υποχρεούνται να προσλαμβάνουν πιστοποιημένες ιδιωτικές εταιρείες παροχής υπηρεσιών ασφαλείας για την εφαρμογή μέτρων ευταξίας των γηπέδων και για τη συνοδεία των φιλάθλων τους, όπως η λειτουργία τους ορίζεται από το ν. 2518/1997 (Α164) περί προϋποθέσεων λειτουργίας ιδιωτικών επιχειρήσεων παροχής υπηρεσιών ασφαλείας… Οι ανωτέρω εταιρείες απαιτείται να πιστοποιούνται από τους κατά νόμο αρμόδιους για την πιστοποίηση φορείς και να ειδικεύονται σε ειδικά θέματα παροχής υπηρεσιών ασφαλείας για τη συνοδεία και επιτήρηση οργανωμένων φιλάθλων εντός και εκτός αθλητικών εγκαταστάσεων και τήρησης ευταξίας στους χώρους των εξέδρων των αθλητικών εγκαταστάσεων και στους χώρους στάθμευσης…Καταστάσεις με τα στοιχεία ταυτότητας και τη διεύθυνση κατοικίας του προσωπικού ασφαλείας καταρτίζονται με ευθύνη των Α.Α.Ε. ή Τ.Α.Α. ή των αθλητικών σωματείων που προσλαμβάνουν το προσωπικό αυτό και παραδίδονται στην αρμόδια αστυνομική αρχή, στη Δ.Ε.Α.Β., στη Γενική Γραμματεία Αθλητισμού και στη διοργανώτρια αρχή το αργότερο σαράντα οκτώ ώρες πριν από την έναρξη κάθε αθλητικής συνάντησης. Στις παραπάνω καταστάσεις συμπεριλαμβάνονται οι οριζόμενοι κατά περίπτωση από τις Α.Α.Ε. ή Τ.Α.Α. ή αθλητικά σωματεία υπεύθυνοι κατά τομέα δραστηριότητας. Οι ιδιωτικές εταιρείες παροχής υπηρεσιών ασφαλείας συνεργάζονται με την αστυνομική αρχή, για την επιβολή των λαμβανόμενων μέτρων ευταξίας». Περαιτέρω, στις διατάξεις των άρθρων 1, 5, 7 και 8 της Κοινής Υπουργικής Απόφασης 37914/2006 (ΦΕΚ Β-1120/17-8-2006) ορίζεται: Άρθρο 1«Υποχρέωση Π.Α.Ε. και Κ.Α.Ε για πρόσληψη προσωπικού ασφαλείας. Οι Π.Α.Ε. που αγωνίζονται στα εθνικά επαγγελματικά πρωταθλήματα Α΄ και Β΄ εθνικής κατηγορίας ποδοσφαίρου και οι Κ.Α.Ε. της Α1 εθνικής κατηγορίας καλαθοσφαίρισης, υποχρεούνται να προσλαμβάνουν ικανό και εκπαιδευμένο για την ασφάλεια των αγώνων προσωπικό για την εφαρμογή μέτρων ευταξίας κατά τις αθλητικές συναντήσεις, το οποίο πρέπει να είναι εφοδιασμένο με την άδεια εργασίας που προβλέπεται από το άρθρο 3 του ν. 2518/1997 (ΦΕΚ 164 Α). Ο αριθμός του διατιθέμενου κατά αθλητική συνάντηση προσωπικού ασφαλείας, καθορίζεται κατά τις συσκέψεις που συγκαλούνται σύμφωνα με την παράγραφο 2 του άρθρου 41Δ του ν. 2725/1999, αφού ληφθούν υπόψη ιδίως τα υφιστάμενα σχέδια ασφαλείας, ο βαθμός επικινδυνότητας του αγώνα, καθώς και οι υποδείξεις του εκπροσώπου της αστυνομικής ή λιμενικής αρχής, σύμφωνα με τα προβλεπόμενα στην παρ. 1 του άρθρου 41Δ του ν. 2725/1999, στα πλαίσια των διαδικασιών λήψης μέτρων αστυνόμευσης των αθλητικών εκδηλώσεων. Οι Π.Α.Ε. και οι Κ.Α.Ε., κατά περίπτωση, υποχρεούνται πριν τις συσκέψεις του προηγούμενου εδαφίου να γνωστοποιούν εγγράφως στον εκπρόσωπο της αστυνομικής αρχής τον αριθμό του προσωπικού ασφαλείας που προτίθενται να διαθέσουν κατά την αθλητική συνάντηση … άρθρο 5 Συμβάσεις με ιδιωτικές επιχειρήσεις παροχής υπηρεσιών ασφαλείας
Για την εκπλήρωση των υποχρεώσεων που απορρέουν από το άρθρο 1 της παρούσας οι Π.Α.Ε. και Κ.Α.Ε. συμπληρωματικά προς την πρόσληψη δικού τους μονίμου προσωπικού ασφαλείας μπορούν να συμβάλλονται με ιδιωτικές επιχειρήσεις παροχής υπηρεσιών ασφαλείας για την διάθεση έκτακτου προσωπικού προς κάλυψη των παραπάνω υποχρεώσεών τους, ανάλογα με τις ανάγκες και τις περιστάσεις κάθε μεμονωμένης αθλητικής εκδήλωσής τους, τηρουμένων κατά τα λοιπά των διατάξεων των νόμων 2725/1999 και 2518/1997 και της παρούσας απόφασης … άρθρο 7 Υπαγωγή προσωπικού ασφαλείας. Το προσωπικό ασφαλείας που διατίθεται στις αθλητικές συναντήσεις, από τις υπόχρεες Π.Α.Ε. και Κ.Α.Ε., οργανώνεται από τον υπεύθυνο ασφαλείας αγώνων, ο οποίος κατανέμει αυτό σε θέσεις − τομείς εργασίας, σε συνεργασία με τον επικεφαλής αξιωματικό των αστυνομικών μέτρων και μεριμνά για την αποτελεσματική άσκηση των καθηκόντων που τους αναθέτει. άρθρο 8Καθήκοντα προσωπικού ασφαλείας. 1. Τα καθήκοντα του προσωπικού ασφαλείας σε κάθε συγκεκριμένο αγώνα ή αθλητική εκδήλωση ορίζονται από τον υπεύθυνο ασφαλείας αγώνων της Π.Α.Ε. ή Κ.Α.Ε., που προβλέπεται στο άρθρο 41Δ παράγραφος 4 του ν.2725/1999, όπως αυτός σήμερα ισχύει, τηρουμένων σε κάθε περίπτωση των υποχρεώσεων που τίθενται από τα άρθρα 4, 5, 6 και 7 του ν. 2518/1997.2. Ειδικότερα τα καθήκοντα του προσωπικού ασφαλείας ιδίως είναι τα ακόλουθα: α) Η τήρηση της ευταξίας στους χώρους κίνησης και στις θέσεις των φιλάθλων εντός των αθλητικών εγκαταστάσεων.β)… γ) Η μέριμνα ώστε να μην υπάρχουν φίλαθλοι στους διαδρόμους που βρίσκονται ή οδηγούν στις κερκίδες της αθλητικής εγκατάστασης, εξασφαλίζοντας την απρόσκοπτη είσοδο − έξοδο από τους χώρους αυτούς, αλλά και την άμεση διαφυγή σε περίπτωση ανάγκης εκκένωσης της εγκατάστασης, λαμβάνοντας προς τούτο κάθε πρόσφορο μέτρο.δ)… ε) H μέριμνα για την ασφαλή είσοδο των φιλάθλων εντός των αθλητικών εγκαταστάσεων, τηρώντας τη σειρά προτεραιότητας και κατευθύνοντας αυτούς στις προβλεπόμενες θύρες.στ) Η επιτήρηση περιμετρικά της αθλητικής εγκατάστασης, για την αποτροπή εισόδου φιλάθλων χωρίς εισιτήριο ή ευρισκομένων σε κατάσταση μέθης ή υπό την επήρεια ναρκωτικών ουσιών καθώς και απαγορευμένων − επικινδύνων αντικειμένων. ζ) Η τοποθέτηση των φιλάθλων στις κερκίδες των αθλητικών εγκαταστάσεων και η μέριμνα για την αποτροπή εισόδου στον αγωνιστικό χώρο. η) Η απαγόρευση μετακίνησης φιλάθλων σε διαφορετική θέση από αυτή που προβλέπεται στο εισιτήριό τους. θ) Ο έλεγχος εισόδου και παραμονής των δικαιούμενων ατόμων στον αγωνιστικό χώρο.ι) Η έρευνα των χώρων της αθλητικής εγκατάστασης, πριν την είσοδο σε αυτή των φιλάθλων, προς εντοπισμό απαγορευμένων αντικειμένων (βεγγαλικά, καπνογόνα, πυροτεχνήματα κλπ). ια) Ο έλεγχος ότι ο κάτοχος του εισιτηρίου είναι ο αναγραφόμενος σε αυτό, όπου αυτό προβλέπεται.
ιβ) Η αποτροπή εισαγωγής στις αθλητικές εγκαταστάσεις μη επιτρεπομένων αντικειμένων από τους φιλάθλους…».Από τις ανωτέρω διατάξεις συνάγεται, ότι η γηπεδούχος αθλητική ομάδα έχει ιδιαίτερη νομική υποχρέωση να συνεργάζεται με την αρμόδια για την τάξη εντός και εκτός των γηπέδων Αστυνομική Αρχή, για την ομαλή διεξαγωγή των αγώνων, υπό συνθήκες οι οποίες επιτρέπουν την ασφαλή παρακολούθηση αυτών από τους φιλάθλους, παρέχουσα προς τούτο στην Αστυνομική Αρχή όλες τις απαραίτητες σχετικές πληροφορίες, οι οποίες έχουν σχέση με την χωρητικότητα του γηπέδου σε φιλάθλους, τον αριθμό των εισιτηρίων και τη διανομή αυτών, τον διαχωρισμό των αντιπάλων φιλάθλων κ.λπ. Επίσης, αρμοδιότητα της γηπεδούχου ομάδας αποτελεί και ο έλεγχος των φιλάθλων της, και εκ μέρους της προστηθείσας για τον σκοπό αυτό ιδιωτικής εταιρίας παροχής ασφάλειας, προκειμένου αυτοί (φίλαθλοι) να μην φέρουν εντός του γηπέδου επικίνδυνα για τους παρευρισκόμενους στο γήπεδο αντικείμενα, με δυνατότητα διεξαγωγής ακόμη και σωματικής έρευνας στους φιλάθλους, μάλιστα, σε περίπτωση άρνησής τους, δύνανται να καλέσουν τα αστυνομικά όργανα για τη διεξαγωγή της εν λόγω έρευνας ή και να αρνηθούν την είσοδό τους. Έτσι, σε περίπτωση κατά την οποία η γηπεδούχος ομάδα αμελήσει και παραλείψει να λάβει τα κατάλληλα κατά περίπτωση μέτρα, μεταξύ των οποίων και αυτά τα οποία ενδεχομένως υπεδείχθησαν από την αρμόδια Αστυνομική Αρχή, με συνέπεια από την παράλειψη αυτή να δημιουργηθούν επικίνδυνες για τους παρευρισκόμενους στους αγώνες (θεατές, παράγοντες κλπ) συνθήκες και να τραυματισθεί κάποιος εξ αυτών, τότε ανεξαρτήτως της ενδεχομένως παράλληλης ευθύνης της Αστυνομικής Αρχής, κατά το άρθρο 926 του ΑΚ, ευθύνεται και εκείνη για την αποκατάσταση της προκληθείσης στον τρίτο ζημίας (βλ. ΑΠ 1043/2014 ΝΟΜΟΣ).
ΙV. Από το συνδυασμό των διατάξεων των άρθρων 914, 928 και 929 του ΑΚ συνάγεται ότι αυτός που υπέστη παρανόμως και υπαιτίως βλάβη του σώματος ή της υγείας του δικαιούται να αξιώσει και τη μελλοντική αποθετική του ζημία (διαφυγόν κέρδος). Τέτοια περίπτωση αποτελεί και αυτή που ο παθών λόγω της ανικανότητας ή μειωμένης ικανότητας προς εργασία από βλάβη του σώματος ή της υγείας του στερείται τα εισοδήματα από την επαγγελματική απασχόλησή του, την οποία, έχοντας πλήρη ικανότητα κατά την συνήθη πορεία των πραγμάτων, θα ασκούσε στο μέλλον. Μάλιστα, στην περίπτωση αυτή δεν απαιτείται βεβαιότητα για την εν λόγω απώλεια, αλλά αρκεί σχετική πιθανότητα, κατά τη συνήθη πορεία των πραγμάτων, στοιχείο που πρέπει να προκύπτει από τις ιδιαίτερες περιστάσεις. Έτσι, για να είναι η σχετική αγωγή ορισμένη και νόμιμη πρέπει σ’ αυτήν ο ζημιωθείς να εκθέτει με σαφήνεια και πληρότητα συγκεκριμένα πραγματικά περιστατικά, τα οποία πιθανολογούν τη μελλοντική ζημία του και καθιστούν δυνατή στο δικαστήριο την εκτίμηση της πιθανότητας επελεύσεως της ζημίας, ως προς τα επιμέρους κονδύλια, καθώς και ιδιαίτερη επίκληση των κονδυλίων αυτών, χωρίς να αρκεί η αφηρημένη επανάληψη των εκφράσεων του άρθρου 298 του ΑΚ, ούτε του συνολικώς φερόμενου ως διαφυγόντος κέρδους. Ειδικότερα, κατά την έννοια των άρθρων 298 του ΑΚ και 216 του ΚΠολΔ, ο αιτούμενος την επιδίκαση αποζημιώσεως λόγω διαφυγόντος κέρδους πρέπει (και αρκεί) να προσδιορίζει αυτή βάσειενός ή περισσοτέρων αριθμητικών μεγεθών (όπως είναι και η αμοιβή μιας υπηρεσίας σε ορισμένο τόπο και χρόνο), τα οποία, κατά την κοινή περί τούτου αντίληψη και το συνήθως συμβαίνον, είναι ή δύνανται να γίνουν γνωστά στους συναλλασσόμενους του επαγγελματικού χώρου των διαδίκων και κυρίως εκείνου του εναγομένου, και, έτσι, να είναι περαιτέρω δυνατό να αποτελέσει αντικείμενο δικαστικής εκτίμησης και απόδειξης (βλ. ΑΠ 1403/2010 ΝΟΜΟΣ, ΑΠ 1379/2010 ΔΕΕ 2011 304, ΑΠ 940/2010 ΝΟΜΟΣ, ΑΠ 886/2010 ΝΟΜΟΣ, ΑΠ 601/2010 ΝΟΜΟΣ). Σημειωτέον ότι είναι διαφορετικό το ζήτημα, όταν στην αγωγή η ζημία του ενάγοντος εμφανίζεται ως πιθανή κατά τη συνήθη πορεία των πραγμάτων, όμως, από τις αποδείξεις προκύπτει ότι αυτή είναι απλά ενδεχόμενη. Στη τελευταία αυτή περίπτωση η αγωγή είναι απορριπτέα ως προώρως ασκηθείσα. Πάντως, η τελεσίδικη απόφαση με την οποία απορρίπτεται η αγωγή ως προώρως ασκηθείσα δεν δημιουργεί, ως προς τούτο δεδικασμένο, γιατί δεν πρόκειται για τομή της διαφοράς (βλ. ΑΠ 416/2019 ΝΟΜΟΣ, ΑΠ 1445/2018 ΧρΙΔ 2019 177, ΑΠ 377/2009 ΕλλΔνη 2010 388).
- Περαιτέρω, κατά τη διάταξη του άρθρου 931 του ΑΚ «Η αναπηρία ή η παραμόρφωση, που προξενήθηκε στον παθόντα, λαμβάνεται υπόψη κατά την επιδίκαση της αποζημίωσης, αν επιδρά στο μέλλον του». Ως αναπηρία θεωρείται κάποια έλλειψη της σωματικής, νοητικής ή ψυχικής ακεραιότητας του προσώπου, ενώ ως παραμόρφωση νοείται κάθε ουσιώδης αλλοίωση της εξωτερικής εμφανίσεως του προσώπου, η οποία καθορίζεται όχι αναγκαίως κατά τις απόψεις της ιατρικής, αλλά κατά τις αντιλήψεις της ζωής. Επίσης, ως μέλλον νοείται η επαγγελματική, οικονομική και κοινωνική εξέλιξη του προσώπου. Μάλιστα, δεν απαιτείται βεβαιότητα δυσμενούς επιρροής της αναπηρίας ή παραμορφώσεως στο μέλλον του προσώπου, αλλά αρκεί και απλή δυνατότητα κατά τη συνήθη πορεία των πραγμάτων. Στο επαγγελματικό-οικονομικό τομέα η αναπηρία ή παραμόρφωση του ανθρώπου, κατά τη διδάγματα της κοινής πείρας, αποτελεί αρνητικό στοιχείο στα πλαίσια του ανταγωνισμού και της οικονομικής εξελίξεως και προαγωγής του. Έτσι, στην ως άνω διάταξη προβλέπεται η επιδίκαση από το δικαστήριο χρηματικής παροχής στον παθόντα αναπηρία ή παραμόρφωση, εφόσον συνεπεία αυτών επηρεάζεται το μέλλον του. Η χρηματική αυτή παροχή δεν αποτελεί αποζημίωση, εφόσον η τελευταία εννοιολογικώς συνδέεται με την επίκληση και απόδειξη ζημίας περιουσιακής, δηλαδή διαφοράς μεταξύ της περιουσιακής καταστάσεως μετά το ζημιογόνο γεγονός και εκείνης που θα υπήρχε χωρίς αυτό. Εξάλλου, η συνεπεία της αναπηρίας ή παραμορφώσεως ανικανότητα προς εργασία, εφόσον προκαλεί στον παθόντα περιουσιακή ζημία αποτελεί βάση αξιώσεως προς αποζημίωση, που στηρίζεται στο άρθρο 929 του ΑΚ (αξίωση διαφυγόντων εισοδημάτων). Ωστόσο, η αναπηρία ή η παραμόρφωση ως τέτοια κατάσταση δεν σημαίνει κατ’ ανάγκην πρόκληση στον παθόντα περιουσιακής ζημίας, αλλά προέχον και κρίσιμο είναι το γεγονός της αναπηρίας ή παραμορφώσεως ως βλάβης του σώματος ή της υγείας του προσώπου, ως ενός αυτοτελούς έννομου αγαθού, που απολαύει και συνταγματικής προστασίας, σύμφωνα με τις παραγράφους 3 και 6 του άρθρου 21 του Συντάγματος, όχι μόνο στις σχέσεις των πολιτών προς το Κράτος, αλλά και στις μεταξύ τους σχέσεις, χωρίς αναγκαίως η προστασία αυτή να συνδέεται με αδυναμία πορισμού οικονομικών ωφελημάτων ή πλεονεκτημάτων. Ως εκ τούτου, ορθότερη κρίνεται η ερμηνεία της ως άνω διατάξεως (931 ΑΚ), που την καθιστά εφαρμόσιμη, σύμφωνα με την οποία προβλέπεται η επιδίκαση στον παθόντα αναπηρία ή παραμόρφωση ενός εύλογου χρηματικού ποσού ακριβώς λόγω της αναπηρίας ή παραμορφώσεως, χωρίς σύνδεση με συγκεκριμένη περιουσιακή ζημία, η οποία άλλωστε και δεν δύναται να προσδιοριστεί. Μάλιστα, είναι πρόδηλο, ότι η κατά τη διάταξη αυτή (931 ΑΚ) αξίωση είναι διαφορετική: α) από την αξίωση για διαφυγόντα εισοδήματα του παθόντος, που κατ’ ανάγκη συνδέεται με επίκληση και απόδειξη συγκεκριμένης περιουσιακής ζημίας, λόγω της ανικανότητας του παθόντος προς εργασία (929 ΑΚ), και β) από την κατ’ άρθρον 932 του ΑΚ χρηματική ικανοποίηση λόγω ηθικής βλάβης. Τέλος, είναι αυτονόητο ότι όλες οι ως άνω αξιώσεις δύνανται να ασκηθούν είτε σωρευτικώς, είτε μεμονωμένως, αφού πρόκειται για αυτοτελείς αξιώσεις και η θεμελίωση καθεμίας από αυτές δεν προϋποθέτει αναγκαίως την ύπαρξη μιας των λοιπών. Πάντως, για τη θεμελίωση της εν λόγω αξιώσεως (931 ΑΚ) απαιτείται να συντρέχουν στοιχεία πέραν από εκείνα που απαιτούνται για τη θεμελίωση αξιώσεως κατά τις διατάξεις των άρθρων 929 και 932 του ΑΚ, δηλαδή και εκείνα που συνθέτουν την έννοια της αναπηρίας ή της παραμόρφωσης και η δυσμενής επίδραση αυτών στο μέλλον του παθόντος (βλ. ΟλΑΠ 18/2008 ΝΟΜΟΣ, ΑΠ 410/2011 ΝΟΜΟΣ, ΑΠ 321/2011 ΝΟΜΟΣ, ΑΠ 1087/2010 ΝΟΜΟΣ, ΑΠ 123/2010 ΧρΙΔ 2010 26).
Στην προκείμενη περίπτωση, όπως προκύπτει από την επισκόπηση του δικογράφου της ως άνω υπό στοιχείο α΄ (κύριας) αγωγής, τα ως άνω περιστατικά που εκθέτει ο ενάγων σχετικώς με την ευθύνη από αμέλεια της εναγομένης, δηλαδή ότι η τελευταία και η προστηθείσα από αυτήν εταιρία παροχής υπηρεσιών ασφαλείας (security), σε αντίθεση με την καλή πίστη και τα χρηστά ήθη, ουδόλως ή πλημμελώς τήρησαν τους κανόνες ασφαλείας, που διέπουν τη διεξαγωγή αγώνων καλαθοσφαίρισης, όπως ο αναφερόμενος, και συγκεκριμένα την έλλειψη ελέγχου στους εισελθόντες θεατές στο ανωτέρω στάδιο, ώστε να αποτραπεί η είσοδος στο χώρο αυτό βεγγαλικών, κροτίδων και άλλων συναφών ειδών,ότι αυτός (ενάγων) αναγκάστηκε να χρησιμοποιήσει θέση διαφορετική από την αναγραφόμενη στο εισιτήριο του, δηλαδή σε θέση ευρισκόμενη σε χαμηλή σειρά (1η) στη θύρα έξι (6), ενώ από τις υψηλότερες σειρές αυτής (θύρας) οι παρευρισκόμενοι εκεί φίλαθλοι έριξαν τις αυτοσχέδιες κροτίδες, από την οποία (ρίψη κροτίδας) προκλήθηκε ο προαναφερθείς τραυματισμός του,και την παράλειψη της πραγματοποίησης συστάσεων από τη μεγαφωνική εγκατάσταση του σταδίου για να αποτρέψουν τους θεατές από την αναφερόμενη ρίψη καπνογόνων, βεγγαλικών και κροτίδων, καθώς και την εν γένει αδιαφορία της διοίκησης της εναγομένης για την τήρηση των ως άνω κανόνων με τη συμμετοχή της στους πανηγυρισμούς των φιλάθλων, οι οποίοι συνόδευαν την ανωτέρω ρίψη βεγγαλικών και κροτίδων, είναι επαρκή για τη θεμελίωση της σχετικής αδικοπρακτικής ευθύνης της εναγομένης, σύμφωνα με τις προεκτεθείσες σκέψεις (υπό στοιχείο ΙΙ). Σημειωτέον ότι είναι διαφορετικό ζήτημα το εάν πράγματι συνέβησαν τα ως άνω εκτιθέμενα στην αγωγή περιστατικά, που αφορούν την παθητική νομιμοποίηση της εναγομένης, ενόψει του ότι αυτό δεν αφορά το παραδεκτό αυτής, αλλά αποκλειστικώς την ουσιαστική βασιμότητά της, η οποία θα εξετασθεί κατά την εκτίμηση των σχετικών αποδείξεων, όπως προεκτέθηκε (υπό στοιχείο ΙΙ). Επίσης, όσον αφορά το αίτημα της αγωγής (κύριας) περί της απώλειας εισοδημάτων του ενάγοντος εκτίθενται σ’ αυτήν (αγωγή) όλα τα αναγκαία στοιχεία και συγκεκριμένα η επαγγελματική δραστηριότητα του ενάγοντος (γεωτεχνολόγος) και, αναλυτικώς, τα εισοδήματα που, κατά τους ισχυρισμούς του, μετά πιθανότητος θα είχε αποκομίσει από την ως άνω επαγγελματική δραστηριότητά του, σε περίπτωση που δεν είχε καταστεί ανίκανος για την εκτέλεση της εργασίας αυτής, λόγω του τραυματισμού του. Ακόμη, από την επισκόπηση του δικογράφου της ως άνω αγωγής προκύπτει ότι ο ενάγων εκθέτει ότι αυτός υπέστη κατά το ένδικο ατύχημα τις αναλυτικώς αναφερόμενες σωματικές βλάβες, οι οποίες επιδρούν δυσμενώς στη μελλοντική επαγγελματική και κοινωνική ζωή του, δηλαδή καθιστούν αυτόν πρόσωπο που μειονεκτεί στην επαγγελματική δραστηριότητά του και στις κοινωνικές σχέσεις του, χωρίς να είναι δυνατό η δυσμενής επίδραση αυτή να αντιμετωπισθεί ολοσχερώς με την ικανοποίηση των αξιώσεων της κατά τα άρθρα 929 και 932 του ΑΚ.Επομένως, το πρωτοβάθμιο Δικαστήριο, το οποίο με την εκκαλούμενη απόφασή του έκρινε ότι τα εκτιθέμενα στην αγωγή περιστατικά είναι επαρκή για τη θεμελίωση της σχετικής ευθύνης της εναγομένης και για τα ανωτέρω αιτήματα (κονδύλια) και δέχθηκε ότι αυτή (κύρια αγωγή) είναι ορισμένη δεν έσφαλε ως προς την εφαρμογή του νόμου, και οι περί του αντιθέτου λόγοι της ως άνω υπό στοιχείο Β΄ εφέσεως (1ος και 6ος) είναι απορριπτέοι ως αβάσιμοι.
VΙ. Περαιτέρω, κατά την έννοια του άρθρου 932 του ΑΚ, το δικαστήριο της ουσίας, αφού δεχθεί ότι συνεπεία αδικοπραξίας προκλήθηκε σε κάποιο πρόσωπο ηθική βλάβη, καθορίζει στη συνέχεια το ύψος της οφειλόμενης γι’ αυτήν χρηματικής ικανοποίησης, βάσει των κανόνων της κοινής πείρας και της λογικής, λαμβάνοντας ιδίως υπόψη, ως κριτήρια, το είδος της προσβολής, την έκταση της βλάβης, τις συνθήκες τέλεσης της αδικοπραξίας, τη βαρύτητα του πταίσματος του υπόχρεου, το τυχόν συντρέχον πταίσμα του δικαιούχου και την οικονομική και κοινωνική κατάσταση των διαδίκων μερών, χωρίς να απαιτείται η ειδικότερη αιτιολόγηση καθενός στοιχείου. Επίσης, κρίσιμος χρόνος για τον υπολογισμό του εύλογου αυτού χρηματικού ποσού είναι ο χρόνος της συζήτησης της υπόθεσης ενώπιον του πρωτοβάθμιου δικαστηρίου. Ακόμη, ο προσδιορισμός του ποσού της εύλογης χρηματικής ικανοποίησης αφέθηκε στην ελεύθερη εκτίμηση του δικαστηρίου. Ωστόσο, στη σχετική κρίση του τελευταίου, επιβάλλεται να τηρείται, κατά τον καθορισμό του ποσού που επιδικάζεται, η αρχή της αναλογικότητας, ως γενική νομική αρχή και μάλιστα αυξημένης τυπικής ισχύος (άρθρα 2 παρ. 1 και 25 του Συντάγματος), υπό την έννοια ότι η κρίση αυτή δεν πρέπει να υπερβαίνει τα ακραία όρια της διακριτικής του ευχέρειας, όπως αυτά διαπιστώνονται από τα δεδομένα της κοινής πείρας και την κοινή περί δικαίου συνείδηση σε ορισμένο τόπο και χρόνο, που αποτυπώνονται στη συνήθη πρακτική των δικαστηρίων. Και τούτο, διότι μία απόφαση, με την οποία επιδικάζεται ένα ευτελές ή υπέρμετρα μεγάλο ποσό, ως δήθεν εύλογο, κατά την ελεύθερη κρίση του δικαστηρίου, προς αποκατάσταση της ηθικής βλάβης, ευτελίζει, στην πρώτη περίπτωση (όσον αφορά στο δικαιούχο – παθόντα), το σεβασμό της αξίας του ανθρώπου και στη δεύτερη (όσον αφορά στον υπόχρεο), το δικαίωμα της περιουσίας του, αφού το δικαστήριο, επεμβαίνοντας στη διαφορά μεταξύ ιδιωτών, πρέπει να τηρεί μια δίκαιη ισορροπία ανάμεσα στα αντιτιθέμενα συμφέροντα, με παράλληλη προστασία των θεμελιωδών δικαιωμάτων (βλ. ΑΠ 1146/2019, ΑΠ 1008/2019, ΑΠ 574/2019, ΑΠ 142/2019, ΑΠ 65/2019 άπασες εις ΝΟΜΟΣ).
Στην προκείμενη περίπτωση,από την επανεκτίμηση όλων, ανεξαιρέτως, των εγγράφων, που επικαλούνται και νομίμως προσκομίζουν οι διάδικοι, είτε για να ληφθούν υπόψη ως αυτοτελή αποδεικτικά μέσα, είτε ως δικαστικά τεκμήρια, της υπ’ αριθ. …../24-1-2017 ένορκης βεβαίωσης η οποία συντάχθηκε ενώπιον της συμβολαιογράφου Αθηνών ……….. και την υπ’αριθ. …./25-1-2017 ένορκη βεβαίωση η οποία συντάχθηκε ενώπιον της συμβολαιογράφου Κορίνθου ………, με την επιμέλεια του ενάγοντος, κατόπιν νομότυπης κλήτευσης της εναγόμενης (βλ. τις υπ’αριθ. ….΄/19-1-2017 και ….΄/20-1-2017 εκθέσεις επίδοσης του δικαστικού επιμελητή στην περιφέρεια του Εφετείου Αθηνών ………..) και από τις υπ’αριθ. …./24-1-2017 και …/24-1-2017 ένορκες βεβαιώσεις οι οποίες συντάχθηκαν ενώπιον της Ειρηνοδίκη Πειραιώς, καθώς και την υπ’αριθ. …./9-2-2017 ένορκη βεβαίωση η οποία συντάχθηκε ενώπιον της Ειρηνοδίκη Πειραιώς, με επιμέλεια της εναγομένης, κατόπιν νομότυπης κλήτευσης του ενάγοντος (βλ. τις υπ’αριθ. …΄/13-1-2017 και ….΄/6-2-2017 εκθέσεις επίδοσης του δικαστικού επιμελητή στην περιφέρεια του Εφετείου Πειραιώς ………., ως προς τις δύο πρώτες εξ αυτών) και κατόπιν νομότυπης κλήτευσης της προσεπικληθείσας -παρεμπιπτόντως εναγόμενης (βλ. την υπ’αριθ. …..΄/17-1-2017 έκθεση επίδοσης του ίδιου δικαστικού επιμελητή), αποδείχθηκαν τα ακόλουθα πραγματικά περιστατικά: Στο Στάδιο Ειρήνης και Φιλίας (Σ.Ε.Φ.), που βρίσκεται στο Νέο Φάληρο Πειραιώς, στις 14-6-2015 και περί ώρα 18.30, διεξήχθη ο αγώνας του ελληνικού πρωταθλήματος καλαθοσφαίρισης μεταξύ των ομάδων της εναγομένης της ως άνω υπό στοιχείο α΄ κύριας αγωγής («…..»), ως γηπεδούχου, και του «……», ο οποίος (αγώνας) αφορούσε την ανάδειξη του πρωταθλητή της αντίστοιχης αγωνιστικής περιόδου (2014 – 2015), στον οποίο είχε επιτραπεί η παρουσία φιλάθλων μόνον της ομάδας καλαθοσφαίρισης της εναγόμενης. Για τη διεξαγωγή του αγώνα αυτού είχαν ληφθεί διάφορα μέτρα ασφαλείας, τα οποία είχαν υποδειχθεί, ιδίως, από την Ελληνική Αστυνομία. Επίσης, η εναγόμενη είχε αναθέσει στην προσεπικληθείσα-παρεμπιπτόντως εναγόμενη επιχείρηση παροχής υπηρεσιών ασφαλείας, δυνάμει του από 23-12-2010 ιδιωτικού συμφωνητικού παροχής υπηρεσιών, του οποίου η διάρκεια είχε ανανεωθεί, την παροχή προς αυτήν (εναγομένη) των σχετικών υπηρεσιών ασφαλείας, σύμφωνα με τις προαναφερθείσες (υπό στοιχείο ΙΙΙ) διατάξεις (ν. 2725/1999 και ΥΑ 37914/2006), οι οποίες αφορούσαν στη διεξαγωγή των αγώνων καλαθοσφαίρισης της εναγόμενης με άλλες ομάδες, καθώς και την ασφάλεια των θεατών των αγώνων. Μάλιστα, στο πλαίσιο της ανωτέρω παροχής υπηρεσιών, η προσεπικληθείσα -παρεμπιπτόντως εναγόμενη όφειλε να συνεργασθεί με την Ελληνική Αστυνομία, ώστε να μεριμνήσει για την ομαλή διεξαγωγή του ανωτέρω αγώνα και για την τήρηση της ευταξίας. Ειδικότερα, η προσεπικληθείσα – παρεμπιπτόντως εναγόμενη όφειλε να επιμεληθεί για την ταξιθέτηση των θεατών στις κερκίδες, μη επιτρέποντας τη χρήση από τους εισερχόμενους θεατές διαφορετικής θέσης από αυτή που προβλέπεται στο εισιτήριο τους, την έρευνα του χώρου του σταδίου πριν την είσοδο των θεατώνκαι την περιμετρική επιτήρηση αυτού, καθώς και τον έλεγχο των εισερχομένων στο στάδιο, ώστε να αποτραπεί σε αυτό η είσοδος ατόμων που φέρουν επικίνδυνα και απαγορευμένα αντικείμενα. Επίσης, την ίδια ως άνω ημέρα (14-6-2015), ο ενάγων, ο οποίος είναι κάτοικος ….. Φωκίδος, προσήλθε στο χώρο πέριξ του ανωτέρω σταδίου και προμηθεύτηκε εισιτήριο για να παρακολουθήσει τον προαναφερθέντα αγώνα καλαθοσφαίρισης. Στη συνέχεια, ο ενάγων εισήλθε εντός του χώρου του σταδίου αυτού και συγκεκριμένα στο τμήμα των κερκίδων που αντιστοιχεί στη θύρα υπ’ αριθ. 6, όπου συχνάζουν οι πλέον φανατικοί οπαδοί της ομάδας της εναγομένης, οι οποίοι, συνήθως, προβαίνουν σε έντονες εκδηλώσεις, όμως, διαπίστωσε ότι η αριθμημένη θέση, η οποία αντιστοιχούσε στο εισιτήριο του, που ευρίσκετο στην όγδοη σειρά,είχε καταληφθεί από τρίτο πρόσωπο, τότε, αυτός (ενάγων),χωρίς να προβεί σε κάποια ενέργεια σχετική με τη διεκδίκηση της θέσης αυτής, αναζήτησε άλλη κενή θέση και τελικά χρησιμοποίησε κάποια θέση της πρώτης σειρά του ίδιου τμήματος των κερκίδων(της θύρας υπ’ αριθ. 6). Σημειωτέον ότι ο ενάγων γνώριζε ότι ευρισκόταν μεταξύ των φανατικών και ιδιαιτέρως εκδηλωτικών οπαδών της εναγόμενης, ενόψει του ότι είχε μεγάλη εμπειρία στην παρακολούθηση αθλητικών αγώνων, όπως ο προαναφερθείς, καθόσον πολύ συχνά προσερχόταν στο ανωτέρω στάδιο και στο γειτονικό αυτού γήπεδο ποδοσφαίρου (της «………») για την παρακολούθηση αγώνων, αντιστοίχως. Επίσης, αποδείχθηκε ότι ο αριθμός των θεατών που βρίσκονταν στο στάδιο αυτό για την παρακολούθηση του εν λόγω αγώνα δεν υπερέβαινε τον αρμοδίως καθορισθέντα, ενόψει του ότι η Αστυνομική Αρχή είχε επιτρέψει στην εναγόμενη να διαθέσει συνολικώς 11.236 εισιτήρια (αποκλείοντας τη χρήση 404 θέσεων που βρίσκονται πίσω από τους πάγκους των δύο ομάδων για λόγους ασφαλείας), ενώ αυτή (εναγόμενη) είχε διαθέσει μόνο 10.712 εισιτήρια (βλ. την από 23-1-2017 βεβαίωση του προϊσταμένου του λογιστηρίου της εναγομένης ………..). Ωστόσο, κατά τη διάρκεια του εν λόγω αγώνα καλαθοσφαίρισης, σημαντικός αριθμός θεατών δεν καθόταν σε κάποια θέση, αλλά βρίσκονταν,ιδίως, στις σκάλες του σχετικού χώρου. Ακόμη, καθόλη τη διάρκεια του εν λόγω αγώνα υπήρχαν έντονες εκδηλώσεις από τους θεατές, ιδίως, από αυτούς οι οποίοι βρίσκονταν στο ανωτέρω τμήμα των κερκίδων (της θύρας υπ’ αριθ. 6) και οι οποίοι εκφωνούσαν υβριστικά συνθήματα και έριπταν κροτίδες και βεγγαλικά εντός του χώρου του σταδίου, εκτός του αγωνιστικού χώρου αυτού. Μάλιστα, ολίγα λεπτά πριν τη λήξη του αγώνα και ενώ διαφαινόταν ότι η ομάδα της εναγομένης θα κέρδιζε αυτόν και θα αναδεικνυόταν πρωταθλήτρια, από το τμήμα αυτό των κερκίδων (θύρα υπ’ αριθ. 6), στο οποίο, όπως προαναφέρθηκε, βρισκόταν ο ενάγων, εντάθηκε η ανωτέρω ρίψη βεγγαλικών και κροτίδων, χωρίς να υπάρξει κάποια ενέργεια της εναγομένης για την αποτροπή της, με τυχόν ηχητικά μηνύματα μέσω της μεγαφωνικής εγκατάστασης του σταδίου,ούτε με μηνύματα στους ηλεκτρονικούς πίνακες που βρίσκονται σ’ αυτό. Σημειωτέον ότι υπήρξαν δύο διακοπές της διάρκειας του αγώνα, που συνδυάσθηκαν με ανακοινώσεις από τα μεγάφωνα του σταδίου, πριν τη λήξη της Α΄ και Β΄ περιόδου, αλλά αυτές αφορούσαν αποκλειστικώς την εκφώνηση υβριστικών συνθημάτων. Κατόπιν, ελάχιστα λεπτά μετά τη λήξη του αγώνα, ενώ εξακολουθούσε η ρίψη βεγγαλικών και κροτίδων, ο ενάγων αντελήφθη την ύπαρξη επί του δαπέδου, πλησίον του καθίσματος που χρησιμοποιούσε, ένα αντικείμενο, το οποίο θεώρησε ως είδος γραφής (μαρκαδόρο), και το οποίο επιχείρησε να αναλάβει με το δεξί χέρι του και να αναζητήσει το πρόσωπο στο οποίο άνηκε, ώστε να το παραδώσει. Το αντικείμενο, όμως, αυτό ήταν μία κροτίδα από αυτές οι οποίες ως άνω είχαν ριφθεί και η οποία άμεσα εξερράγη, με αποτέλεσμα ο ενάγων να τραυματιστεί σοβαρά στο δεξί του άνω άκρο και στο δεξί του αυτί. Από τα προαναφερθέντα στοιχεία προέκυψε ότι η ως άνω πρόκληση του τραυματισμού του ενάγοντος οφείλεται σε αμέλεια της προσεπικληθείσας -παρεμπιπτόντως εναγόμενης, η οποία ενεργούσε στο πλαίσιο της παροχής των σχετικών υπηρεσιών ασφαλείας προς την εναγομένη (προσεπικαλούσα-παρεμπιπτόντως ενάγουσα), δηλαδή ήταν προστηθείσα της τελευταίας. Ειδικότερα, η προσεπικληθείσα -παρεμπιπτόντως εναγόμενη δεν μερίμνησε,δια των υπαλλήλων της, για τη διενέργεια του προσήκοντος ελέγχου στους θεατές, κατά την είσοδό τους στο στάδιο, ώστε να μην εισέλθουν εντός αυτού άτομα που κατείχαν κροτίδες, τις οποίες, κατά τα ως άνω,έριψαν κατά τη διάρκεια του αγώνα, μία εκ των οποίων προκάλεσε και τον τραυματισμό του ενάγοντος. Σημειωτέον ότι η ανωτέρω κρίση περί της μη προσήκουσας διενέργειας ελέγχου στους εισερχόμενους στο στάδιο θεατές από τους υπαλλήλους της προσεπικληθείσας – παρεμπιπτόντως εναγομένης δεν αναιρείται από το ότι σε περίπτωση αρνήσεως κάποιου από αυτούς (θεατές) να υποβληθεί σε σωματικό έλεγχο η προσεπικληθείσα – παρεμπιπτόντως εναγόμενη, ως ιδιωτική επιχείρηση, δεν είχε δικαίωμα να υποχρεώσει αυτόν να υποστεί τον έλεγχο, ενόψει του ότι σε τέτοια περίπτωση θα μπορούσε να ζητηθεί η συνδρομή της αρμόδιας αστυνομικής αρχής, όμως, δεν προέκυψε ότι η προαναφερθείσα (παρεμπιπτόντως εναγόμενη)έπραξε τούτο. Επίσης, η προσεπικληθείσα – παρεμπιπτόντως εναγόμενη δεν μερίμνησε, δια των υπαλλήλων της, για την προσήκουσα ταξιθέτηση των σχετικών θεατών στις προβλεπόμενες θέσεις τους, έτσι, ο ενάγων αναγκάστηκε για την παρακολούθηση του αγώνα αυτού να χρησιμοποιήσει θέση διαφορετική από την αναγραφόμενη στο εισιτήριο του (της 8ης σειράς), η οποία ήταν σε χαμηλότερο σημείο της αντίστοιχης κερκίδας (1η σειρά) από αυτό της ρίψης των κροτίδων, με αποτέλεσμα,αυτός (ενάγων) να βρίσκεται σε σημείο που μπορούσαν να καταλήξουν οι ριφθείσες κροτίδες, όπως αυτή που κατέληξε πλησίον του και εξερράγη. Ακόμη, ο ως άνω τραυματισμός του ενάγοντος οφείλεται σε συντρέχουσα αμέλεια και της ίδιας της εναγόμενης, ενόψει του ότι οι αρμόδιοι υπάλληλοι αυτής δεν έλαβαν κάποιο μέτρο για να αποτρέψουν την ως άνω ρίψη των κροτίδων, όπως με ηχητικά και ηλεκτρονικά μηνύματα μέσω των μεγαφωνικών και ηλεκτρονικών εγκαταστάσεων του σταδίου. Σημειωτέον ότι στον ένδικο αγώνα καλαθοσφαίρισης ο ως άνω τραυματισμός του ενάγοντος δεν ήταν ο μοναδικός, αφού εκτός από αυτόν τραυματίστηκε ελαφρά και ένας ιδιωτικός υπάλληλος («security») από την ρίψη αντικειμένων (μπουκαλιών κτλ). Μάλιστα, το περιστατικό του ως άνω τραυματισμού του ενάγοντος, μεταξύ άλλων, λήφθηκε υπόψη για την πειθαρχική τιμωρία της εναγομένης από τα αρμόδια αθλητικά όργανα (βλ. την υπ’ αριθ. 100/17-12-2015 απόφαση του Ανώτατου Συμβουλίου Επίλυσης Αθλητικών Διαφορών) και διενεργήθηκε σχετική προανάκριση από την Υποδιεύθυνση Αντιμετώπισης Βίας στους Αθλητικούς Χώρους (βλ. την υπ’ αριθ. πρωτ. ……../16-6-2015 αναφορά του Διευθυντή του Τμήματος Γενικής Αστυνόμευσης Πειραιώς). Ωστόσο, στην πρόκληση του ως άνω τραυματισμού συνυπαίτιος είναι και ο ίδιος ο ενάγων, ο οποίος δεν κατέβαλε την απαιτούμενη προσοχή και επιμέλεια, την οποία όφειλε και μπορούσε να επιδείξει, ώστε να αντιληφθεί ότι το αντικείμενο, το οποίο ως άνω έχει ριφθεί και ευρίσκετο πλησίον του επί του δαπέδου, δεν ήταν είδος γραφής (μαρκαδόρος), αλλά αυτοσχέδια κροτίδα, σε συνδυασμό με το ότι, κατά το αμέσως προηγούμενο χρονικό διάστημα, κατά τη διάρκεια του εν λόγω αγώνα, είχε ριφθεί και εκραγεί σημαντικός αριθμός κροτίδων, προερχόμενες και από τους ευρισκόμενους σε υπερκείμενες θέσεις από αυτόν (ενάγοντα) θεατές του ανωτέρω τμήματος των κερκίδων (θύρας υπ’ αριθ. 6). Ειδικότερα, ο ενάγων όφειλε, μόλις αντιλήφθηκε την ύπαρξη του αντικειμένου αυτού (κροτίδας), να επιδιώξει να απομακρυνθεί άμεσα από το σχετικό σημείο για να αποφύγει τις συνέπειες ενδεχόμενης έκρηξή της, και σε κάθε περίπτωση, να μην επιχειρήσει με το χέρι του να τη λάβει στην κατοχή του, έτσι, η έκρηξή της να πλήξει αυτόν (ενάγοντα) με μικρότερη ένταση. Σημειωτέον ότι ο ενάγων είχε τη δυνατότητα να αντιληφθεί ότι το αντικείμενο που ρίφθηκε πλησίον του ήταν πολύ πιθανό να είναι αυτοσχέδια κροτίδα, καθόσον, όπως προαναφέρθηκε, επανειλημμένως στο παρελθόν, αυτός είχε προσέλθει στο Στάδιο Ειρήνης και Φιλίας για να παρακολουθήσει τους αγώνες καλαθοσφαίρισης της εναγομένης ομάδας, κατά συνέπεια ήταν γνώστης των εν γένει συνθηκών τέλεσης των σχετικών αγώνων. Επιπλέον, ο ενάγων δεν προέβη σε κάποια ενέργεια προκειμένου να επιμείνει στη χρήση της θέσης, η οποία αφορούσε στο εισιτήριο που είχε προμηθευτεί, όπως να ζητήσει τη σχετική συνδρομή κάποιου υπαλλήλου της προσεπικληθείσας – παρεμπιπτόντως εναγομένης από αυτούς που ευρίσκοντο στον αντίστοιχο χώρο, ενόψει του ότι η θέση αυτή (στην 8η σειρά) ήταν υπερκείμενη αυτής που τελικά χρησιμοποίησε (στην 1η σειρά) και ολιγότερο ευάλωτη στην ως άνω ρίψη των κροτίδων. Από τα προαναφερθέντα συνάγεται ότι ο ενάγων είναι συνυπαίτιος ως προς την πρόκληση του ένδικου τραυματισμού του κατά ποσοστό που προσδιορίζεται σε 70%, γενομένης έτσι μερικώς δεκτής της ένστασης (άρθρο 300 ΑΚ) περί της συνυπαιτιότητάς του τελευταίου, που προέβαλε επικουρικώς και επαναφέρει νομίμως η εναγομένη με τον αντίστοιχο βάσιμο (μερικώς) λόγο (5ο) της ως άνω υπό στοιχείο Β΄ εφέσεως της. Επομένως, το πρωτοβάθμιο Δικαστήριο, το οποίο με την εκκαλούμενη απόφασή του, έκρινε τον ενάγοντα ως συνυπαίτιο για την πρόκληση του ένδικου τραυματισμού του κατά ποσοστό 70%, δεν έσφαλε ως προς την εφαρμογή του νόμου και την εκτίμηση των σχετικών αποδείξεων, απορριπτομένων των περί του αντιθέτου λόγων (1ου και 2ου) της ως άνω υπό στοιχείο Α΄ εφέσεως (του ενάγοντος).
Περαιτέρω, αποδείχθηκε ότι, αμέσως μετά το ως άνω ατύχημα, ο ενάγων διεκομίσθη, αρχικώς, στο νοσοκομείο «Κ.Α.Τ.» και εν συνεχεία στο νοσοκομείο «ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΓΕΝΝΗΜΑΤΑΣ», όπου, μετά τη σχετική εξέτασή του, διαπιστώθηκε ότι αυτός παρουσίαζε πλήρη εξάρθρωση αντίχειρα, δείκτη, μέσου δακτύλου και έλλειμμα μαλακών μορίων μυών παλαμιαίας και ραχιαίας επιφάνειας δεξιού άνω άκρου. Κατόπιν, στις 15-6-2015, ο ενάγων μεταφέρθηκε στο νοσοκομείο «ΘΡΙΑΣΙΟ» στο οποίο νοσηλεύθηκε στη «Μονάδα Αυξημένης Φροντίδας» μέχρι την 3-7-2015, παρουσιάζοντας ακρωτηριασμό ονυχοφόρου φάλαγγας αντίχειρα, εκτεταμένη βλάβη μυών θέναρος, πορωθέν κάταγμα βάσης 1ου μετακάρπιου, ακρωτηριασμό ονυχοφόρου φάλαγγας παράμεσου δαχτύλου, ακρωτηριασμό δείκτη και μέσου δαχτύλου και των σύστοιχων μετακάρπιων, επουλωθέντα εγκαύματα δεξιάς άκρας χειρός, νεκρωτική εσχάρα στον αντίχειρα καμπτική επιφάνεια, επουλωθέν θλαστικό τραύμα τριχωτού της κεφαλής, ρήξη τυμπάνου δεξιού ωτός και μικρό αιμάτωμα τυμπάνου αριστερά, μάλιστα, αυτός υποβλήθηκε σε χειρουργική επέμβαση (υπό γενική νάρκωση) ακρωτηριασμού του δείκτη, του μέσου, των ονυχοφόρων φαλλαγών του αντίχειρα και του παράμεσου (βλ. την υπ’ αριθ. πρωτ. ……../31-7-2015 ιατρική βεβαίωση του Γενικού Νοσοκομείου Ελευσίνας «ΘΡΙΑΣΙΟ» και τη σχετική ιατρική βεβαίωση των … και …..). Στη συνέχεια, στις 3-9-2015, ο ενάγων εισήχθη στο ιδιωτικό θεραπευτήριο «METROPOLITAN» και υποβλήθηκε σε χειρουργική επέμβαση τυμπανοπλαστικής τύπου Ι δεξιά, λόγω τραυματικής ρήξης δεξιού τυμπανικού υμένα, και εξήλθε από αυτό στις 4-9-2015,ενώ του συστήθηκε, κατά την έξοδο του από το νοσοκομείο, να επανεξεταστεί σε επτά (7) ημέρες και έλαβε αναρρωτική άδεια δέκα πέντε (15) ημερών (βλ. το σχετικό εξιτήριο που υπογράφεται από το θεράποντα ιατρό ωρλ ………..). Επίσης, στις 7-9-2015, ο ενάγων επανεισήχθη στο ίδιο ανωτέρω θεραπευτήριο και υποβλήθηκε σε χειρουργική επέμβαση ανακατασκευής του αντίχειρα του δεξιού άνω άκρου, η οποία πραγματοποιήθηκε με την μέθοδο του αγγειούμενου δερματικού κρημνού και της αρθροπλαστικής αντίχειρα, λόγω ακρωτηριασμού του δεξιού αντίχειρα, και εξήλθε από αυτό, στις 8-9-2015, με τη σύσταση αφαίρεσης ραμμάτων εντός 15 ημερών και με τη χορήγηση αναρρωτικής άδειας ενός μηνός, επιπλέον συστήθηκε στον ενάγοντα να πραγματοποιήσει πρόγραμμα φυσικοθεραπείας (βλ. το από 8-9-2015 σχετικό εξιτήριο,και τις από 7-9-2015 και από 31-3-2016 ιατρικές βεβαιώσεις του διευθυντή μικροχειρουργικής στο ανωτέρω θεραπευτήριο ………..). Ακόμη, ο ενάγων υποβάλλεται τακτικώς σε ιατρική εξέταση για τη λειτουργικότητα του αντίχειρα, ενώ, κατά τη διάρκεια της νοσηλείας του, καθώς και στην μετέπειτα πορεία της αποκατάστασής του, δεν ήταν σε θέση να εργαστεί, συνεχίζει δε τις θεραπείες αποκατάστασης και συστάθηκε σ’ αυτόν η αποχή από εργασία για διάστημα δύο (2) μηνών (βλ. την υπ’αριθ.πρωτ. ……./27-1-2016 ιατρική βεβαίωση του νοσοκομείου «ΘΡΙΑΣΙΟ»). Επιπροσθέτως, ο ενάγων εμφανίζει, μετά τον επίδικο τραυματισμό του, μετατραυματικές ψυχικές διαταραχές (λειτουργικές διαταραχές εκ του Α.Ν.Σ., αυτοκαταστροφικές σκέψεις, κλινική εικόνα καταθλιπτικής συμπτωματολογίας), συμπτώματα που του δημιουργούν έντονα προβλήματα δυσλειτουργίας στον κοινωνικό και εργασιακό του κύκλο (βλ. την υπ’αριθ.πρωτ. ……./2-10-2015 ιατρική βεβαίωση του Τμήματος Εξωτερικών Ιατρείων του Ψυχιατρικού Νοσοκομείου Αττικής). Μάλιστα, ο ενάγων πάσχει από μετατραυματική διαταραχή Stress (Post Traumatic Stress Disorder) στη βάση ακρωτηριασμού δαχτύλων δεξιού άνω άκρου, παρουσιάζει, δε, συμπτώματα άγχους, φόβου, έντονου μελαγχολικού συναισθήματος, διαταραχής υπνικής λειτουργίας, αβοηθητότητας, επαναλαμβανόμενων αναμνήσεων του γεγονότος, αποφυγής σκέψεων, συναισθημάτων και συζητήσεων που σχετίζονται με το τραύμα και συστήθηκε σ’ αυτόν η υποβολή σε ψυχιατρική παρακολούθηση και ψυχοθεραπευτική αντιμετώπιση (βλ. την από 13-10-2015 ιατρική βεβαίωση του ψυχιάτρου ………..). Εξάλλου, σύμφωνα με την υπ’αριθ. …../12-8-2015 ιατροδικαστική έκθεση του ιατροδικαστή ……. (η οποία συντάχθηκε κατόπιν της υπ’αριθ.πρωτ. ……..΄/17-6-2015 έγγραφης παραγγελίας του 1ου Τμήματος Προστασίας Αθλητισμού της Υποδιεύθυνσης Αντιμετώπισης Βίας στους Αθλητικούς Χώρους), ο ενάγων εξετάστηκε στις 5-8-2015 από τον προαναφερθέντα ιατροδικαστή, ο οποίος διαπίστωσε ότι φέρει επίδεση δεξιάς άκρας χειρός, ουλή στη δεξιά άνω ινιακή χώρα του τριχωτού της κεφαλής, πλήρη ακρωτηριασμό του δεξιού δείκτη και μέσου δαχτύλων και των σύστοιχων μετακαρπίων, καθώς και της ονυχοφόρου φάλαγγας του δεξιού παράμεσου και του δεξιού αντίχειρα με διάχυτο οίδημα αυτών, πλήρη αδυναμία λειτουργικότητας της δεξιάς άκρας χειρός, επιπλέον αναφέρεται ότι ο ενάγων ισχυρίστηκε ότι έχει εμβοές δεξιού ωτός και μείωση της ακοής (βαρηκοία) στο δεξί αυτί. Επίσης, στην ίδια ως άνω ιατροδικαστική έκθεση αναφέρεται ότι ο ακρωτηριασμός των ανωτέρω οστικών ανατομικών δομών και των σύστοιχων λειτουργικών στοιχείων (τενόντων, αγγείων, νεύρων) δημιουργεί μεγάλη έως πλήρη δυσχέρεια στην εξάσκηση διαφόρων χειρωνακτικών επαγγελμάτων, που είναι απαραίτητος ο χειρισμός εργαλείων δια των χειρών και η σταθερή συγκράτηση αντικειμένων, ενώ, στην περίπτωση του ενάγοντος υπάρχει μεγάλη μείωση της συλληπτικής ικανότητας της δεξιάς άκρας χειρός. Ακόμη, κατά την εκτίμηση του ίδιου ιατροδικαστή, η πρώτη εικόνα του ποσοστού αναπηρίας από τις ανωτέρω βλάβες της δεξιάς άκρας χειρός ανέρχεται στο ποσοστό του 43-45%, με το πέρας, όμως, αρκετών μηνών αποκατάστασης, το ποσοστό αυτό δύναται να διαφοροποιηθεί. Τέλος, κατά την ως άνω ιατροδικαστική έκθεση,o ενάγων υπέστη βαρειά σωματική βλάβη συνεπεία έκρηξης κροτίδος και ο χρόνος πλήρους μετατραυματικής αποθεραπείας και το ποσοστό μερικής μόνιμης αναπηρίας δεν μπορούν να προσδιοριστούν λόγω της περαιτέρω αναγκαιότητας χειρουργικών επεμβάσεων αποκατάστασης για τη λειτουργικότητα της δεξιάς άκρας χειρός και του δεξιού ωτός. Επιπροσθέτως, σύμφωνα με το από 11-1-2016 πιστοποιητικό αναπηρίας του ΚΕ.ΠΑ. (υποκατάστημα ΙΚΑ-ΕΤΑΜ), αφού εκτιμήθηκε η κατάσταση του ενάγοντος στις 10-12-2015 από την Πρωτοβάθμια Υγειονομική Επιτροπή, δηλαδή μετά την ανωτέρω από 7-9-2015 χειρουργική επέμβαση που πραγματοποιήθηκε στο θεραπευτήριο«Metropolitan», διαπιστώθηκε ότι αυτός (ενάγων) έχει υποστεί ακρωτηριασμό ονυχοφόρου φάλαγγας αντίχειρα δεξιού άνω άκρου, εκτεταμένη βλάβη μυών θέναρος, ακρωτηριασμό ονυχοφόρου φάλαγγας παράμεσου δαχτύλου, ακρωτηριασμό δείκτη και μέσου δαχτύλου και των σύστοιχων μετακαρπιαίων, αδυναμία συλληπτικής ικανότητας λόγω πρόσφατου ατυχήματος 6/2015 (Π.Α. 40%), μετατραυματική διαταραχή STRESS (40%), τραυματική ρήξη τυμπανικού υμένα (ΔΕ) ωτός 6/2015, τυμπανοπλαστική 9/2015, μέτριου βαθμού βαρηκοΐα αγωγιμότητας (ΔΕ)ελαφρού βαθμού (ΑΡ) (15-20%),και η ανωτέρω επιτροπή κατέληξε στο συμπέρασμα ότι το συνολικό ποσοστό αναπηρίας του ανέρχεται σε εξήντα επτά τοις εκατό (67%), κατά ιατρική πρόβλεψη για το χρονικό διάστημα από 18-8-2015 έως 31-8-2017, από το οποίο σε ποσοστό σαράντα τοις εκατό (40%) οφείλεται σε ψυχιατρική πάθηση.
Από τα ανωτέρω στοιχεία αποδείχθηκε ότι ο ενάγων πραγματοποίησε κατά το χρονικό διάστημα από τον Οκτώβριο του 2015 έως και τον Μάρτιο του 2016 συνεδρίες φυσιοθεραπείας, όπως, κατά τα ως άνω του συστήθηκε, προς αποκατάσταση της λειτουργικότητας των δαχτύλων του άνω δεξιού άκρου του. Ειδικότερα,κατά το ως άνω χρονικό διάστημα (των έξι μηνών), ο ενάγων διενήργησε 3 συνεδρίες φυσιοθεραπείας εβδομαδιαίως, 12 συνεδρίες μηνιαίως, και συνολικώς 72 συνεδρίες, για τις οποίες δαπάνησε το ποσό των 30 ευρώ ανά συνεδρία και συνολικώς το ποσό των 2.160 ευρώ (12 Χ 6 μήνες = 72 συνεδρίες Χ 30 ευρώ = 2.160). Επίσης, προέκυψε ότι, για τη διενέργεια της ως άνω χειρουργικής επέμβασης ανακατασκευής του αντίχειρα του δεξιού άνω άκρου, ο ενάγων κατέβαλε το ποσό των 4.800 ευρώ και των 500 ευρώ στους ιατρούς χειρουργούς …….. και ……….., αντιστοίχως, καθώς και το ποσό των 750 ευρώ στον αναισθησιολόγο ……. (βλ τις υπ’ αριθ. …/15-9-2015, …./18-9-2015 και …../7-9-2015 αποδείξεις αντιστοίχως). Ως εκ τούτου, η εναγόμενη οφείλει, για τις ως άνω αιτίες, να καταβάλει στον ενάγοντα το ποσό των 8.210 ευρώ (2.160 + 4.800 + 500 + 750 = 8.210), μειωμένο, όμως, κατά το ως άνω ποσοστό συνυπαιτιότητας του ενάγοντος, δηλαδή η εναγόμενη οφείλει να του καταβάλει το ποσό των 2.463 ευρώ (8.210Χ30%). Επομένως, το πρωτοβάθμιο Δικαστήριο, το οποίο με την εκκαλούμενη απόφασή του δέχθηκε ότι η εναγομένη οφείλει, για τις ως άνω αιτίες, να καταβάλει στον ενάγοντα το ανωτέρω ποσό (2.463 ευρώ), δεν έσφαλε ως προς την εκτίμηση των σχετικών αποδείξεων, κατά συνέπεια ο περί του αντιθέτου λόγος (3ος) της ως άνω υπό στοιχείο Α΄ εφέσεως (του ενάγοντος) είναι απορριπτέος ως αβάσιμος.
Ακόμη, αποδείχθηκε ότι ο ενάγων, κατόπιν της ως άνω σύστασης των θεραπόντων ιατρών του, θα πραγματοποιήσει φυσιοθεραπείες, κατά το χρονικό διάστημα από τον Απρίλιο του 2016 μέχρι και τον Αύγουστο του 2016, δηλαδή συνολικώς 48 συνεδρίες φυσιοθεραπείας (3 συνεδρίες εβδομαδιαίως και 12 μηνιαίως σε χρονικό διάστημα τεσσάρων μηνών), για τις οποίες θα καταβάλει το ποσό των 30 ευρώ ανά συνεδρία και συνολικώς το ποσό των 1.440 ευρώ (48 συνεδρίες Χ 30 ευρώ = 1.440). Επιπλέον, προέκυψε ότι ο ενάγων θα χρειαστεί να τοποθετήσει προσθετικό είδος διακοσμητικής πρόθεσης παλάμης (δύο δαχτύλων με γέφυρα συγκράτησης, από σιλικόνη με επεξεργασία χρώματος «4D» και νύχια με ακρυλικό υλικό), καθώς και διακοσμητικής πρόθεσης σιλικόνης ονυχοφόρου φάλαγγας αντίχειρα, στον χρωματισμό του δέρματος με ακρυλικό νύχι. Από την από 22-9-2015 έγγραφη προσφορά της εταιρίας με την επωνυμία «………………» προκύπτει ότι η ως άνω διακοσμητική πρόθεση παλάμης κοστίζει 9.040 ευρώ (συμπεριλαμβανομένου ΦΠΑ 13%) και η διακοσμητική πρόθεση σιλικόνης ονυχοφόρου φάλαγγας αντίχειρα κοστίζει 1.469 ευρώ (συμπεριλαμβανομένου ΦΠΑ 13%), ενώ αναφέρεται ότι τα ως άνω προσθετικά είδη αντικαθίστανται κάθε τρία έτη. Ωστόσο, από την υπ’ αριθ. …./17-2-2016 απόδειξη λιανικής πώλησης της προαναφερθείσας εταιρίας προκύπτει ότι ο ενάγων κατέβαλε το ποσό των 3.800 ευρώ (συμπεριλαμβανομένου ΦΠΑ 13%) για την αγορά πρόσθετης παλάμης από σιλικόνη και όχι το ποσό των 9.040 ευρώ, που αβασίμως αυτός ισχυρίζεται. Μάλιστα, από την από 10-2-2016 γνωμάτευση του ΕΟΠΥΥ προκύπτει ότι η δαπάνη του ανωτέρω προσθετικού είδους καλύπτεται από τον ασφαλιστικό φορέα του ενάγοντα, δηλαδή το Ι.Κ.Α., κατά το ποσοστό του 75% και μόνον κατά το υπόλοιπο ποσοστό στη σχετική δαπάνη συμμετέχει ο ενάγων. Έτσι, ενόψει της ανωτέρω γνωμάτευσης του ΕΟΠΥΥ, για την ως άνω δαπάνη αγοράς της διακοσμητικής πρόθεσης σιλικόνης ονυχοφόρου φάλαγγας, ο ενάγων συμμετέχει σε ποσοστό 25% με τον ασφαλιστικό του φορέα να συμμετέχει κατά το υπόλοιπο ποσοστό, κατά συνέπεια, εκ του συνολικού ποσού των 1.469 ευρώ, που κοστίζει το προσθετικό είδος αυτό, ο ενάγων θα πρέπει να καταβάλει μόνον το ποσό των 367 ευρώ (1.469Χ25%). Ως εκ τούτου, η εναγόμενη οφείλει, για τις ως άνω αιτίες (μελλοντικές δαπάνες), να καταβάλει στον ενάγοντα το συνολικό ποσό των 5.607 ευρώ (1.440 + 3.800 + 367 = 5.607) μειωμένο, όμως, κατά το ως άνω ποσοστό συνυπαιτιότητας του ενάγοντος, δηλαδή η εναγόμενη οφείλει να του καταβάλει το ποσό των 1.682,10 ευρώ (5.607Χ30%). Επομένως, το πρωτοβάθμιο Δικαστήριο, το οποίο με την εκκαλούμενη απόφασή του δέχθηκε ότι η εναγομένη οφείλει, για τις ως άνω αιτίες, να καταβάλει στον ενάγοντα το ανωτέρω ποσό (1.682,10 ευρώ), δεν έσφαλε ως προς την εκτίμηση των σχετικών αποδείξεων, κατά συνέπεια ο περί του αντιθέτου λόγος (4ος) της ως άνω υπό στοιχείο Α΄ εφέσεως (του ενάγοντος) είναι απορριπτέος ως αβάσιμος.
Επίσης, από τα προαναφερθέντα στοιχεία προέκυψε ότι,κατά το χρονικό διάστημα της ως άνω νοσηλείας του ενάγοντος, αρχικώς στο νοσοκομείο «ΘΡΙΑΣΙΟ», δηλαδή από 15-6-2015 έως 3-7-2015, και στη συνέχεια στο ιδιωτικό θεραπευτήριο «METROPOLITAN», δηλαδή από 3-9-2015 έως 8-9-2015, καθώς και κατά το ενδιάμεσο χρονικό διάστημα των δύο μηνών (από 3-7-2015 έως 3-9-2015), που ο ενάγων ανάρρωνε στην οικία του, ο τελευταίος, λόγω της ως άνω κατάστασης της υγείας του, που αφορά στον ανωτέρω τραυματισμό του, είχε την ανάγκη υπηρεσιών τρίτου προσώπου για την εξυπηρέτηση των προσωπικών αναγκών του, τις οποίες παρείχε σ’ αυτόν η μητέρα του ……… με εντατικοποίηση των προσπαθειών της και σε βάρος των λοιπών ασχολιών της. Σημειωτέον το ότι ο ενάγων δεν κατέβαλε σε αυτήν (μητέρα του) αμοιβή για τις προαναφερθείσες υπηρεσίες της δεν μπορεί να αποβεί σε όφελος της υπόχρεης προς αποζημίωση εναγόμενης, δηλαδή ο ενάγων δικαιούται να ζητήσει αποζημίωση για τη δαπάνη στην οποία θα υποβαλλόταν για την πρόσληψη προσώπου για την παροχή των ανωτέρω υπηρεσιών (άρθρο 930 παρ. 3 του ΑΚ, βλ.ΑΠ 132/2010 ΝοΒ 20101490). Έτσι, σε περίπτωση που ο ενάγων προσλάμβανε τρίτο πρόσωπο για την παροχή των ως άνω υπηρεσιών, υπολογίζεται ότι θα δαπανούσε ημερησίως το ποσό των 50 ευρώ για απασχόληση επί 8-10 ώρες ημερησίως, δηλαδή θα δαπανούσε για ολόκληρο το ως άνω χρονικό διάστημα (από 15-6-2015 έως 8-9-2015) το ποσό των 4.200 ευρώ (50 ευρώ Χ 84 ημέρες= 4.200) και όχι των 7.113,12 ευρώ, όπως καθ’ υπερβολήν ισχυρίζεται ο ενάγων, ενόψει του ότι για την παροχή των σχετικών υπηρεσιών, οι οποίες δεν ήταν εξειδικευμένες, επαρκούσε η απασχόληση τρίτου επί μερικές ώρες ημερησίως. Κατά συνέπεια, η εναγομένη οφείλει να καταβάλει στον ενάγοντα, για το λόγο αυτό, το ανωτέρω ποσό, μειωμένο κατά το ποσοστό συνυπαιτιότητάς του στην πρόκληση του ένδικου τραυματισμού του, δηλαδή το ποσό των 1.260 ευρώ (4.200 X 30%). Επομένως, το πρωτοβάθμιο Δικαστήριο, το οποίο με την εκκαλούμενη απόφασή του δέχθηκε μερικώς το σχετικό αίτημα της αγωγής ως ουσιαστικώς βάσιμο και αναγνώρισε ότι η εναγομένη οφείλει να καταβάλει στον ενάγοντα για την αιτία αυτή το ποσό των 855 ευρώ, έσφαλε ως προς την εκτίμηση των αποδείξεων, κατά το σχετικό βάσιμο (μερικώς) λόγο (5ο) της ως άνω υπό στοιχείο Α΄ εφέσεως.
Περαιτέρω, αποδείχθηκε ότι, κατά το χρόνο του εν λόγω ατυχήματος, ο ενάγων δραστηριοποιείτο επαγγελματικώς ως γεωτεχνολόγος, έχοντας αποφοιτήσει, το έτος 2009 από το Τμήμα Γεωτεχνολογίας και Περιβάλλοντος της Σχολής Τεχνολογικών Εφαρμογών του Τ.Ε.Ι. Δυτικής Μακεδονίας. Επίσης, ο ενάγων, μέχρι το χρόνο του εν λόγω τραυματισμού του, είχε απασχοληθεί, σε διάφορους εργοδότες, για κάποια χρονικά διαστήματα, βάσει συμβάσεων έργου ή συμβάσεων εργασίας ορισμένου χρόνου και συγκριμένα: 1) από 5-7-2004 έως 30-7-2004, αυτός απασχολήθηκε (ως φοιτητής) στην εταιρία με την επωνυμία «………»(χωρίς να προκύπτει η καταβληθείσα αμοιβή του), 2)κατά τον Αύγουστο του έτους 2006, αυτός απασχολήθηκε στην εταιρία με την επωνυμία «………» λαμβάνοντας ως αμοιβή το ποσό των 392,67 ευρώ, 3) από 10-11-2008 έως 9-5-2009, αυτός απασχολήθηκε, βάσει ειδικής συμβάσεως εργασίας ορισμένου χρόνου, η οποία αφορούσε στην πρακτική του άσκηση ως σπουδαστής του ανωτέρω Τμήματος του Τ.Ε.Ι. Δυτικής Μακεδονίας, στην εταιρία με την επωνυμία «………..», αμειβόμενος κατά το 80% επί του ημερομισθίου του ανειδίκευτου εργάτη που προβλεπόταν στην τότε ισχύουσα Εθνική Συλλογική Σύμβαση Εργασίας, πλέον 1% για την ασφάλιση του κατά επαγγελματικού κινδύνου, 4)από 7-12-2009 έως το Σεπτέμβριο του έτους 2010 (μέχρι την περάτωση του σχετικού έργου), αυτός απασχολήθηκε, βάσει συμβάσεως έργου στην επιχείρηση με την επωνυμία «………..» ως τεχνολόγος μηχανικός Τ.Ε.Ι., έναντι μηνιαίου μισθού 1.205,69 ευρώ, για την εκτέλεση του έργου «ΒΕΛΤΙΩΣΗ ΤΩΝ ΑΘΛΗΤΙΚΩΝ ΕΓΚΑΤΑΣΤΑΣΕΩΝ ΓΗΠΕΔΟΥ ΠΟΔΟΣΦΑΙΡΟΥ Δ.Δ. ΧΡΥΣΟΥ ΔΗΜΟΥ ΔΕΛΦΩΝ», 5) από 10-5-2011 έως 10-11-2011, αυτός απασχολήθηκε,βάσει συμβάσεως εργασίας ορισμένου χρόνου στην τεχνική εταιρία με την επωνυμία «…», με την ειδικότητα του τεχνολόγου μηχανικού Τ.Ε.Ι. έναντι μηνιαίου μισθού 1.132,61 ευρώ, 6)από 10-8-2012 έως 9-1-2013,αυτός απασχολήθηκε, ως μηχανικός γεωτεχνολογίας και περιβάλλοντος, δυνάμει συμβάσεως εργασίας ορισμένου χρόνου στην «…………», για την υλοποίηση της πράξης «Δημιουργία θέσεων απασχόλησης σε τοπικό επίπεδο μέσω των προγραμμάτων κοινωφελούς χαρακτήρα στην Περιφέρεια Στερεάς Ελλάδας –Περιφερειακή Ενότητα Φωκίδας» έναντι μηνιαίας αμοιβής ποσού 748,50 ευρώ και 7)από 2-6-2014 έως 31-8-2014,αυτός απασχολήθηκε, βάσει συμβάσεως εργασίας ορισμένου στην εταιρία με την επωνυμία «………..» στη δραστηριότητα του χημείου ως τεχνίτης υποστήριξης, έναντι μηνιαίου μισθού 820 ευρώ.Ωστόσο, δεν αποδείχθηκε ότι,πριν από το εν λόγω ατύχημα, υπήρξε συμφωνία μεταξύ του ενάγοντος και της τεχνική εταιρίας με την επωνυμία «…………»για την πρόσληψη από την τελευταία αυτού (ενάγοντος) προκειμένου να απασχοληθεί ως εργοδηγός για χρονικό διάστημα 8 μηνών σε χωματουργικά – αποχετευτικά-αρδευτικά έργα, που είχε αναλάβει η ανωτέρω εταιρία, έναντι μηνιαίου μισθού 1.132,61 ευρώ, όπως αβασίμως ισχυρίζεται ο ενάγων, ενόψει του ότι δεν προσκομίσθηκε κάποια σχετική δήλωση της ανωτέρω επικληθείσας εργοδότριας του. Σημειωτέον ότι για το χρονικό διάστημα από 15-6-2015 έως 30-3-2016, το οποίο περιλαμβάνεται στο ως άνω χρονικό διάστημα (8 μηνών) που επικαλείται ο ενάγων ότι θα απασχολείτο στην προαναφερθείσα εταιρία, ο τελευταίος έλαβε ως σχετική επιδότηση από τον ασφαλιστικό φορέα του (Ε.Φ.Κ.Α.) το ποσό των 5.526,13 ευρώ (βλ. την από 20-1-2017 κατάσταση επιδοτήσεων ασφαλισμένου του Τμήματος Παροχών Ασθενείας του Ε.Φ.Κ.Α. Οργανικής Μονάδας Άμφισσας). Επομένως, το πρωτοβάθμιο Δικαστήριο, το οποίο με την εκκαλούμενη απόφασή του απέρριψε το σχετικό αίτημα της αγωγής (για την απασχόληση του ενάγοντος στην εταιρία με την επωνυμία «………..» έναντι μηνιαίου μισθού 1.132,61 ευρώ) ως ουσιαστικώς αβάσιμο, δεν έσφαλε ως προς την εκτίμηση των αποδείξεων, κατά συνέπεια ο αντίστοιχος λόγος (6ος) της ως άνω υπό στοιχείο Α΄ εφέσεως είναι απορριπτέος ως αβάσιμος. Ακόμη, ο ενάγων ισχυρίζεται ότι, σε περίπτωση που δεν είχε συμβεί ο εν λόγω τραυματισμός του, από 15-10-2016 και για τα επόμενα 35 έτη θα εργαζόταν ως τεχνολόγος μηχανικός, βάσει συμβάσεων εργασίας ορισμένου χρόνου, και θα λάμβανε μηνιαίες αποδοχές ποσού 1.132,61 ευρώ, και επιπλέον τα ανάλογα επιδόματα εορτών Χριστουγέννων και Πάσχα κάθε έτους και το επίδομα αδείας.Από τα ως άνω στοιχεία προέκυψε ότι ο ενάγων, εξαιτίας του ως άνω τραυματισμού του και της προαναφερθείσας αναπηρίας του, κατέστη ανίκανος προς εργασία, η οποία απαιτεί τη χρήση του δεξιού άνω άκρου, κατά συνέπεια, έκτοτε, αδυνατεί να ασκεί την ανωτέρω επαγγελματική δραστηριότητά του, καθώς και κάθε άλλη που απαιτεί τη χρήση του δεξιού άνω άκρου. Ωστόσο,από τα προαναφερθέντα προκύπτει ότι,κατά το προηγούμενο του εν λόγω τραυματισμού του χρονικό διάστημα, ο ενάγων απασχολείτο για ορισμένο χρονικό διάστημα κάθε έτους, έτσι, συνάγεται ότι, κατά το επόμενο αυτού (τραυματισμού) χρονικό διάστημα, κατά τη συνήθη πορεία των πραγμάτων, ο ενάγων θα απασχολείτο επί έξι μήνες ετησίως (κατά μέσο όρο), έναντι μηνιαίων αποδοχών ποσού 800 ευρώ μηνιαίως (κατά μέσο όρο, συμπεριλαμβανομένων των σχετικών επιδομάτων), τουλάχιστον για τα επόμενα 5 έτη, δηλαδή από τις 15-10-2016 μέχρι και τις 15-10-2021. Για το υπόλοιπο χρονικό διάστημα των 30 ετών, το οποίο αφορά στο σχετικό αίτημα της αγωγής, το Δικαστήριο δεν δύναται από τώρα να κρίνει με βεβαιότητα, κατά την συνήθη πορεία των πραγμάτων, τις οικονομικές συνθήκες που θα επικρατούν στην χώρα, κατά το αντίστοιχο χρονικό διάστημα, βάσει των οποίων θα κριθεί η ύπαρξη του δικαιώματος του ενάγοντος, καθώς και το ύψος της τυχόν αποζημιώσεως, η οποία θα πρέπει να επιδικασθεί, κατά συνέπεια, ενόψει του ότι η ως άνω επικληθείσα ζημία του ενάγοντος καθίσταται ενδεχόμενη, σύμφωνα με τις προεκτεθείσες σκέψεις (υπό στοιχείο ΙΙΙ), ως προς το μέρος αυτό η ένδικη αγωγή είναι απορριπτέα ως προώρως ασκηθείσα.Έτσι, ο ενάγων, λόγω της ως άνω ανικανότητάς του προς εργασία, κατά το χρονικό διάστημα από 15-10-2016 έως 15-10-2021, στερήθηκε το ποσό 800 ευρώ μηνιαίως, επί έξι μήνες ετησίως, το οποίο μετά πιθανότητος, κατά τη συνήθη πορεία των πραγμάτων, θα ελάμβανε αν δεν είχε συμβεί ο εν λόγω τραυματισμός του, δηλαδή το συνολικό ποσό των 4.800 ευρώ ετησίως (800 ευρώ Χ 6 μήνες=4.800). Η σχετική αξίωση του ενάγοντος, όμως, πρέπει να περιορισθεί κατά ποσοστό 70%, που αφορά στο ως άνω ποσοστό συνυπαιτιότητάς του, έτσι, η εναγόμενη οφείλει να καταβάλει στον ενάγοντα, για την ως άνω αιτία το ποσό των 1.440 ευρώ (4.800Χ30%), για κάθε έτος του προαναφερθέντος χρονικού διαστήματος, καταβλητέο σε μηνιαίες χρηματικές παροχές του ποσού των 120 ευρώ (1.440:12=120) εκάστη. Ακόμη, όσον αφορά στην ένσταση συντρέχοντος πταίσματος του ενάγοντος, που προέβαλε πρωτοδίκως η εναγόμενη, την οποία επαναφέρει με τις ενώπιον του Δικαστηρίου τούτου νομίμως κατατεθείσες προτάσεις της, σχετικώς με την επικληθείσα παράλειψη του ενάγοντος να περιορίσει την έκταση της απώλειας των μελλοντικών του εισοδημάτων, αυτή είναι απορριπτέα ως αβάσιμη, ενόψει του ότι, ο τελευταίος, λόγω της ως άνω αναπηρίας του, δεν είχε την δυνατότητα να προβεί σε τέτοια ενέργεια.Τέλος, όσον αφορά τις ως άνω αξιώσεις του ενάγοντος, δεν αποδείχθηκε από κάποιο στοιχείο ότι αυτός έλαβε σχετικές παροχές από τον ασφαλιστικό φορέα στον οποίο υπάγεται (Ε.Φ.Κ.Α.), επιπλέον αυτών που προαναφέρθηκαν (ποσού 5.526,13 ευρώ για το χρονικό διάστημα από 15-6-2015 έως 30-3-2016), ούτε ότι δικαιούται να λάβει άλλες τέτοιες παροχές, ενόψει του ότι, ήδη, παρήλθε από το χρόνο που συνέβη το εν λόγω ατύχημα χρονικό διάστημα πλέον των τεσσάρων ετών. Έτσι, ενόψει του ότι ο ενάγων δεν έλαβε κάποιο ποσό επιπλέον της προαναφερθείσας παροχής (ποσού 5.526,13 ευρώ), ούτε υπάρχει δικαίωμα αυτού για τη λήψη τέτοιων παροχών, δεν εφαρμόζονται οι διατάξεις του άρθρου 18 του ν. 1654/1986 (ή του άρθρου 47 παρ. 6 του ν. 3518/2006 ), κατά συνέπεια η σχετικώς προβληθείσα από την εναγομένη ένσταση, η οποία επαναφέρεται με την ως άνω υπό στοιχείο Β΄ έφεση της (1ο λόγο υπό στοιχείο 2.5) είναι απορριπτέα ως αβάσιμη. Επίσης, για τις ίδιους ως άνω λόγους δεν συντρέχει συναφής περίπτωση αναβολής της συζητήσεως της υποθέσεως κατ’ άρθρον 249 του ΚΠολΔ (ούτε επαναλήψεως της κατ’ άρθρον 254 του ΚΠολΔ), για την προσκόμιση αντίστοιχης βεβαίωσης του ασφαλιστικού φορέα του ενάγοντος, όπως αβάσιμα ισχυρίζεται η εναγομένη. Επομένως, το πρωτοβάθμιο Δικαστήριο, το οποίο με την εκκαλούμενη απόφασή του δέχθηκε μερικώς το σχετικό αίτημα της αγωγής ως ουσιαστικώς βάσιμο και αναγνώρισε ότι η εναγομένη οφείλει να καταβάλει στον ενάγοντα για την αιτία αυτή το ποσό των 105 ευρώ μηνιαίως για το χρονικό διάστημα από 15-10-2016 έως 15-10-2051, έσφαλε ως προς την εκτίμηση των αποδείξεων, κατά το σχετικό βάσιμο (μερικώς) λόγο (5ο) της ως άνω υπό στοιχείο Α΄ εφέσεως (όσον αφορά στην επιδίκαση μεγαλύτερου ποσού των ως άνω μηνιαίων χρηματικών παροχών), καθώς και κατά τον αντίστοιχο βάσιμο (μερικώς) λόγο (6ο) της ως άνω υπό στοιχείο Β΄ εφέσεως (όσον αφορά στην επιδίκαση των ως άνω μηνιαίων χρηματικών παροχών για μικρότερο χρονικό διάστημα).
Εξάλλου, κατά το χρόνο του εν λόγω ατυχήματος, ο ενάγων ήταν ηλικίας 31 ετών, η κατάσταση της υγείας του ήταν καλή και, όπως προαναφέρθηκε, δραστηριοποιείτο επαγγελματικώς ως γεωτεχνολόγος, διαθέτοντας πτυχίο του Τμήματος Γεωτεχνολογίας και Περιβάλλοντος της Σχολής Τεχνολογικών Εφαρμογών του Τ.Ε.Ι. Δυτικής Μακεδονίας. Επίσης, ο ενάγων είχε σπουδάσει στη Μουσική Σχολή Μουσικής Γαλαξιδίου σχετικά με το μουσικό όργανο αρμόνιο και ασχολείτο ερασιτεχνικά με τον αθλητισμό και ειδικότερα με το ποδόσφαιρο και την καλαθοσφαίριση. Ακόμη, ο ως άνω σοβαρός τραυματισμός του ενάγοντος και η συναφής βλάβη του μέλους του σώματός του (δεξιάς άκρας χειρός), κατά τα διδάγματα της κοινής πείρας και της λογικής επιδρά αρνητικά στην επαγγελματική, οικονομική και κοινωνική εξέλιξη, την οποία κατά τη συνήθη πορεία των πραγμάτων, θα είχε ο ενάγων, αν δεν συνέβαινε αυτός (τραυματισμός), αφού, σύμφωνα με τις ιατρικές γνωματεύσεις που προαναφέρθηκαν, δεν υπάρχει πιθανότητα πλήρους αποκατάστασης της ως άνω ελλείψεως της σωματικής ακεραιότητάς του. Ειδικότερα, λόγω της σχετικής αναπηρίας, αυτός στερείται σε σημαντικό βαθμό της δυνατότητας να εκτελεί άμεσα ο ίδιος τις εργασίες, που αφορούν την προαναφερθείσα επαγγελματική δραστηριότητά του (ενόψει της τεχνικής φύσης αυτής), καθώς και να μπορεί να μετέλθει κάποια άλλη συναφή εργασία στο μέλλον. Επιπλέον, προφανής είναι η επίδραση της ως άνω ελλείψεως της σωματικής ακεραιότητας του ενάγοντος και στην εν γένει κοινωνική εξέλιξή του, λόγω της σχετικής κατάστασης μειονεξίας αυτού έναντι των αρτιμελών προσώπων. Επομένως, ενόψει της ηλικίας του ενάγοντος, της εν γένει κοινωνικής και οικονομικής κατάστασής του, του βαθμού συνυπαιτιότητάς του στην πρόκληση του εν λόγω τραυματισμού του, του είδους και των συνεπειών της ως άνω αναπηρίας του, οι οποίες δεν μπορούν να καλυφθούν με τις αξιώσεις που αφορούν τα άρθρα 929 και 932 του ΑΚ, συντρέχει νόμιμη περίπτωση (άρθρο 931 του ΑΚ) και πρέπει να επιδικασθεί σ’ αυτόν πρόσθετη εύλογη αποζημίωση, σύμφωνα με τις προεκτεθείσες σκέψεις (υπό στοιχείο V), η οποία καθορίζεται στο ποσό των 20.000 ευρώ. Επομένως, το πρωτοβάθμιο Δικαστήριο, το οποίο με την εκκαλούμενη απόφασή του, έκρινε ότι ο ενάγων δικαιούται ως πρόσθετη αποζημίωση, κατ’ άρθρον 931 του ΑΚ, το ποσό των 12.000 ευρώ, έσφαλε ως προς την εκτίμηση των αποδείξεων κατά το σχετικό βάσιμο (μερικώς) λόγο (8ο) της ως άνω υπό στοιχείο Α΄ εφέσεως.
Επιπλέον, αποδείχθηκε ότι από την ως άνω αδικοπραξία, ο ενάγων υπέστη ηθική βλάβη. Επίσης, λαμβανομένων υπόψη των εν γένει συνθηκών τελέσεως της ανωτέρω αδικοπραξίας, του είδους και της έκτασης της βλάβης που προκλήθηκε από αυτή, του βαθμού του πταίσματος τηςεναγομένης καθώς και της κοινωνικής και οικονομικής κατάστασης των διαδίκων, όπως τα στοιχεία αυτά προαναφέρθηκαν και εκτιμώνται βάσει των κανόνων της κοινής πείρας και λογικής, σε συνδυασμό με την αρχή της αναλογικότητας, το Δικαστήριο κρίνει ότι ο ενάγων δικαιούται ως χρηματική ικανοποίηση, λόγω της ηθικής βλάβης αυτής, το ποσό των είκοσι πέντε χιλιάδων (25.000) ευρώ, ποσό που κρίνεται εύλογο μετά τη στάθμιση των κατά νόμο στοιχείων, σύμφωνα με τις προεκτεθείσεις σκέψεις (υπό στοιχείο VΙ). Επομένως, το πρωτοβάθμιο Δικαστήριο, το οποίο με την εκκαλούμενη απόφασή του έκρινε ότι ο ενάγων δικαιούται ως χρηματική ικανοποίηση το ποσό των 10.000 ευρώ, για την ως άνω αιτία, έσφαλε ως προς την εφαρμογή του νόμου και την εκτίμηση των αποδείξεων, κατά το σχετικό βάσιμο (μερικώς) λόγο (9ο) της ως άνω υπό στοιχείο Α΄ εφέσεως.
Περαιτέρω, αποδείχθηκε ότι, δυνάμει του από 23-12-2010 ιδιωτικού συμφωνητικού παροχής υπηρεσιών, που συνάφθηκε μεταξύ της προσεπικαλέσασας – παρεμπιπτόντως ενάγουσας και της προσεπικληθείσας – παρεμπιπτόντως εναγομένης εταιρίας παροχής υπηρεσιών ασφαλείας, η τελευταία ανέλαβε την υποχρέωση της διενέργειας του εν γένει ελέγχου ασφαλείας, επιτήρησης και φύλαξης των χώρων στους οποίους διεξάγονται οι αγώνες καλαθοσφαίρισης της ομάδας της παρεμπιπτόντως ενάγουσας, δηλαδή του Σταδίου Ειρήνης και Φιλίας, με σκοπό την προστασία του αγωνιστικού χώρου, των αθλητών, προπονητών, διαιτητών, γραμματείας και κάθε άλλου προσώπου που συμμετέχει στην διενέργεια του αγώνα, αλλά και την ασφάλεια των θεατών των αγώνων (σύμφωνα με την Υ.Α. 37914/2006). Η εν λόγω σύμβαση είχε αρχική διάρκεια για τις αγωνιστικές περιόδους 2010-2011 και 2011-2012 και συγκεκριμένα από 23-12-2010 έως 15-6-2012 και εν συνεχεία η ισχύς της παρατάθηκε με ετήσιες διαδοχικές συμφωνίες μεταξύ των προαναφερθέντων συμβληθέντων μερών και για τηνανωτέρω αγωνιστική περίοδο (2014-2015), με την από 3-9-2014 συμφωνία τους (βλ. την από 3-9-2014 επιστολή της προσεπικληθείσας – παρεμπιπτόντως εναγομένης εταιρίας). Επίσης, κατά τους όρους της ως άνω συμβάσεως, η παρεμπιπτόντως εναγομένη είχε αναλάβει την υποχρέωση να διαθέτει προσωπικό για τον έλεγχο ασφάλειας και φύλαξης των χώρων του Σταδίου Ειρήνης και Φιλίας, κατά τη διάρκεια των αγώνων που διεξάγονταν εκεί στο πλαίσιο των αθλητικών διοργανώσεων στις οποίες συμμετείχε η παρεμπιπτόντως ενάγουσα, και για την εφαρμογή μέτρων ασφαλείας, τήρησης της τάξης, καθώς και του ελέγχου κατά την είσοδο των θεατών. Ειδικότερα, σύμφωνα με το άρθρο 8 της Υ.Α. 37914/2016, μεταξύ των ως άνω καθηκόντων της παρεμπιπτόντως εναγομένης περιλαμβάνονταν τα εξής: α) η τήρηση της ευταξίας στους χώρους κίνησης και στις θέσεις των φιλάθλων εντός των αθλητικών εγκαταστάσεων, β) η μέριμνα ώστε να μην υπάρχουν φίλαθλοι στους διαδρόμους που βρίσκονται ή οδηγούν στις κερκίδες της αθλητικής εγκατάστασης, εξασφαλίζοντας την απρόσκοπτη είσοδο – έξοδο από τους χώρους αυτούς, αλλά και την άμεση διαφυγή σε περίπτωση ανάγκης εκκένωσης της εγκατάστασης, λαμβάνοντας προς τούτο κάθε πρόσφορο μέτρο, γ) η μέριμνα για την ασφαλή είσοδο των φιλάθλων εντός των αθλητικών εγκαταστάσεων, τηρώντας τη σειρά προτεραιότητας και κατευθύνοντας αυτούς στις προβλεπόμενες θύρες, δ) η επιτήρηση περιμετρικά της αθλητικής εγκατάστασης, για την αποτροπή εισόδου φιλάθλων χωρίς εισιτήριο ή ευρισκομένων σε κατάσταση μέθης ή υπό την επήρεια ναρκωτικών ουσιών, καθώς και απαγορευμένων επικινδύνων αντικειμένων, ε) η τοποθέτηση των φιλάθλων στις κερκίδες των αθλητικών εγκαταστάσεων και η μέριμνα για την αποτροπή εισόδου στον αγωνιστικό χώρο, στ) η απαγόρευση μετακίνησης φιλάθλων σε διαφορετική θέση από αυτή που προβλέπεται στο εισιτήριό τους, ζ) ο έλεγχος εισόδου και παραμονής των δικαιούμενων ατόμων στον αγωνιστικό χώρο, η) η έρευνα των χώρων της αθλητικής εγκατάστασης, πριν την είσοδο σε αυτή των φιλάθλων, προς εντοπισμό απαγορευμένων αντικειμένων (βεγγαλικά, καπνογόνα, πυροτεχνήματα κλπ). Επιπλέον, σύμφωνα με το άρθρο 7 της ως άνω σύμβασης, η παρεμπιτόντως εναγομένη είχε αναλάβειτην ευθύνη για πλήρη αποζημίωση της παρεμπιτόντως ενάγουσας,σεπερίπτωση που αυτή θα υφίστατο οποιαδήποτε ζημία οφειλομένη (μεταξύ άλλων) σε ατύχημα που ήθελε προκληθεί σε θεατές – φιλάθλους, παίκτες, προπονητές και κάθε άλλο παράγοντα των αγώνων κατά τη διάρκεια ή επ’ ευκαιρία της τέλεσης των αγώνων, λόγω πλημμέλειας στην εκπλήρωση των ως άνω υποχρεώσεών της και ειδικότερα λόγω της μη εκτέλεσης ή ελλιπούς εκτέλεσης των καθηκόντων και υποχρεώσεων αυτής και / ή των προστηθέντων της ή του προσωπικού της που θα χρησιμοποιούσε για την εκτέλεση των όρων της σύμβασης. Εξάλλου, σύμφωνα με τα προαναφερθέντα, υφίσταται υπαιτιότητα της παρεμπιτόντως εναγομένης σχετικώς με την πλημμελή εκτέλεση των ως άνω υποχρεώσεων της, η οποία συνδέεται αιτιωδώς με την πρόκληση του ως άνω τραυματισμού του ενάγοντος της κύριας αγωγής. Σημειωτέον ότι η εκκαλούμενη απόφαση δεν προσβάλλεται με κάποιο λόγο εφέσεως ως προς το μέρος της κατά το οποίο δέχθηκε τα προαναφερθέντα περιστατικά, τα οποία αφορούν στην ως άνω σχέση της παρεμπιτόντως εναγομένης και της παρεμπιτόντως ενάγουσας, ενόψει του ότι με την ως άνω υπό στοιχείο Γ΄ έφεση (επικουρική) η εκκαλούσα – παρεμπιτόντως ενάγουσα ζητεί να εξαφανισθεί η εκκαλούμενη απόφαση μόνον ως προς το ποσό που θα υποχρεωθεί να της καταβάλει η παρεμπιτόντως εναγομένη, σε περίπτωση που μεταβληθεί αυτό (ποσό) στην προκείμενη δευτεροβάθμια δίκη, από αυτό το οποίο επιδικάσθηκε πρωτοδίκως, για την κύρια αγωγή. Επομένως, εν όψει της ως άνω σύμβασης και της ευδοκίμησης της ως άνω κύριας αγωγής, η παρεμπιτόντως εναγομένη οφείλει να καταβάλει στην παρεμπιτόντως ενάγουσα το ποσό που επιδικάζεται για την κύρια αγωγή.
Κατ’ ακολουθίαν των προεκτεθέντων, οι ως άνω υπό στοιχείο Α΄ , Β΄ και Γ΄ εφέσεις πρέπει να γίνουν δεκτές ως κατ’ ουσίαν βάσιμες, ως προς τους ανωτέρω λόγους τους (η ως άνω υπό στοιχείο Α΄ έφεση ως προς το μέρος της που έγινε τυπικώς δεκτή),και να εξαφανιστεί η εκκαλούμενη απόφαση ως προς όλα τα κεφάλαιά της, για την ενότητα της εκτέλεσης (βλ. ΑΠ 1279/2004 ΙΣΟΚΡΑΤΗΣ, ΑΠ 748/1984 ΕλλΔνη 26 642, ΕφΑθ 44/2006 ΕλλΔνη 48 1507, Β. Βαθρακοκοίλη «Η έφεση» σελ. 595 παρ. 2383),αφού δε η εν λόγω υπόθεση κρατηθεί προς εκδίκαση κατ’ ουσίαν στο Δικαστήριο αυτό, πρέπει η προαναφερθείσα υπό στοιχείο α΄ κύρια αγωγή να γίνει μερικώς δεκτή ως και ουσιαστικώς βάσιμη, και να υποχρεωθείη εναγομένη της αγωγής αυτής να καταβάλει στον ενάγοντα το ποσό των 43.723 ευρώ (2.463+ 1.260 + 20.000 + 20.000 [το καταψηφιστικό μέρος του αγωγικού αιτήματος περί χρηματικής ικανοποίησης] = 43.723), με το νόμιμο τόκο από την επίδοση της αγωγής, και να αναγνωρισθεί ότι η εναγομένη της αγωγής αυτής οφείλει να καταβάλει στον ενάγοντα α)το ποσό των 6.682,10 ευρώ (1.682,10 + 5.000 [το αναγνωριστικό μέρος του αγωγικού αιτήματος περί χρηματικής ικανοποίησης] = 6.682,10), με το νόμιμο τόκο από την επίδοση της αγωγής,και β) το ποσό των 120 ευρώσε μηνιαίες χρηματικές παροχές, για το χρονικό διάστημα από 15-10-2016 έως 15-10-2021, εντός του πρώτου πενθημέρου εκάστου μηνός, με το νόμιμο τόκο από την επομένη ημέρα της επίδοσης της ως άνω υπό στοιχείο α΄ αγωγής (κύριας), όσον αφορά τις αντίστοιχες μηνιαίες χρηματικές παροχές, οι οποίες οφείλονται για το χρονικό διάστημα πριν από την επίδοση της αγωγής αυτής, και με το νόμιμο τόκο από τη λήξη της προθεσμίας καταβολής τους όσον αφορά τις αντίστοιχες μηνιαίες χρηματικές παροχές, οι οποίες θα καταστούν ληξιπρόθεσμες κατά το χρονικό διάστημα μετά την επίδοση της αγωγής αυτής. Επίσης, πρέπει η ως άνω υπό στοιχείο β΄ παρεμπίπτουσα αγωγή να γίνει δεκτή ως και ουσιαστικώς βάσιμη και να υποχρεωθεί η παρεμπιτόντως εναγομένη να καταβάλει στην παρεμπιτόντως ενάγουσα, στην περίπτωση μόνον καταβολής από αυτήν, το προαναφερθέν συνολικό ποσό 57.605,10 ευρώ (2.463 + 1.682,10 + 1.260 + 7.200 [120Χ12 μήνες =1.440Χ5 έτη] + 20.000 +25.000), που επιδικάσθηκε στον ενάγοντα της κύριας αγωγής, επιπλέον δε τους σχετικούς νόμιμους τόκους και τη δικαστική δαπάνη, με το νόμιμο τόκο από την καταβολή του.Ακόμη, τα δικαστικά έξοδα και για τους δύο βαθμούς δικαιοδοσίας, πρέπει να κατανεμηθούν μεταξύ των διαδίκων, αναλόγως της μερικής νίκης και ήττας τους (άρθρο 178 παρ. 1 του ΚΠολΔ), και να επιβληθεί μέρος των δικαστικών εξόδων του ενάγοντος της κύριας αγωγής, κατόπιν σχετικού αιτήματός του (άρθρο 191 παρ. 2 του ΚΠολΔ), εις βάρος της εναγομένης αυτής, και τα αντίστοιχα δικαστικά έξοδα της ενάγουσας της παρεμπίπτουσας αγωγής, κατόπιν σχετικού αιτήματός της, πρέπει να επιβληθούν εις βάρος της εναγομένης της ίδιας αγωγής (άρθρα 176, 183 του ΚΠολΔ, σε συνδυασμό με τα άρθρα 63 επ. του ν. 4194/2013 «Κώδικας Δικηγόρων»). Επιπροσθέτως, πρέπει να καθορισθεί το παράβολο για την περίπτωση ασκήσεως ανακοπής ερημοδικίας κατά της παρούσας (άρθρο 505 παρ. 2 του ΚΠολΔ). Τέλος, πρέπει να διαταχθεί η επιστροφή του παραβόλου που κατατέθηκε για την άσκηση τωνως άνω εφέσεων στους εκκαλούντες, αντιστοίχως (άρθρο 495 παρ. 4 του ΚΠολΔ), όπως ειδικότερα εκτίθεται στο διατακτικό.
ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΛΟΓΟΥΣ ΑΥΤΟΥΣ
Συνεκδικάζει ερήμην της εφεσίβλητης εταιρίας με την επωνυμία «………» και αντιμωλία των λοιπών διαδίκων τις εφέσεις: Α)από 5-9-2018 (υπ’ αριθ. ……./5-9-2018 έκθεσης κατάθεσης), Β)από 5-6-2019 (υπ’ αριθ. ……../5-6-2019 έκθεσης κατάθεσης) και Γ)από 1-3-2019 (υπ’ αριθ. ………./1-3-2019 έκθεσης κατάθεσης).
Ορίζει το παράβολο στο ποσό των διακοσίων πενήντα (250) ευρώ.
Απορρίπτει όσα στο σκεπτικό κρίθηκαν ως απορριπτέα και την ως άνω υπό στοιχείο Α΄ έφεση ως προς τη δεύτερη των εφεσίβλητων (ανωτέρω ερήμην δικασθείσα εταιρία).
Δέχεται τυπικώς και κατ’ ουσίαν τις ανωτέρω εφέσεις και ειδικότερα την ως άνω υπό στοιχείο Α΄ έφεση ως προς την πρώτη των εφεσίβλητων.
Εξαφανίζει την εκκαλούμενη υπ’ αριθ. 1512/2018 απόφαση του Πολυμελούς Πρωτοδικείου Πειραιώς.
Κρατεί και δικάζει επί της ουσίας την υπόθεση, που αφορά στις: α) από 10-10-2016 (υπ’ αριθ. ……./17-10-2016 έκθεσης κατάθεσης) κύρια αγωγή και β) από 12-12-2016 (υπ’ αριθ. ……../13-12-2016 έκθεσης κατάθεσης) προσεπίκληση – παρεμπίπτουσα αγωγή.
Δέχεται κατά ένα μέρος την ως άνω υπό στοιχείο α΄κύρια αγωγή (υπ’ αριθ. ………/17-10-2016 έκθεσης κατάθεσης).
Υποχρεώνει την εναγομένη της ανωτέρω αγωγής (εταιρία με την επωνυμία «……….») να καταβάλει στον ενάγοντα (……….) το ποσό των σαράντα τριών χιλιάδων επτακοσίων είκοσι τριών (43.723) ευρώ, με το νόμιμο τόκο από την επίδοση της ανωτέρω (κύριας) αγωγής
Αναγνωρίζει ότι η εναγομένη της αγωγής αυτής (εταιρία με την επωνυμία «………») οφείλει να καταβάλει στον ενάγοντα (……..) α) το ποσό των έξι χιλιάδων εξακοσίων ογδόντα δύο και δέκα λεπτών (6.682,10) ευρώ,με το νόμιμο τόκο από την επίδοση της αγωγής αυτής, και β) το ποσό των εκατόν είκοσι (120) ευρώ σε μηνιαίες χρηματικές παροχές για το χρονικό διάστημα από 15-10-2016 έως 15-10-2021, εντός του πρώτου πενθημέρου εκάστου μηνός, με το νόμιμο τόκο από την επομένη ημέρα της επίδοσης της ως άνω υπό στοιχείο α΄ αγωγής (κύριας), όσον αφορά τις αντίστοιχες μηνιαίες χρηματικές παροχές, οι οποίες οφείλονται για το χρονικό διάστημα πριν από την επίδοση της αγωγής αυτής, και με το νόμιμο τόκο από τη λήξη της προθεσμίας καταβολής τους όσον αφορά τις αντίστοιχες μηνιαίες χρηματικές παροχές, οι οποίες θα καταστούν ληξιπρόθεσμες κατά το χρονικό διάστημα μετά την επίδοση της αγωγής αυτής.
Καταδικάζει την προαναφερθείσα εναγομένη στην καταβολή μέρους των δικαστικών εξόδων του προαναφερθέντος ενάγοντος, και των δύο βαθμών δικαιοδοσίας, το οποίο ορίζει στο ποσό των τριών χιλιάδων (3.000) ευρώ.
Δέχεται την ως άνω υπό στοιχείο β΄ παρεμπίπτουσα αγωγή (υπ’ αριθ. ………./13-12-2016 έκθεσης κατάθεσης) .
Υποχρεώνει την παρεμπιπτόντως εναγομένη (εταιρία με την επωνυμία «……..») να καταβάλει στην παρεμπιπτόντως ενάγουσα (εταιρία με την επωνυμία «…………»), στην περίπτωση μόνον καταβολής από αυτήν, το ποσό των πενήντα επτά χιλιάδων εξακοσίων πέντε και δέκα λεπτών (57.605,10) ευρώ, που επιδικάσθηκε στον ενάγοντα της κύριας αγωγής, επιπλέον δε τους σχετικούς νόμιμους τόκους και τη δικαστική δαπάνη, με το νόμιμο τόκο από την καταβολή του.
Καταδικάζει την προαναφερθείσα παρεμπιπτόντως εναγομένη στην καταβολή των δικαστικών εξόδων της προαναφερθείσας παρεμπιπτόντως ενάγουσας, και των δύο βαθμών δικαιοδοσίας, το οποίο ορίζει στο ποσό τωντριών χιλιάδων τριακοσίων (3.300) ευρώ.
Διατάσσει την επιστροφή στους εκκαλούντες των ως άνω εφέσεων του παραβόλου (Α) υπ’ αριθ. ………, Β) υπ’ αριθ. ……… και Γ) ……….. ποσού 150 ευρώ), που κατατέθηκε για την άσκηση των ανωτέρω εφέσεων, αντιστοίχως.
Κρίθηκε, αποφασίσθηκε στον Πειραιά στις 17 Δεκεμβρίου 2020 και δημοσιεύθηκε στις 11 Ιανουαρίου 2021 σε έκτακτη και δημόσια συνεδρίαση στο ακροατήριο του Δικαστηρίου αυτού, με απόντες τους διαδίκους και τους πληρεξούσιους δικηγόρους τους.
Η ΠΡΟΕΔΡΟΣ Η ΓΡΑΜΜΑΤΕΑΣ