Αριθμός 155/2020
ΤΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΤΟΥ ΑΡΕΙΟΥ ΠΑΓΟΥ
Ε’ ΠΟΙΝΙΚΟ ΤΜΗΜΑ
Συγκροτήθηκε από τους Δικαστές: Ιωάννη Μαγγίνα, Αντιπρόεδρο του Αρείου Πάγου, Γεώργιο Παπαηλιάδη, Ναυσικά Φράγκου-Εισηγήτρια, Μιλτιάδη Χατζηγεωργίου και Βασιλική Ηλιοπούλου, Αρεοπαγίτες.
Συνήλθε σε δημόσια συνεδρίαση στο Κατάστημά του στις 8 Νοεμβρίου 2019, με την παρουσία του Αντεισαγγελέα του Αρείου Πάγου Παναγιώτη Μπρακουμάτσου (γιατί κωλύεται ο Εισαγγελέας) και του Γραμματέα Γεράσιμου Βάλσαμου, για να δικάσει την αίτηση του αναιρεσείοντος – κατηγορουμένου Γ. Α. του Α., κατοίκου …, ο οποίος εκπροσωπήθηκε από τον πληρεξούσιο δικηγόρο του Εμμανουήλ Γρηγοράκη, για αναίρεση της υπ’αριθ. ΑΤ2411/2019 απόφασης του Τριμελούς Πλημμελειοδικείου Πειραιώς.
Το Τριμελές Πλημμελειοδικείο Πειραιώς, με την ως άνω απόφασή του διέταξε όσα λεπτομερώς αναφέρονται σ’ αυτή, και o αναιρεσείων – κατηγορούμενος ζητεί την αναίρεση αυτής, για τους λόγους που αναφέρονται στην από 18.6.2019 (αριθ.πρωτ. 6860/19.6.2019) αίτησή του αναιρέσεως, η οποία καταχωρίστηκε στο οικείο πινάκιο με τον αριθμό 1156/2019.
Αφού άκουσε
Τον Αντεισαγγελέα, που πρότεινε: 1) να γίνει δεκτή η αίτηση αναιρέσεως ως προς τον 1β λόγο και να παραπεμφθεί η υπόθεση σε άλλο Δικαστήριο που θα συγκροτηθεί εφόσον είναι δυνατόν από άλλους Δικαστές, 2) να απορριφθεί κατά τα λοιπά η αίτηση αναίρεσης και τον πληρεξούσιο δικηγόρο του αναιρεσείοντος, που ζήτησε όσα αναφέρονται στα σχετικά πρακτικά.
ΣΚΕΦΘΗΚΕ ΣΥΜΦΩΝΑ ΜΕ ΤΟ ΝΟΜΟ
I. Η κρινόμενη από 18-6-2019 (αριθμός πρωτ. 6860/19-6-2019) αίτηση του Γ. Α. του Α., κατοίκου …, που επιδόθηκε στην Εισαγγελέα του Αρείου Πάγου στις 19-6-2019, στρεφόμενη κατά της υπ’ αριθμό AT 2411/2019 αποφάσεως του Τριμελούς Πλημμελειοδικείου Πειραιώς, ασκήθηκε νομοτύπως και εμπροθέσμως και είναι παραδεκτή.
ΙΙ. Με το ΠΔ 70/1990 ρυθμίζονται τα θέματα της υγιεινής και ασφάλειας των εργαζομένων σε ναυπηγεία. Πεδίο εφαρμογής όσων προβλέπονται σ’ αυτό, σύμφωνα με το αρθ. 1, είναι οι ναυπηγικές και ναυπηγοεπισκευαστικές εργασίες. Υποχρέωση για την λήψη και τήρηση των μέτρων υγιεινής και ασφάλειας έχουν, σύμφωνα με το άρθρο 3, ο κύριος του έργου, ο εργολάβος, ο υπεργολάβος και ο παρέχων το χώρο, ενώ ο τεχνικός ασφαλείας και οι εργαζόμενοι έχουν τις αρμοδιότητες και τις υποχρεώσεις που προδιαγράφονται στα αντίστοιχα άρθρα. Κύριος του έργου, σύμφωνα με όσα προβλέπονται στην παράγραφο 3, είναι ο πλοιοκτήτης, εφοπλιστής, νομέας κάτοχος του πλοίου ή άλλης πλωτής κατασκευής όπου εκτελείται ύστερα από εντολή του, και για λογαριασμό του, ναυπηγοεπισκευαστικό έργο. Ως παρέχων τον χώρο και εντεύθεν υπόχρεος σε τήρηση μέτρων ασφαλείας, είναι ο ιδιοκτήτης ή ο εκμεταλλευόμενος τον χώρο ή τις εγκαταστάσεις που εκτελείται το ναυπηγοεπισκευαστικό έργο, ενώ τεχνικός ασφαλείας, ο κάτοχος άδειας για την έκδοση του πιστοποιητικού απαλλαγής από τα επικίνδυνα αέρια. Οι υποχρεώσεις του εργολάβου ή του υπεργολάβου ολοκλήρου του έργου, σύμφωνα με το αρθ. 4 παρ. 17, 19 § Ια, 36α, 6 παρ. 12 ΠΔ 70/90, το οποίο ενδιαφέρει εν προκειμένω, αφού για την μη τήρησή των, καταδικάστηκε ο αναιρεσείων, χωρίς όμως προσδιορισμό της ιδιότητάς του, είναι “…Να τηρεί και να συμπληρώνει το βιβλίο ημερήσιας παρουσίας των απασχολουμένων από αυτόν ατόμων (εφόσον απαιτείται από τις κείμενες διατάξεις) και παραδίδει πριν από την έναρξη των εργασιών το πρώτο, από τα αντίγραφα του βιβλίου στον εργολάβο ολόκληρου του έργου και όταν δεν υπάρχει αυτός, στον κύριο του έργου..” Ομοίως παραδίδει αντίγραφο της άδειας εκτέλεσης εργασιών στον κύριο του έργου (αρθ. 6 παρ. 12) “.. Να συγκεντρώνει από τους εργολάβους και υπεργολάβους αυθημερόν και πριν την έναρξη των εργασιών τα αντίγραφα των σελίδων των βιβλίων ημερήσιας παρουσίας απασχολούμενου προσωπικού (όπου απαιτείται από τις κείμενες διατάξεις), τα οποία αναρτά μαζί με την άδεια εργασίας και τα εκδοθέντα πιστοποιητικά απαλλαγής από αέρια (GAS – FREE), σε εμφανές μέρος και να επιτρέπει την, σύμφωνα με τα ανωτέρω έγγραφα, είσοδο των συνεργείων στο πλοίο” (παρ. 17) και, κατά την εκτέλεση εργασιών σε χώρους, στους οποίους υπήρχαν εύφλεκτα αέρια και για τους οποίους έχει εκδοθεί πιστοποιητικό απαλλαγής από επικίνδυνα αέρια για την εκτέλεση μόνο ψυχρών εργασιών, α) να μη χρησιμοποιείται φωτιστικό ή ηλεκτρικό εργαλείο που δεν είναι αντιεκρηκτικού τύπου…” (παρ. 19 Ια) α) Οι φορητές λυχνίες (μπαλαντέζες) πρέπει να βρίσκονται σε άριστη κατάσταση, να τροφοδοτούνται με ηλεκτρικό ρεύμα χαμηλής τάσης μέχρι 42 VOLTS και τα φωτιστικά σώματα (λαμπτήρες) να καλύπτονται κατάλληλα.
Ανάλογες είναι και οι υποχρεώσεις του κυρίου του έργου ο οποίος, ανεξάρτητα αν αναθέτει την εκτέλεση του έργου σε ένα ή περισσότερους εργολάβους ή υπεργολάβους, οφείλει, σύμφωνα με το αρθ. 5, μεταξύ άλλων, να προβαίνει σε έλεγχο συγκέντρωσης αερίων και έκδοση σχετικών πιστοποιητικών (GASFREE), όπου απαιτείται. Συνεργάζεται με τον Τεχνικό Ασφαλείας και τον μελετητή μέτρων Υγιεινής και Ασφάλειας καθώς και με τους εργολάβους, υπεργολάβους, για τη σωστή εφαρμογή των μέτρων υγιεινής και ασφάλειας και την αποφυγή ατυχημάτων στις εργασίες που πραγματοποιούνται τόσον από τα συνεργεία των εργολάβων, όσον και από τα μέλη του πληρώματος του πλοίου. Επίσης, στα άρθρα 14 και 21 παρ. 3 του ν. 3850/2010 Κώδικα Νόμων για την υγεία και την ασφάλεια των εργαζομένων, οι οποίες εφαρμόζονται, εφόσον δεν ορίζεται αλλιώς, σε όλες τις επιχειρήσεις, εκμεταλλεύσεις και εργασίες του ιδιωτικού και του δημοσίου τομέα προβλέπονται οι υποχρεώσεις του εργοδότη, σχετικά με τις συμβουλευτικές αρμοδιότητες του τεχνικού ασφαλείας και καθορίζεται ο ετήσιος χρόνος απασχόλησης τεχνικού ασφάλειας και ιατρού εργασίας για κάθε μια από τις κατηγορίες επιχειρήσεων, εκμεταλλεύσεων και εργασιών του άρθρου 10 (στο οποίο περιλαμβάνονται και οι ναυπηγοεπισκευαστικές εργασίες), αντίστοιχα. Από τις πιο πάνω διατάξεις προκύπτει ότι για να έχει μία απόφαση ειδική και εμπεριστατωμένη αιτιολογία, σε περίπτωση παραβίασης των άνω διατάξεων από πρόθεση, θα πρέπει πρωτίστως να προκύπτει από το σκεπτικό σε συνδυασμό με το διατακτικό της, η ιδιότητα υπό την οποία ο κατηγορούμενος όφειλε να λάβει τα άνω μέτρα ασφαλείας, ήτοι αν πρόκειται για τον κύριο του έργου, τον εργολάβο, υπεργολάβο ή παρέχοντα τον χώρο, ώστε να διαπιστωθεί η ύπαρξη ευθύνης του και σε περίπτωση παράβασής των,, ότι η ποινική κύρωση που προβλέπεται στο άρθρο 25 του Ν. 2224/1994 και αφορά και τις παραβιάσεις του ΠΔ 70/1990 και ν. 3850/2010 επιβλήθηκε νομότυπα. Εξάλλου ο Ν. 959/1979 ορίζει στο άρθρο 2 παρ. 1 ότι “η σύμβασις περί ναυτικής εταιρείας (εταιρική σύμβασις) καταρτίζεται εγγράφως, καταχωρίζεται δε εις το μητρώον ναυτικών εταιρειών κατά τας διατάξεις των άρθρων 50 έως 53 του παρόντος”, στο άρθρο 12 παρ. 1 ότι “η ναυτική εταιρεία διοικείται και εκπροσωπείται υπό του διοικητικού αυτής συμβουλίου, το οποίον απαρτίζεται εκ τριών τουλάχιστον μελών” και στο άρθρο 20 ότι “1. Το διοικητικόν συμβούλιον δύναται ν’ αναθέτη εν όλω ή εν μέρει, δι’ αποφάσεως αυτού, την άσκησιν των εξουσιών ή αρμοδιοτήτων του εις εν ή και περισσότερα μέλη του ή εις τρίτους, καθορίζον άμα και την έκτασιν των εξουσιών τούτων, 2. Η, κατά την προηγουμένη παράγραφον απόφασις, δέον να καταχωρίζεται εις το μητρώον των ναυτικών εταιρειών. 3. … 4. Περιορισμοί της εξουσίας οργάνου της εταιρείας πηγάζοντες εκ της εταιρικής συμβάσεως ή θεμελιούμενοι εις απόφασιν της γενικής συνελεύσεως; δεν αντιτάσσονται προς τρίτους, έστω και αν έχουν καταχωρισθή εις το μητρώον ναυτικών εταιρειών. 5. Αι εις το μητρώον καταχωρίσεις και τα βάσει τούτων εκδιδόμενα πιστοποιητικά, αποτελούν πλήρη απόδειξιν περί των εκπροσώπων της Εταιρείας”. Περαιτέρω, ο ίδιος νόμος ορίζει στο άρθρο 48 παρ. 1 ότι” συνιστάται υπηρεσία μητρώου ναυτικών εταιρειών υπαγομένη εις το Υπουργείον Εμπορικής Ναυτιλίας”, στο άρθρο 49 ότι “η τήρησις του μητρώου τελεί υπό την εποπτείαν του προϊσταμένου του Πρωτοδικείου Πειραιώς”, στο άρθρο 50 παρ. 1 ότι “εις το κατά το προηγούμενον άρθρον μητρώον καταχωρίζονται πάσαι αι ναυτικαί εταιρείαι του παρόντος νόμου, στο άρθρο 51 ότι “το μητρώον απαρτίζεται, μεταξύ άλλων, από τον φάκελο και την μερίδα κάθε εταιρείας”, στο άρθρο 52 παρ. 2 ότι “εις τον φάκελον της εταιρείας τηρούνται η εταιρική σύμβασις, ως και άπαντα τα έγγραφα τα υποβαλλόμενα προς αναγραφήν εις την μερίδα της εταιρείας, στο άρθρο 52 παρ. 3 ότι “εις την μερίδα της εταιρείας αναγράφονται, αμέσως μετά την καταχώρισίν της, … τα ονοματεπώνυμα και αι διευθύνσεις των μελών του διοικητικού συμβουλίου, τα ονοματεπώνυμα και αι διευθύνσεις των προσώπων τα οποία από κοινού ή κεχωρισμένως εκπροσωπούν την εταιρείαν δικαστικώς και εξωδίκως και δεσμεύουν ταύτην έναντι τρίτων … Μετεγενέστεραι μεταβολαί των ανωτέρω σημειούνται εις την μερίδα της εταιρείας άμα τη υποβολή των σχετικών εγγράφων …”, στο άρθρο 53 παρ. 3 ότι “τα οριζόμενα εις την παράγραφον 2 του παρόντος άρθρου” περί επιλύσεως των αμφιβολιών του τηρούντος το μητρώο για το νομότυπο της εταιρικής συμβάσεως από τον Προϊστάμενο του Πρωτοδικείου Πειραιώς – “εφαρμόζονται αναλόγως και επί τροποποιήσεων της εταιρικής συμβάσεως ή μεταβολής εις την εκπροσώπησιν αυτής ως και εις την περίπτωσιν πάσης ετέρας πράξεως ή γεγονότος καταχωρητέου εις το μητρώον”, τέλος δε στο άρθρο 54 ότι “1. Η ναυτική εταιρεία δεν δύναται να αντιτάξη εις τρίτους πράξεις γεγονότα μη αναγραφόμενα εις την μερίδα της, εκτός εάν αποδεικνύη, ότι ο τρίτος ετέλει εν γνώσει τούτων, 2. Πράξεις ή γεγονότα αναγραφόμενα εις το μητρώον δεν αντιτάσσονται εις τρίτους, προ της παρόδου δέκα πέντε (15) ημερών από της αναγραφής, εφ’ όσον οι τρίτοι αποδεικνύουν, ότι δεν ήτο δυνατό να τελούν εν γνώσει τούτων. 3. Οι τρίτοι δύνανται να επικαλούνται πράξεις ή εγγραφάς διά τας οποίας αι διατυπώσεις δημοσιότητος δεν ετελειώθησαν εισέτι, εκτός εάν η έλλειψις της δημοσιότητος τας καθιστά ανισχύρους” και στο άρθρο 55 ότι “Το μητρώον ναυτικών εταιρειών είναι δημόσιον έγγραφον. Η εξέτασις αυτού κατά τας εργασίμους ώρας και η λήψις αντιγράφων είναι ελευθέρα”.
ΙΙΙ. Η προσβαλλόμενη απόφαση εκδόθηκε, κατόπιν αναιρέσεως της υπ’ αριθμό AT 1497/2017 αποφάσεως του Τριμελούς Πλημμελειοδικείου Πειραιώς, με την υπ’ αριθμό 1543/2018 απόφαση του Αρείου Πάγου, διότι επί λέξει “δεν διέλαβε την απαιτούμενη, κατά τα άνω, αιτιολογία για τη θεμελίωση της περί ενοχής του αναιρεσείοντος κρίση του, υποπίπτοντας στην πλημμέλεια της έλλειψης ειδικής και εμπεριστατωμένης αιτιολογίας, σύστοιχης του, από τη διάταξη του άρθρου 510 παρ. 1 στοιχ. Δ’ του ΚΠοινΔ λόγου αναιρέσεως. Κι αυτό, διότι στη συγκεκριμένη, “από την κατά παραδεκτή αλληλοσυμπλήρωση σκεπτικού και διατακτικού, αιτιολογία της προσβαλλόμενης αποφάσεως δεν παρατίθενται πραγματικά περιστατικά, από τα οποία να προκύπτει η ιδιότητα και η θέση του κατηγορουμένου – αναιρεσείοντος στην ανωτέρω εταιρική επιχείρηση, αφού, σύμφωνα με τις προηγούμενες αναφορές, δεν αρκεί, για την κατάφαση της ποινικής ευθύνης του τελευταίου, ο χαρακτηρισμός του ως νομίμου εκπροσώπου της εταιρείας, αλλά απαιτείται να προσδιορίζονται τα πραγματικά περιστατικά, από τα οποία να προκύπτει η ιδιότητα και η θέση του αναιρεσείοντα κατηγορουμένου, στην Ναυτική Εταιρία με την επωνυμία “… ΝΑΥΤΙΚΗ ΕΤΑΙΡΕΙΑ” πλοιοκτήτρια του …, η οποία κατά νόμον εκπροσωπείται από το διοικητικό της Συμβούλιο, αλλά αναφέρεται μόνο, ότι αυτός είναι νόμιμος εκπρόσωπος αυτής, χωρίς να διευκρινίζεται, πως προκύπτει η εξουσία εκπροσωπήσεως της εταιρίας.”.
Με την προσβαλλόμενη απόφαση το Τριμελές Πλημμελειοδικείο Πειραιώς, που δίκασε σε δεύτερο βαθμό, μετά από εκτίμηση όλων των μνημονευομένων, κατά το είδος τους, αποδεικτικών μέσων, δέχθηκε, κατά την αναιρετικά ανέλεγκτη περί τα πράγματα κρίση του, ότι αποδείχθηκαν τα ακόλουθα, επί λέξει, πραγματικά περιστατικά: “Ο κατηγορούμενος στον Πειραιά στις 6/3/2012 με πρόθεση παρέβη διατάξεις της εργατικής νομοθεσίας που αφορούν την υγιεινή και την ασφάλεια των εργαζομένων σε ναυπηγικές εργασίες και συγκεκριμένα, ως νόμιμος εκπρόσωπος των εταιρειών “… … ΝΑΥΤΙΚΗ ΕΤΑΙΡΕΙΑ” πλοιοκτητριών των … και … … αντίστοιχα, δυνάμει των από 31-3-2011 πρακτικών συνεδρίας του Διοικητικού Συμβουλίου της ναυτικής εταιρίας με την επωνυμία … Ναυτική Εταιρεία, δεν είχε λάβει κάθε μέτρο που απαιτείται ώστε να εξασφαλίζονται οι εργαζόμενοι από κάθε κίνδυνο που μπορεί να απειλήσει την υγεία ή τη σωματική τους ακεραιότητα και συγκεκριμένα επέτρεψε τη διεξαγωγή θερμών και ψυχρών εργασιών, άνευ αδείας της αρμόδιας αρχής, επέτρεψε την εκτέλεση στον χώρο του μηχανοστασίου θερμών εργασιών, ενώ αυτό δεν επιτρέπεται, επέτρεψε τη λειτουργία φορητών λυχνιών υπό τάση 220 Volt, αντί του κανονικού 42 Volt, τα φωτιστικά σώματα των ανωτέρων λυχνιών, δεν ήταν αντιεκρηκτικού τύπου, ενώ δεν φρόντισε για την παρουσία στον χώρο του πλοίου τεχνικού ασφαλείας, σύμφωνα με τα οριζόμενα στο ειδικό βιβλίο υποδείξεων του τεχνικού ασφαλείας. Επομένως αυτός πρέπει να κηρυχθεί ένοχος όπως κατηγορείται”.
Στη συνέχεια το παραπάνω Δικαστήριο της ουσίας που δίκασε, όπως προεκτέθηκε, σε δεύτερο βαθμό, αφού κήρυξε ένοχο τον κατηγορούμενο και ήδη αναιρεσείοντα για την περιγραφόμενη στο σκεπτικό της αξιόποινη πράξη, επέβαλε σ’ αυτόν ποινή φυλάκισης δέκα (10) μηνών, την οποία ανέστειλε για μία τριετία, με το ακόλουθο διατακτικό: ”
Κηρύσσει αυτόν ένοχο για την Παράβαση Π.Δ. 70/1990, ήτοι του ότι: στον Πειραιά στις 6/3/2012 με πρόθεση παρέβη διατάξεις της εργατικής νομοθεσίας, που αφορούν την υγιεινή και την ασφάλεια των εργαζομένων σε ναυπηγικές εργασίες και συγκεκριμένα, ως νόμιμος εκπρόσωπος των εταιρειών “… … ΝΑΥΤΙΚΗ ΕΤΑΙΡΕΙΑ” πλοιοκτητριών των … και …… αντίστοιχα, δεν είχε λάβει κάθε μέτρο που απαιτείται ώστε να εξασφαλίζονται οι εργαζόμενοι από κάθε κίνδυνο που μπορεί να απειλήσει την υγεία ή τη σωματική τους ακεραιότητα και συγκεκριμένα επέτρεψε τη διεξαγωγή θερμών και ψυχρών εργασιών, άνευ αδείας της αρμόδιας αρχής, επέτρεψε την εκτέλεση στον χώρο του μηχανοστασίου θερμών εργασιών, ενώ αυτό δεν επιτρέπεται, επέτρεψε τη λειτουργία φορητών λυχνιών υπό τάση 220 Volt, αντί του κανονικού 42 Volt, τα φωτιστικά σώματα των ανωτέρω λυχνιών δεν ήταν αντιεκρηκτικού τύπου, ενώ δεν φρόντισε, για την παρουσία στον χώρο του πλοίου, τεχνικού ασφαλείας, σύμφωνα με τα οριζόμενα στο ειδικό βιβλίο υποδείξεων του τεχνικού ασφαλείας”.
Έτσι όπως έκρινε το Δικαστήριο, δεν διέλαβε την απαιτούμενη, κατά τα άνω, αιτιολογία, για τη θεμελίωση της περί ενοχής του αναιρεσείοντος κρίση του, υποπίπτοντας στην πλημμέλεια της έλλειψης ειδικής και εμπεριστατωμένης αιτιολογίας, σύστοιχης του, από τη διάταξη του άρθρου 510 παρ. 1 στοιχ. Δ’ του ΚΠοινΔ, προβλεπόμενου λόγου αναιρέσεως, ο οποίος εν προκειμένω παρίσταται βάσιμος. Κι αυτό, διότι στη συγκεκριμένη, από την παραδεκτή αλληλοσυμπλήρωση σκεπτικού και διατακτικού, αιτιολογία της προσβαλλόμενης αποφάσεως, δεν παρατίθενται πραγματικά περιστατικά από τα οποία να προκύπτει η ιδιότητα και η θέση του κατηγορουμένου – αναιρεσείοντος στην ανωτέρω εταιρική επιχείρηση αφού, σύμφωνα με τις προηγούμενες αναπτύξεις, δεν αρκεί για την κατάφαση της ποινικής ευθύνης του τελευταίου ο χαρακτηρισμός του ως νομίμου εκπροσώπου της εταιρείας, αλλά απαιτείται να προσδιορίζονται τα πραγματικά περιστατικά, από τα οποία να προκύπτει η ιδιότητα και η θέση του αναιρεσείοντα κατηγορουμένου στη Ναυτική Εταιρία με την επωνυμία “….”, η οποία κατά νόμον εκπροσωπείται από το διοικητικό της Συμβούλιο, αλλά αναφέρεται μόνο ότι αυτός είναι νόμιμος εκπρόσωπος αυτής σύμφωνα με το από 31-3-2011 πρακτικό συνεδρίασης του Δ.Σ. της εταιρίας με την επωνυμία “….”, το οποίο δεν φέρεται στα αναγνωσθέντα και του οποίου το περιεχόμενο δεν αναφέρεται χωρίς να διευκρινίζει πως προκύπτει η εξουσία εκπροσωπήσεως της εταιρίας, σύμφωνα με τα προαναφερθέντα, κατά τον επίδικο χρόνο, 6-3-2012, και συγκεκριμένα ότι ο αναιρεσείων κατηγορούμενος, προκύπτει ότι ήταν νόμιμος εκπρόσωπος από τις καταχωρίσεις στη μερίδα της, στο μητρώο ναυτικών εταιριών. Επιπρόσθετα δεν αναφέρεται η σχέση της άνω εταιρίας, με το πλοίο “…” επί του οποίου εκτελούντο οι επίδικες εργασίες επισκευής. Κατά συνέπεια όσων προεκτέθησαν, ο, εις το άρθρο 510 παρ. 1 στοιχ. Δ’ΚΠοινΔ, ερειδόμενος λόγος αναιρέσεως, με τον οποίο αποδίδεται στην προσβαλλόμενη απόφαση η πλημμέλεια της ελλείψεως ειδικής και εμπεριστατωμένης αιτιολογίας, είναι βάσιμος και πρέπει να γίνει δεκτός. Συνακόλουθα πρέπει, δεκτής γενομένης της κρινομένης αιτήσεως αναιρέσεως, να αναιρεθεί η προσβαλλομένη απόφαση, παρελκούσης της έρευνας των λοιπών λόγων αναιρέσεως, και ιδιαίτερα του λόγου κατά τον οποίο, ο κατηγορούμενος κηρύχθηκε ένοχος και για πράξεις, για τις οποίες η ποινική δίωξη είχε κηρυχθεί απαράδεκτη, με την υπ’αριθμό ΑΤ-1497/2017 απόφαση του Τριμελούς Πλημμελειοδικείου Πειραιώς και σύμφωνα με το άρθρο 519 ΚΠοινΔ παραπεμφθεί η υπόθεση για νέα συζήτηση στο ίδιο Δικαστήριο, του οποίου είναι δυνατή η συγκρότηση από άλλους δικαστές, εκτός εκείνων που δίκασαν προηγουμένως.
ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΛΟΓΟΥΣ ΑΥΤΟΥΣ
Αναιρεί την υπ’ αριθμό AT 2411/2019 απόφαση του Τριμελούς Πλημμελειοδικείου Πειραιώς.
Παραπέμπει την υπόθεση για νέα συζήτηση στο ίδιο Δικαστήριο, συγκροτούμενο από άλλους δικαστές, εκτός εκείνων που δίκασαν προηγουμένως.
Κρίθηκε και αποφασίσθηκε στην Αθήνα στις 17 Ιανουαρίου 2020.
Δημοσιεύθηκε στην Αθήνα σε δημόσια συνεδρίαση στο ακροατήριό του στις 31 Ιανουαρίου 2020.
Ο ΑΝΤΙΠΡΟΕΔΡΟΣ Ο ΓΡΑΜΜΑΤΕΑΣ