ΑΡΙΘΜΟΣ 1363/2020
ΑΡΕΙΟΣ ΠΑΓΟΣ
– Αρπαγή ανηλίκου. Συναυτουργία.
– Κατά τη διάταξη του άρθρου 324 παρ. 1 εδαφίου α’ και 2 εδαφίου β’ του Π.Κ. ορίζεται ότι: “1 εδ. α. Όποιος αφαιρεί ανήλικο από τους γονείς, τους επιτρόπους ή από οποιονδήποτε δικαιούται να μεριμνήσει για το πρόσωπό του ή όποιος υποστηρίζει την εκούσια διαφυγή του ανηλίκου από την εξουσία των παραπάνω προσώπων τιμωρείται με φυλάκιση. 2. Αν ο ανήλικος δεν έχει συμπληρώσει τα δεκατέσσερα έτη επιβάλλεται κάθειρξη έως δέκα έτη…. Σε κάθε περίπτωση, αν ο υπαίτιος τέλεσε την πράξη… για να επιτύχει τη μεταβολή της οικογενειακής τάξης του ανηλίκου επιβάλλεται κάθειρξη έως δέκα έτη”. Από τη διάταξη αυτή προκύπτει ότι στοιχεία του εν λόγω εγκλήματος είναι: α) η αρπαγή του ανηλίκου που δεν συμπλήρωσε το 14ο έτος της ηλικίας του, β) η τέλεση της αρπαγής με σκοπό να επιτευχθεί η μεταβολή της οικογενειακής τάξης του ανηλίκου. Μεταβολή της οικογενειακής τάξης του ανηλίκου είναι η αρπαγή για παράνομη υιοθεσία του ανηλίκου. Τετελεσμένο είναι το έγκλημα με την αφαίρεση του ανηλίκου από την επιμέλεια του δικαιούχου προσώπου. Υποκειμενικά απαιτείται δόλος (και ενδεχόμενος δόλος αρκεί) που συνίσταται στη γνώση του δράστη ότι ο ανήλικος τελεί υπό γονική μέριμνα, επιμέλεια ή σε σχέση τέτοια που βάσει αυτής, άλλο πρόσωπο δικαιούται να μεριμνήσει για το πρόσωπό του και τη θέληση του δράστη να το αφαιρέσει από αυτήν. Το έγκλημα της αρπαγής ανηλίκου είναι διαρκές.
– Από τη διάταξη του άρθρου 45 του ΠΚ, συνάγεται ότι με τον όρο “από κοινού” τέλεση μιας αξιόποινης πράξης νοείται αντικειμενικώς σύμπραξη στην εκτέλεση της κύριας πράξης και υποκειμενικώς κοινός δόλος, δηλαδή ο κάθε συμμέτοχος να θέλει ή να αποδέχεται την πραγμάτωση της αντικειμενικής υπόστασης του εγκλήματος, που διαπράττεται, γνωρίζοντας ότι και οι λοιποί συμμέτοχοι ενεργούν με δόλο τέλεσης του ιδίου εγκλήματος. Η σύμπραξη στην εκτέλεση της κύριας πράξης μπορεί να συνίσταται ή στο ότι ο καθένας πραγματώνει την όλη αντικειμενική υπόσταση του εγκλήματος ή ότι το έγκλημα πραγματώνεται με συγκλίνουσες επιμέρους πράξεις των συμμετόχων, ταυτόχρονες ή διαδοχικές. Ο κοινός δόλος αρκεί, χωρίς να υπάρχει ανάγκη εξειδίκευσης των επιμέρους τυπικών ενεργειών του καθενός συναυτουργού (ΑΠ 815/2013).