Με εγκύκλιό της η Εισαγγελία του Αρείου Πάγου παρέχει διευκρινίσεις αναφορικά με τα προτιμητέα Καταστήματα Κράτησης αναφορικά με υποδίκους και καταδίκους για εγκλήματα κατά της γενετήσιας ελευθερίας.
Αναλυτικά η εγκύκλιος αναφέρει:
Προκειμένου να αποφεύγονται άσκοπες μετακινήσεις κρατουμένων στα Καταστήματα Κράτησης της Χώρας, σας υπενθυμίζουμε ότι έχει καθιερωθεί, ως πάγια τακτική, οι στερητικές της ελευθερίας ποινές ενηλίκων καταδικασθέντων για εγκλήματα κατά της γενετήσιας ελευθερίας να εκτίονται στα Καταστήματα Κράτησης Τρίπολης και Γρεβενών.
Στα ίδια Καταστήματα Κράτησης κρατούνται και οι προσωρινά κρατούμενοι υπόδικοι, κατηγορούμενοι για τα εν λόγω εγκλήματα.
Η επιλογή αυτή φαίνεται ότι παρεκκλίνει από την κατεύθυνση που χαράσσει το άρθρο 22 §1 του Σωφρονιστικού Κώδικα (Ν.2776/1999), το οποίο, προκειμένης εισαγωγής κρατουμένου σε Κατάστημα Κράτησης, προβλέπει προτεραιότητα του πλησιέστερου προς τον τόπο κατοικίας των μελών της οικογενείας του.
Ωστόσο, είναι συμβατή (η επιλογή των δύο Κ.Κ.) με τα οριζόμενα στον Σωφρονιστικό Κώδικα (άρθρ. 3 §2, 11 §1), στους Στοιχειώδεις Κανόνες του ΟΗΕ για τη Μεταχείριση των Κρατουμένων του 1957 (άρθρ. 67) και στους Ευρωπαϊκούς Σωφρονιστικούς Κανόνες του 1987 (παραγρ. 12) περί διακρίσεως των κρατουμένων σε κατηγορίες και εξειδικεύσεως της μεταχειρίσεως αυτών, ανάλογα με την κατηγορία στην οποία ανήκουν βάσει της πραγματικής ή νομικής καταστάσεώς τους (βλ. Στ.Αλεξιάδη, Σωφρονιστική, εκδ.4η, 2001, σελ.249). Συνάμα, κρίνεται ότι προεχόντως συντρέχουν λόγοι αποφυγής θυματοποιήσεως των κρατουμένων που έχουν καταδικασθεί (ή είναι υπόδικοι) για σεξουαλικό έγκλημα.
Ευστόχως έχει διατυπωθεί η παρατήρηση ότι «η εικόνα του βιαστή αλλά κυρίως του παιδόφιλου/παιδεραστή φαίνεται, διαπερνώντας τις επιμέρους κοινωνικές διαστρωματώσεις, να συγκεντρώνει την απόλυτη κατακραυγή και να διατηρεί την αποτρόπαιη υφή της τόσο στην επίσημη πολιτική ρητορεία όσο όμως και στην κουλτούρα των πλέον χαμηλών κοινωνικοοικονομικών ομάδων ή, ακόμα, και στην υποκουλτούρα της φυλακής» (βλ. Νικ.Παρασκευόπουλου- Ευτ.Φυτράκη, Αξιόποινες σεξουαλικές πράξεις, Άρθρα 336-353 ΠΚ, 2011, σελ. 76, πλαγιαρ.3).
Η παρουσία ενός κρατουμένου αυτής της κατηγορίας στην μικροκοινωνία της φυλακής μπορεί να αποτελέσει το υπόβαθρο της βίας, που υποβόσκει και εκδηλώνεται στις σχέσεις των κρατουμένων.
Είναι αναγκαίο, λοιπόν, να εκδηλώνεται η πρόνοια της Πολιτείας διότι διαφορετικά ο κρατούμενος δράστης σεξουαλικού εγκλήματος καταλήγει να ζει στιγματισμένος από τους συγκρατουμένους του, να αντιμετωπίζει κινδύνους για τη σωματική του ακεραιότητα και να καθίσταται συγκλίνων στόχος για την εκτόνωση της επιθετικότητας και έτσι η ποινή της φυλάκισης γίνεται γι’ αυτόν δύο φορές σκληρή (βλ. Νικ.Παρασκευόπουλου-Ευτ.Φυτράκη, όπ. παρ.).
Υπό το πρίσμα των προεκτεθεισών επισημάνσεων, παρακαλούμε, στο πλαίσιο της εκ των διατάξεων των άρθρων 19 §§ 1 στοιχ.γ, 2 και 24 §5 στοιχ.α του ΚΟΔΚΔΛ αρμοδιότητάς μας, να τηρείται, ως γενική οδηγία, από τους εισαγγελικούς λειτουργούς της Χώρας η καθιερωθείσα πάγια τακτική: κάθε φορά που ο αρμόδιος κατά τα άρθρα 549 ΚΠΔ και 22 Σωφρ. Κωδ. εισαγγελέας παραγγέλλει τη φυλάκιση καταδικασθέντος σε στερητική της ελευθερίας ποινή ή τελούντος υπό προσωρινή κράτηση υποδίκου για έγκλημα κατά της γενετήσιας ελευθερίας, η εισαγωγή του κρατουμένου θα παραγγέλλεται αποκλειστικά προς τα Καταστήματα Κράτησης Τρίπολης ή Γρεβενών.
Οι κ.κ. Διευθύνοντες τις Εισαγγελίες Εφετών της Χώρας, εκτός από την κοινοποίηση της παρούσας στους εισαγγελικούς λειτουργούς της περιφερείας τους, παρακαλούνται να ασκούν τη δέουσα εποπτεία για την τήρησή της.
Δείτε την εγκύκλιο στο eisap.gr