Με απόφασή του ο Άρειος Πάγος (1638/2019, Τμήμα Ζ Ποινικό) αναίρεσε απόφαση Τριμελούς Εφετείου Κακουργημάτων σε υπόθεση παραλαβής από τα εσωτερικά σύνορα για προώθηση στο εσωτερικό της χώρας αλλοδαπών, που δεν έχουν δικαίωμα εισόδου στο ελληνικό έδαφος, κρίνοντας ότι θα πρέπει να εφαρμοστεί η επιεικέστερη διάταξη του άρθρου 463 του ισχύοντος από 1η Ιουλίου 2019 Ποινικού Κώδικα.
Η απόφαση αναιρέθηκε τόσο ως προς τις διατάξεις της περί της επιβολής στερητικής της ελευθερίας ποινής όσο και προς τη διάταξή της περί αποστερήσεως των πολιτικών δικαιωμάτων του κατηγορουμένου.
Συγκεκριμένα, για την πράξη επιβλήθηκε συνολική ποινή καθείρξεως είκοσι οκτώ ετών και συνολική χρηματική ποινή 32.000 ευρώ, ορίσθηκε δε η εκτιτέα ποινή καθείρξεως σε είκοσι πέντε έτη, ενώ το Δικαστήριο κατέγνωσε την παρεπόμενη ποινή της αποστερήσεως των πολιτικών δικαιωμάτων του κατηγορουμένου για τρία έτη.
Μετά τη δημοσίευση της προσβαλλομένης απόφασης δημοσιεύθηκε ο ν. 4619/2019 (νέος Ποινικός Κώδικας), με τον οποίο, αφ’ ενός μεν, με την τροποποίηση του άρθρου 463 του ΠΚ μειώθηκαν τα όρια (ανώτερο και κατώτερο) της ως άνω κύριας ποινής, καθοριζόμενα πλέον (κατά παραπομπή στο άρθρο 83 περ. γ’ του ΠΚ) σε φυλάκιση τουλάχιστον ενός έτους ή κάθειρξη έως έξι έτη και αφ’ ετέρου, τροποποιήθηκε κατά τρόπο ευμενέστερο για τον αναιρεσείοντα το προισχύον άρθρο 59 του Π.Κ., που προέβλεπε την παρεπόμενη ποινή της αποστερήσεως των πολιτικών δικαιωμάτων του καταδικασθέντος κατηγορουμένου, η οποία ήδη καταργήθηκε.
Απόσπασμα της απόφασης
Για την ως άνω πράξη, όπως προκύπτει από τν επισκόπηση της προσβαλλόμενης αποφάσεως, επιβλήθηκε στον αναιρεσείοντα – κατηγορούμενο ποινή καθείρξεως έξι (6) ετών και χρηματική ποινή 10.000 ευρώ για κάθε μεταφερόμενο άτομο, συνολική ποινή καθείρξεως είκοσι οκτώ (28) ετών και συνολική χρηματική ποινή 32.000 ευρώ, ορίσθηκε δε η εκτιτέα ποινή καθείρξεως σε είκοσι πέντε (25) έτη, με βάση τις διατάξεις των άρθρων 88 παρ. 1α’ του ν. 3386/2005, όπως η παρ. 1 του άρθρου 88 αντικαταστάθηκε με το άρθρο 48 παρ.4 του ν. 3772/2009 και ήδη με το άρθρο 30 του ν. 4251/2014, το οποίο τελικά ίσχυε κατά το χρόνο εκδικάσεως της υποθέσεως στο δεύτερο βαθμό και προέβλεπε, όπως στη μείζονα σκέψη αναφέρθηκε, ποινή καθείρξεως μέχρι δέκα (10) έτη και χρηματική ποινή 10.000 έως 30.000 ευρώ για κάθε μεταφερόμενο άτομο.
Επίσης, το Δικαστήριο της ουσίας κατέγνωσε με την προσβαλλόμενη απόφαση την παρεπόμενη ποινή της αποστερήσεως των πολιτικών δικαιωμάτων του αναιρεσείοντος – κατηγορουμένου για τρία (3) έτη. Περαιτέρω, μετά τη δημοσίευση της προσβαλλομένης αποφάσεως δημοσιεύθηκε ο ν. 4619/2019 (νέος Ποινικός Κώδικας) με έναρξη ισχύος στις 1.7.2019, με τον οποίο, αφ’ ενός μεν, με την τροποποίηση του άρθρου 463 του ΠΚ μειώθηκαν τα όρια (ανώτερο και κατώτερο) της ως άνω κύριας ποινής, καθοριζόμενα πλέον (κατά παραπομπή στο άρθρο 83 περ. γ’ του ΠΚ) σε φυλάκιση τουλάχιστον ενός έτους ή κάθειρξη έως έξι έτη και αφ’ ετέρου, τροποποιήθηκε κατά τρόπο ευμενέστερο για τον αναιρεσείοντα το προισχύον άρθρο 59 του Π.Κ., που προέβλεπε την παρεπόμενη ποινή της αποστερήσεως των πολιτικών δικαιωμάτων του καταδικασθέντος κατηγορουμένου, η οποία ήδη καταργήθηκε.
Κατά συνέπεια, δεδομένου ότι μετά τη δημοσίευση της προσβαλλομένης αποφάσεως ίσχυσαν ως προς την κύρια και παρεπόμενη ποινή, κατά τα προαναφερθέντα, οι νέες ως άνω διατάξεις των άρθρων 463 παρ. 3 και 59 του νέου Π.Κ., οι οποίες είναι επιεικέστερες έναντι εκείνων, με τις οποίες, όπως προαναφέρθηκε, καταδικάσθηκε ο αναιρεσείων κατηγορούμενος για την πράξη της άμεσης συνέργειας σε παραλαβή από τα εσωτερικά σύνορα για προώθηση στο εσωτερικό της χώρας αλλοδαπών, που δεν έχουν δικαίωμα εισόδου στο ελληνικό έδαφος και, εφόσον με βάση τις νέες αυτές ποινικές διατάξεις, αφ’ ενός μεν διαφοροποιούνται τα όρια της στερητικής της ελευθερίας ποινής που επιβλήθηκε στον αναιρεσείοντα – κατηγορούμενο για την συγκεκριμένη πράξη (δηλ. ήδη προβλέπεται φυλάκιση τουλάχιστον ενός έτους ή κάθειρξη μέχρι έξι έτη, έναντι εκείνης της καθείρξεως πέντε έως 10 ετών, που προβλεπόταν από την προηγούμενη διάταξη) και αφ’ ετέρου καταργήθηκε η παρεπόμενη ποινή της αποστερήσεως των πολιτικών του δικαιωμάτων, συντρέχει νόμιμη περίπτωση αυτεπάγγελτης εφαρμογής από τον ‘Αρειο Πάγο των ως άνω επιεικέστερων ουσιαστικών ποινικών διατάξεων, κατ’ εφαρμογή των άρθρων 511 εδ. δ’και 514 εδ. δ’ του νέου Κ.Ποιν.Δ., που έχει έναρξη ισχύος από 1.7.2019 ήτοι μετά τη δημοσίευση της προσβαλλόμενης κατά τα άνω αποφάσεως (αλλά και την άσκηση της αιτήσεως αναιρέσεως).
Κατ’ ακολουθία των παραπάνω αναφερθέντων, παρά την ερημοδικία του αναιρεσείοντος και εν όψει του ότι η κρινόμενη από 18.2.2019 αίτηση αναιρέσεως είναι παραδεκτή, ασκηθείσα νομοτύπως και εμπροθέσμως ενώπιον του Διευθυντού του Καταστήματος Κράτησης … (άρθρο 474 παρ. 1 εδ. β’ Κ.Ποιν.Δ.) στις 18.2.2019 ήτοι εντός δέκα ημερών από της καταχωρίσεώς της στις 8.2.2019 στο ειδικό βιβλίο του Δικαστηρίου που την εξέδωσε και περιέχουσα ως λόγους την έλλειψη ειδικής και εμπεριστατωμένης αιτιολογίας, καθώς και την απόλυτη ακυρότητα της διαδικασίας στο ακροατήριο (άρθρο 510 περ. 1Α’ και Δ’ του Κ.Ποιν.Δ.), πρέπει, σύμφωνα με τα εκτεθέντα στην αρχή της παρούσας αποφάσεως, λόγω του ισχύοντος επιεικέστερου ποινικού νόμου, να αναιρεθεί η προσβαλλομένη απόφαση ως προς τη διάταξή της περί επιβολής στερητικής της ελευθερίας ποινής, καθώς και ως προς τη διάταξή της περί αποστερήσεως των πολιτικών δικαιωμάτων του αναιρεσείοντος και να παραπεμφθεί η υπόθεση κατά το αναιρούμενο σκέλος της ποινής, προκειμένου να γίνει νέα επιμέτρησή της, με νέα αυτά συζήτηση της υποθέσεως στο ίδιο Δικαστήριο, που εξέδωσε την αναιρεθείσα απόφαση, συγκροτούμενο από τους ίδιους δικαστές και αν τούτο δεν είναι δυνατόν, από άλλους (άρθρο 522 Κ.Ποιν.Δ.) και επίσης να απαλειφθεί από τον ‘Αρειο Πάγο, με την παρούσα απόφαση, η διάταξη της προσβαλλομένης αποφάσεως περί της παρεπόμενης ποινής της αποστερήσεως των πολιτικών δικαιωμάτων, αφού δεν συντρέχει περίπτωση παραπομπής, ελλείψει αντικειμένου έρευνας, στο Δικαστήριο της ουσίας κατά τούτο, κατά τα οριζόμενα ειδικότερα στο διατακτικό.
Δείτε αναλυτικά την απόφαση 1638/2019 στο areiospagos.gr