Με την υπ’ αριθμ. 322/2018 απόφασή του ο Άρειος Πάγος (Ζ Ποινικό Τμήμα) αναίρεσε απόφαση Μικρού Ορκωτού Εφετείου, κρίνοντας ότι το μέτρο μείωσης της ποινής της περίπτωσης β του άρθρου 83 του Ποινικού Κώδικα εφαρμόζεται και σε ποινή κάθειρξης πέντε έως είκοσι ετών.
Απόσπασμα της απόφασης
Στην περίπτωση των εγκλημάτων που τιμωρούνται με πρόσκαιρη κάθειρξη, η οποία είναι μερικώς ανώτερη και μερικώς κατώτερη από δέκα έτη, το δικαστήριο αποβλέπει αποκλειστικά στο ανώτερο όριο της ποινής και, εφόσον συντρέξει περίπτωση μείωσης αυτής (ποινής), εφαρμόζει τη μείωση της δεύτερης περίπτωσης του προαναφερόμενου άρθρου 83 του ΠΚ, δηλαδή επιβάλλει πρόσκαιρη κάθειρξη έως δώδεκα έτη ή φυλάκιση τουλάχιστον δύο ετών, ενώ, τέλος, κατά το άρθρο 85 Π.Κ., επί συρροής περισσότερων, λόγων μείωσης της ποινής και ελαφρυντικών περιστάσεων, εφαρμόζεται μόνο μια φορά η μείωση της ποινής σύμφωνα με το ανωτέρω μέτρο, λαμβανομένων, όμως υπόψη στην επιμέτρησή της όλων των λόγων αυτών και ελαφρυντικών περιστάσεων.
Περαιτέρω, λόγο αναίρεσης της απόφασης συνιστά, κατά το άρθρο 510 παρ. 1 στοιχ. Ε’ του ΚΠοινΔ, και η εσφαλμένη εφαρμογή ή ερμηνεία ουσιαστικής ποινικής διάταξης.
Εσφαλμένη ερμηνεία υπάρχει, όταν το δικαστήριο αποδίδει στο νόμο διαφορετική έννοια από εκείνη που πραγματικά έχει, ενώ εσφαλμένη εφαρμογή, όταν το δικαστήριο, χωρίς να παρερμηνεύσει το νόμο, δεν υπήγαγε ορθά τα πραγματικά περιστατικά, που δέχθηκε ότι αποδείχθηκαν, στη διάταξη που εφαρμόσθηκε.
Στην προκείμενη περίπτωση, όπως αναφέρθηκε πιο πάνω, το Δικαστήριο της ουσίας κήρυξε κατά πλειοψηφία ενόχους τους κατηγορουμένους και ήδη αναιρεσείοντες για τις αξιόποινες πράξεις: α) της κατοχής από κοινού και με πρόθεση εκρηκτικών υλών και εκρηκτικών μηχανισμών, τους οποίους οι ίδιοι είχαν κατασκευάσει προηγουμένως, με σκοπό να τους χρησιμοποιήσουν για να προξενήσουν κοινό κίνδυνο σε ξένα πράγματα και κίνδυνο σε άνθρωπο και β) της πρόκλησης έκρηξης από κοινού και με πρόθεση με τη χρήση εκρηκτικών υλών, από την οποία μπορούσε να προκύψει κίνδυνος για άνθρωπο και, επιπλέον, σε εγκαταστάσεις κοινής ωφέλειας.
Για τις εν λόγω δύο πράξεις, μετά την αναγνώριση των ελαφρυντικών περιστάσεων του άρθρου 84 παρ. 2 περ. α’ , δ’ , ε’ και του λόγου μείωσης της ποινής κατά το άρθρο 133 του ΠΚ, επέβαλε σε καθένα από αυτούς ποινή φυλάκισης ενός (1) έτους για την πρώτη, κατά πλειοψηφία έξι μελών, (ήτοι δύο δικαστών και τεσσάρων ενόρκων), και ποινή φυλάκισης δύο (2) ετών για τη δεύτερη, κατέγνωσε δε σε καθένα από αυτούς συνολική ποινή φυλάκισης δύο (2) ετών και έξι (6) μηνών, ανασταλείσα για τρία έτη.
Έτσι, όμως, που έκρινε το Δικαστήριο της ουσίας, με την προσβαλλόμενη απόφασή του, εσφαλμένα ερμήνευσε και εφάρμοσε την ουσιαστική ποινική διάταξη του άρθρου 83 του ΠΚ, αφού στην περίπτωση της πρώτης πράξης, ήτοι της προβλεπόμενης από το άρθρο 272 παρ. 1 του ΠΚ κατοχής από τους κατηγορουμένους από κοινού και με πρόθεση εκρηκτικών υλών και εκρηκτικών μηχανισμών, τους οποίους οι ίδιοι είχαν κατασκευάσει προηγουμένως, με σκοπό να τους χρησιμοποιήσουν για να προξενήσουν κοινό κίνδυνο σε ξένα πράγματα και κίνδυνο σε άνθρωπο, η οποία τιμωρείται με πρόσκαιρη κάθειρξη (5 έως 20 ετών), το ελάχιστο όριο, στην περίπτωση της αναγνώρισης ελαφρυντικών περιστάσεων ή άλλου λόγου μείωσης της ποινής, όπως συνέβη στη συγκεκριμένη περίπτωση, είναι τα δύο έτη και όχι το ένα έτος, όπως εσφαλμένα δέχθηκε το Δικαστήριο της ουσίας κατά πλειοψηφία και επέβαλε στον καθένα από αυτούς.
Κατά συνέπεια, ο υποστηρίζων τα αυτά μοναδικός λόγος της από 2-10-2017 αίτησης αναίρεσης του Εισαγγελέα Εφετών Ιωαννίνων, από το άρθρ. 510 παρ.1 στοιχ.Ε’ ΚΠοινΔ, με τον οποίο προβάλλεται η εσφαλμένη ερμηνεία και εφαρμογή του άρθρου 83 του ΠΚ, είναι βάσιμος.
Δείτε αναλυτικά την απόφσαη στο areiospagos.gr