ΑΠΟΦΑΣΕΙΣ
Prinari κατά Ιταλίας, Cotena κατά Ιταλίας, Rotolo κατά Ιταλίας και Gelsomino κατά Ιταλίας της 27.06.2024 ( προσφ. αριθ. 20402/16, 15717/16, 38908/15, 74064/17)
ΠΕΡΙΛΗΨΗ
Απόρριψη χωριστών αιτήσεων των προσφευγόντων προς τις ιταλικές αρχές για μείωση της ισόβιας ποινής τους σε 30 έτη κάθειρξης στο πλαίσιο διαδικασιών αναθεώρησης της δικαστικής απόφασης που αφορούσε τις ποινές τους (incidente di esecuzione).
Το Δικαστήριο διαπίστωσε ότι οι προσφεύγοντες επιχείρησαν να χρησιμοποιήσουν την διαδικασία επανεξέτασης των εκτελεστών δικαστικών αποφάσεων με σκοπό την τροποποίηση των ποινών τους από τα ιταλικά δικαστήρια. Είχαν εσφαλμένα πιστέψει ότι η εξάμηνη προθεσμία εκκινούσε από το αμετάκλητο των αποφάσεων, ενώ η προθεσμία ξεκινούσε από τότε που οι αποφάσεις των δικαστηρίων ουσίας ήταν εκτελεστές.
Δεδομένου ότι οι προσφυγές είχαν υποβληθεί σε χρόνο μεγαλύτερο των έξι μηνών μετά τις εκτελεστές αυτές αποφάσεις, το Δικαστήριο έκρινε ότι είχαν υποβληθεί εκπρόθεσμα.
ΔΙΑΤΑΞΗ
Άρθρο 34 §§ 1 και 4
ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ ΠΕΡΙΣΤΑΤΙΚΑ
Οι προσφεύγοντες Giovanni Prinari, Salvatore Cotena, Antonino Rotolo και Giovanni Gelsomino είναι Ιταλοί υπήκοοι που γεννήθηκαν αντίστοιχα το 1963, το 1958, το 1946 και το 1967. Οι προσφεύγοντες κρατούνται αντίστοιχα στη Sulmona, στο San Gimignano (Σιένα), στην Opera (Μιλάνο) και στην Πάρμα. Και οι τέσσερις προσφεύγοντες έχουν καταδικαστεί για πολλαπλά σοβαρά εγκλήματα, ορισμένα από τα οποία σχετίζονται με το οργανωμένο έγκλημα, που χρονολογούνται από τις δεκαετίες του 1980 και 1990, συμπεριλαμβανομένων των δολοφονιών. Αθροιστικά τα εγκλήματά τους επέφεραν ποινή ισόβιας κάθειρξης με απομόνωση κατά τη διάρκεια της ημέρας.
Τρεις νομοθετικές αλλαγές τέθηκαν σε ισχύ. Ο Ν. 479/1999 επανέφερε τη δυνατότητα (προηγουμένως απορρίπτονταν) να δικάζονται κατηγορούμενοι που υπόκεινται σε ποινή ισόβιας κάθειρξης με συνοπτικές διαδικασίες (απλουστευμένη διαδικασία). Προέβλεπε ότι σε περίπτωση καταδίκης μετά από δίκη σύμφωνα με τη διαδικασία αυτή, η ισόβια κάθειρξη αντικαθίσταται από 30 έτη κάθειρξης. Το ΝΔ με αριθ. 82/ 2000 προέβλεπε ότι οι κρατούμενοι που υπόκεινται σε ποινή ισόβιας κάθειρξης μπορούσαν να ζητήσουν να δικαστούν με συνοπτική διαδικασία κατά την επόμενη ακρόασή τους. Τέλος, σύμφωνα με το άρθρο 7 του ΝΔ 341/2000, μόνο οι υπόδικοι σε ποινή ισόβιας κάθειρξης χωρίς ημερήσια απομόνωση ήταν επιλέξιμοι για την συνοπτική διαδικασία.
Μετά την απόφαση του ΕΔΔΑ στην υπόθεση Scoppola κατά Ιταλίας (αριθ. 2) (αριθ. προσφ.10249/03), όλοι οι προσφεύγοντες ζήτησαν να έχουν πρόσβαση στην απλουστευμένη συνοπτική διαδικασία ή να μειωθεί η ποινή τους σε 30 έτη κάθειρξης. Τα ιταλικά δικαστήρια έκριναν τις αιτήσεις τους απαράδεκτες.
ΤΟ ΣΤΡΑΣΒΟΥΡΓΟ ΑΠΟΦΑΣΙΖΕΙ…
Η Κυβέρνηση υποστήριξε ότι οι προσφυγές είχαν υποβληθεί εκτός της εξάμηνης προθεσμίας, που ίσχυε τότε, συνήθως μετά την έκδοση αμετάκλητης απόφασης σε υπόθεση ενώπιον των εθνικών δικαστηρίων (η προθεσμία που ισχύει σήμερα είναι τέσσερις μήνες).
Στις παρούσες υποθέσεις, το Ιταλικό Συνταγματικό Δικαστήριο είχε κρίνει ότι το άρθρο 7 του ΝΔ 341/ 2000 ήταν αντισυνταγματικό. Ως εκ τούτου, η κατάλληλη μέθοδος για τη μείωση της ποινής ισόβιας κάθειρξης ήταν μέσω της επανεξέτασης της εκτελεστής απόφασης.
Ωστόσο, το Συνταγματικό Δικαστήριο και η Ολομέλεια του Ακυρωτικού Δικαστηρίου είχαν ξεχωριστά ρητά κρίνει ότι το ευεργέτημα της ηπιότερης ποινής των 30 ετών κάθειρξης μπορούσε να χορηγηθεί μόνο σε εκείνους που είχαν υποβάλει αίτημα να δικαστούν με τη συνοπτική διαδικασία, ενώ ο Ν.479/1999 είχε τεθεί σε ισχύ και είχαν καταδικαστεί στη συνέχεια. Ως εκ τούτου, οι προσφεύγοντες δεν δικαιούνταν μείωση της ποινής τους μέσω επανεξέτασης των δικαστικών αποφάσεων. Στο σημείο αυτό θα έπρεπε να γίνει κατανοητό ότι το ένδικο μέσο που επέλεξαν ήταν αναποτελεσματικό.
Δεδομένου αυτού, η τελευταία αποτελεσματική δικαστική απόφαση δεν ήταν οι αναιρέσεις που άσκησαν κατά των αποφάσεων, αλλά μάλλον οι προηγούμενες αιτήσεις που είχαν κατατεθεί ενώπιον άλλων δικαστηρίων.
Καθώς οι προσφυγές στο Ευρωπαϊκό Δικαστήριο γι΄ αυτές τις υποθέσεις είχαν κατατεθεί όλες μετά από έξι μήνες μετά την έκδοση των εν λόγω εκτελεστών αποφάσεων των κατωτέρων ιταλικών δικαστηρίων ουσίας, το Δικαστήριο θεώρησε ότι υποβλήθηκαν εκπρόθεσμα.
Το ΕΔΔΑ έκρινε ότι οι προσφυγές ήταν απαράδεκτες
echrcaselaw.com