Του Κυριάκου Κόκκινου, Δικηγόρου, CSAP, Διαμεσολαβητή, Coach
Οι τέσσερις δικάσιμοι, που αφιερώθηκαν, στη δίκη για το Μάτι, στην κατάθεση της πρώην προέδρου της Ελληνικής Βουλής Ζωής Κωνσταντοπούλου, άφησαν έντονα “ίχνη”, που κάθε υποψιασμένος πολίτης, μπορεί να ακολουθήσει στην αναζήτησή του για το τί πραγματικά συνέβη στη δύσοσμη αυτή υπόθεση.
Τα σταχυολογώ για τον πρόσθετο λόγο ότι μετά τον προσδιορισμό της κατηγορίας σε μορφή πλημμελήματος, η όποια καταδίκη των 21 κατηγορουμένων, μόνο συμβολικό χαρακτήρα μπορεί να έχει, δεδομένου ότι το εύρος της συνολικής ποινής, που μπορεί να επιβληθεί για όλες τις 102 ανθρωποκτονίες και 32 σωματικές βλάβες, “εξ αμελείας”, κατά την κατηγορία, δεν μπορεί να ξεπεράσει τα 5 έως 8 έτη!
Συνεπώς τέτοιες αναμενόμενες ποινές, σε όσους επιβληθούν, σε καμμία περίπτωση δεν μπορούν και δεν θα ικανοποιήσουν το περί δικαίου αίσθημα, που είναι βέβαιο ότι θα μείνει με μία ακόμη ανεκπλήρωτη προσδοκία ισονομίας και αναλογικότητας!!!
Ωστόσο επ’ ευκαιρία της δίκης συντελείται κι ένα ευρύτερης σημασίας κοινωνικοπολιτικό έργο ζύμωσης του λαού στο να σκέφτεται και να δρα απελευθερωμένος από τα δίχτυα χειραγώγησης και παραπληροφόρησης, που απλώνουν οι συνήθεις ύποπτοι, διαπλεκόμενοι και επίορκοι νομείς αφ’ ενός της πολιτικής εξουσίας και των θεσμικών της φορέων και αφ’ ετέρου των ΜΜΕ .
Τα γεγονότα που καταγράφηκαν – και για χρήση από τους ιστορικούς του μέλλοντος – αφήνοντας την πικρή τους γεύση σε όλο το ακροατήριο, κατά τη διάρκεια της σημαντικής αυτής κατάθεσης, είναι, λιτά, τα ακόλουθα:
- Ενώ όλοι οι πολιτικοί και υπηρεσιακοί παράγοντες γνώριζαν τα πολλά θύματα της πυρκαγιάς, από τις 18.30′, αυτά συνειδητά απεκρύβησαν, ώστε να συνεχισθεί το πανηγύρι βράβευσης του πρωθυπουργού στη Βοσνία, για τη συμφωνία των Πρεσπών. Την ώρα που το μέλημα των αρχών θα έπρεπε να είναι η διάσωση των πολιτών, αυτοί το μόνο που σκέφτονταν είναι το πώς θα αποποιηθούν τις ευθύνες τους, μεθοδεύοντας ένα κακοπαιγμένο θέατρο περί δήθεν ανυπαρξίας θυμάτων, την υποκριτική αυτοκριτική του υπόδικου αρχηγού της Πυροσβεστικής, που δεν μπόρεσε να διαγνώσει τί είχαν κάνει λάθος (!) κι αργότερα τη συντονισμένη και καθοδηγούμενη απόδοση της ευθύνης στους κατοίκους, δηλαδή στα θύματα, στα αυθαίρετα και τη δήθεν ελλιπή πρόσβαση στην παραλία, ψευδείς ισχυρισμοί στο σύνολό τους, που αμαύρωσαν ακόμη περισσότερο το πάνδημο πένθος.
- Ο προϊστάμενος της Εισαγγελίας Πρωτοδικών, Ηλίας Ζαγοραίος, διέταξε άμεσα κατεπείγουσα προκαταρκτική εξέταση, στα πλαίσια της οποίας όρισε ως πραγματογνώμονα τον επιπυραγό του Πυροσβεστικού Σώματος (ΠΣ) Δημήτριο Λιότσιο. Κατά την ολοκλήρωση της πραγματονωμοσύνης και πριν σταλούν κλήσεις παροχής εξηγήσεων στους κατηγορουμένους η Εισαγγελέας του Αρείου Πάγου του έστειλε επιστολή καθυστέρησης της διαδικασίας, ώστε να περιληφθεί στη δικογραφία μία έκθεση της διορισμένης από την τότε Κυβέρνηση Γενικής Επιθεωρήτριας Δημόσιας Διοίκησης, η οποία διατηρούσε στενή σχέση με τον τότε κυβερνητικό εκπρόσωπο. Έκθεση που δεν είχε καν ξεκινήσει να συντάσσεται και που ουδέποτε παραδόθηκε από την ανωτέρω, προκαλώντας θύελλα αντιδράσεων και εύλογη ανησυχία ύπαρξης μεθοδεύσεων συγκάλυψης.
- Ο πραγματογνώμονας Δημήτριος Λιότσιος, στη συνέχεια, δεν θωρακίσθηκε θεσμικά στο δύσκολο έργο του, δεδομένου ότι ων ενεργός αξιωματικός του Π.Σ., καλούνταν να ελέγξει αβελτηρίες ιεραρχικά ανωτέρων του αξιωματικών του Π.Σ., με συνέπεια να υποστεί σωρεία απειλών, εκβιασμών κι υπηρεσιακών πιέσεων, κυρίως από τον κατηγορούμενο, υπαρχηγό τότε και μετέπειτα αρχηγό του Π.Σ., ως και κίνδυνο ζωής, προκειμένου να συνετιστεί και “μαγειρέψει” κατά παραγγελία την πραγματογνωμοσύνη του, μη προβάλλοντας στοιχεία περί της ευθύνης τους.
- Ο ορισθείς ανακριτής Αθανάσιος Μαρνέρης μετά από ενδελεχή έρευνα της υπόθεσης που αριθμεί έγγραφα περίπου 400.000 σελίδων, απέστειλε τρεις φορές τη δικογραφία πίσω στον Εισαγγελέα για άσκηση συμπληρωματικής ποινικής δίωξης σε βαθμό κακουργήματος για το αδίκημα της έκθεσης, αιτήματα που απερρίφθησαν, κάτι που δεν έχει προηγούμενο.
- Το βούλευμα του Συμβουλίου Πλημμελειοδικών συμφωνώντας με την εκτίμηση του ανακριτή ανέπεμψε τη δικογραφία στον τελευταίο για ολοκλήρωση της ανάκρισης για τελεσθέντα κακουργήματα, πλην όμως το Συμβούλιο Εφετών έκρινε ως μη νόμιμο το πρωτόδικο βούλευμα, διότι δεν είχε τέτοια αρμοδιότητα το Συμβούλιο και παρέπεμψε στο ακροατήριο την κατηγορία για τελεσθέντα πλημμελήματα, χωρίς να αποστείλει τη δικογραφία και στον Εισαγγελέα για να ασκηθεί συμπληρωματική δίωξη και για τα κακουργήματα της έκθεσης.
- Εκκρεμούσης της διαδικασίας της ανάκρισης κι ενώ ελέγχονταν ποινικά στελέχη του κυβερνώντος κόμματος (ΣΥΡΙΖΑ), όπως η περιφερειάρχης Ρένα Δούρου κι οι αναδειχθέντες με κυβερνητική επιλογή αρχηγός και υπαρχηγός της Πυροσβεστικής και της Πολιτικής Προστασίας, η κυβέρνηση, ενώ είχε αναλάβει την πολιτική ευθύνη για την απερίγραπτη καταστροφή, έσπευσε να τους προφυλάξει από πιθανές δυσμενείς ποινικές συνέπειες και τον Ιούνιο του 2019, στην εκπνοή της θητείας της, πριν τις εκλογές του Ιουλίου, έθεσε σε εφαρμογή το νέο ποινικό Κώδικα. Με την κατά παραγγελία αυτή, σφόδρα αντισυνταγματική, νομοθέτηση, μείωσε την προβλεπόμενη μέχρι τότε ποινή για το κακούργημα της έκθεσης, που προκάλεσε θάνατο, από τα 6-20 έτη, σε μέχρι 10 έτη κάθειρξη και το κακούργημα της έκθεσης, που προκάλεσε βαριά σωματική βλάβη προβλεπομένης ποινής κάθειρξης ως 10 έτη, το μετέτρεψε σε πλημμέλημα με ποινή από 3-5 έτη φυλάκιση. Οι κρατούντες νομοθέτησαν έτσι για τους εαυτούς τους δεσμεύοντας και τη δικαστική εξουσία ως προς το μελλοντικό αποτέλεσμα!
- Λίγες ημέρες μετά τη συγκλονιστική αυτή καταστροφή ο πρωτεργάτης της, επιχειρησιακός υπαρχηγός του Π.Σ., κατηγορούμενος ήδη στην προκειμένη δίκη, επιβραβεύτηκε για το έργο του και ορίστηκε νέος αρχηγός του Π.Σ., ο αρχηγός της αστυνομίας, που έστειλε δεκάδες ανθρώπους να καούν στους στενούς δρόμους του Ματιού, επιβραβεύθηκε γενόμενος Γ.Γ. Δημόσιας Τάξης, ο απών από τη μάχη της πυρκαγιάς διοικητής της ΕΜΑΚ, που αν και διατάχθηκε να μεταβεί στην περιοχή στις 17.00′, έφθασε εκεί αφού είχε ολοκληρωθεί η καταστροφή (μετά τις 21.30′), επιβραβεύθηκε ορισθείς μετέπειτα αρχηγός του Π.Σ., για να “συντονίσει” και το ολοκαύτωμα της Εύβοιας το 2021 κι ο εναέριος συντονιστής του ανύπαρκτου έργου πυρόσβεσης, που έφυγε με το ελικόπτερο στις 17.30′, την ώρα που η φωτιά έμπαινε στον οικισμό του Ν. Βουτζά, δεν επέστρεψε δε ούτε και φρόντισε να αντικατασταθεί, επιβραβεύθηκε στις πρόσφατες κρίσεις με το βαθμό του επιτελάρχη (υπ’ αρ. 3 στην ιεραρχία του Π.Σ.). Τελευταία αφήνω τα έργα και ημέρες του διοικητή της Υπηρεσίας Εναερίων Μέσων του Π.Σ. στο αεροδρόμιο Ελ. Βενιζέλος, που μετά τις 18.00′, που η φωτιά είχε ήδη κάψει το Ν. Βουτζά και πέρναγε τη Λ. Μαραθώνος μπαίνοντας στο Μάτι και Κόκκινο Λιμανάκι, διατηρούσε στη γη δύο ελικόπτερα του ΠΣ, κάνοντας ξενάγηση και πίνοντας καφέ εν υπηρεσία, μέχρι τις 19.00′, όταν πια η φωτιά είχε φθάσει στα θάλασσα, με μία μυστηριώδη “εθελόντρια”, που πήγε στο αεροδρόμιο για μία συνηθισμένη ιδιαίτερη ξενάγηση από τον κ. Διοικητή … Γιατί έτσι κάνουν οι διοικητές, όταν καίγεται το σύμπαν γύρω τους…!
Αν δεν ήταν τόσο δραματικά εγκληματικές οι συνέπειες των πράξεων και παραλείψεων των υπολόγων, που με τέτοια λεπτομέρεια αποτυπώθηκαν στη δίκη, είναι βέβαιο ότι ο Σπαθάρης θα εμπνεόταν από την “ποιότητα” των επιλογών τους και την αξιοκρατία της ανάδειξής τους σε ένα ακόμη ανεπανάληπτο έργο του.
Μετά τα 63 θύματα της πυρκαγιάς της Ηλείας, από την οποία οι τότε υπόλογοι ξεγλύστρησαν με χάδια και την επανάληψη ανάλογων εγκλημάτων με ακόμη περισσότερα θύματα, μόλις 11 χρόνια μετά, αφού οι ποινές έχασαν και τη λειτουργία τους ως μηχανισμών πρόληψης, δεν μπορώ παρά να θυμηθώ, σε παραλλαγή, τη μοναδική περιγραφή του Νίκου Σταυρίδη στους “Παπατζήδες” του 1954, που εκφράζει τη λαϊκή αίσθηση για το βαθμό έλλειψης ελέγχου των μεγαλοσχήμων, σε σχέση με τους φτωχούς κι ανίσχυρους, που το σύστημα τους «σκίζει», ώστε να τηρεί τα προσχήματα:
<<Άμα αρπάξεις ένα δεκαχίλιαρο λέγεται κλοπή εις βαθμόν πταίσματος και χράπ, τσακώνεις ένα ντιναρέ. -Άμα γραπώσεις 100 χιλιάρικα, λέγεται κλοπή εις βαθμόν πλημμελήματος και μπορεί να αρπάξεις μέχρι τέσσερα. -Άμα τσακώσεις 10 εκατομμύρια λέγεται υπεξαίρεσις και συμφωνούντος το λοιπό εισαγγελέως και ανακριτού εξέρχεσαι απ’ την ανάκριση. -Άμα τσακώσεις 100.000.000 λέγεται κατάχρα εμπιστοσύνης με κακούργημα να πούμε, και τέλος πάντων η δίκη αναβάλλεται και εξέρχεσαι με βούλευμα. -Άμα τσακώσεις 500 εκατομμύρια λέγεται σύμβαση και δέχεσαι συγχαρητήρια. -Κι άμα μπλεχτείς με τα δις και με τα τρις λέγεται εξαγωγή συναλλάγματος και χράπ παίρνεις το παράσημο>>!
Μόνο που εδώ το έγκλημα δεν αφορούσε χρήμα, αλλά ανθρώπινες ζωές, που χάθηκαν βασανιστικά!!!
Τα παράσημα όμως κι οι θέσεις εξουσίας ήσαν και πάλι εκεί και μοιράστηκαν απλόχερα στους όποιους υπολόγους, που αναδείχθηκαν λειψοί κι ελλιπείς την ώρα του χρέους. Πράξεις που συνεχίζουν να βασανίζουν όλους εμάς, που ακόμη αρνούμαστε να “κατανοήσουμε” τέτοιες αντιλογικές επιλογές και μία Ελλάδα ακόμη υποτελή στη διαπλοκή και διαφθορά, όποια μορφή κι αν λαμβάνει η ανομία, μεταμφιεζόμενη σε δήθεν νομιμότητα, αλλάζοντας απλά προσωπεία, μέσα στις δεκαετίες, που περνούν χωρίς μεταβολή επ’ αγαθώ!
Ήδη η δίκη συνεχίζεται με ραγδαίο ρυθμό, καθώς ξεκίνησε η κατάθεση του πραγματογνώμονα Δημητρίου Λιότσιου, που ως αναμενόταν είναι συγκλονιστική για την συνολική εικόνα ανικανότητας, που επέδειξε όλος ο κρατικός και μη μηχανισμός πολιτικής προστασίας στην πολύπαθη περιοχή μας. Κι ως επίσης αναμενόταν η παρουσίαση αναμφισβήτητων στοιχείων, προκαλεί λυσσαλέα αντίδραση, με νομικά τερτίπια, που ωστόσο δεν θα κάμψουν όσους διψούν διακαώς για την ανάδειξη της αλήθειας και την απόδοση δικαίου, έστω και πετσοκομμένου στα μέτρα των θυτών.
Στο χέρι μας ήταν και είναι η μεταμόρφωση, πρώτα ατομικά και μετά συλλογικά κι η παρουσία , όσων ενδιαφέρονται να συμβάλλουν, στη μοναδική αυτή δίκη και τον πάνδημο αγώνα, θα βοηθήσει ώστε να υφίσταται πλέγμα προστασίας, λογοδοσίας και ελέγχου όλων, ακόμη και των κρινόντων!!