«…
Παρά τα αντιθέτως υποστηριζόμενα με τον δεύτερο λόγο αναιρέσεως, η εκδοθείσα, ταυτάριθμη της προσβαλλομένης, παρεμπίπτουσα απόφαση του δευτεροβαθμίου Δικαστηρίου, κατ’ άρθρο 176 Κ.Π.Δ., επί ενστάσεως αυτής κατά της προπαρασκευαστικής διαδικασίας στο ακροατήριο του Πρωτοβαθμίου Δικαστηρίου, ήτοι του Μονομελούς Πλημμελειοδικείου Καλαμάτας, ως προς όλες τις επί μέρους πράξεις του κατ’ εξακολούθηση εγκλήματος, για το οποίο έχει καταδικασθεί, καίτοι μόνον για την τελευταία εξ αυτών συνέτρεχαν οι προϋποθέσεις του αυτοφώρου, η ως άνω απόφαση έχει την προσήκουσα ειδική και εμπεριστατωμένη αιτιολογία, σύμφωνα με τα διαλαμβανόμενα στο σκεπτικό της, το οποίο παρατέθηκε αυτούσιο ανωτέρω. Η παραδοχή δε του δευτεροβαθμίου Δικαστηρίου, ότι στο κατ’ εξακολούθηση έγκλημα αρκεί για την τήρηση της επ’ αυτοφώρω διαδικασίας να συντρέχουν τα στοιχεία του αυτοφώρου εγκλήματος, κατ’ αρθρ. 242 του Κ.Π.Δ., ως προς την τελευταία από τις μερικότερες πράξεις, δεν αντιφάσκει προς το νόμο, αφού, λόγω της ενότητας του δόλου, το κατ’ εξακολούθηση έγκλημα αυτό δικάζεται ως ενιαία πράξη, ενώ και στην επ’ αυτοφώρω διαδικασία διασφαλίζονται, και δεν παραβιάζονται τα υπερασπιστικά δικαιώματα του εκάστοτε κατηγορουμένου, σύμφωνα με τον Κώδικα Ποινικής Δικονομίας. (Α.Π.470/2011).