Προϋπόθεση της άσκησης στα πολιτικά δικαστήρια σχετικής αγωγής είναι η προηγούμενη αναγνώριση της συναφούς υποχρέωσης του Δημοσίου με αμετάκλητη απόφαση του αρμόδιου ποινικού δικαστηρίου. Δυνάμει του τεκμηρίου αθωότητας είναι απορριπτέος ο ισχυρισμός του Δημοσίου ότι, ανεξαρτήτως της κράτησης ή μη του ενάγοντος, ήταν αβέβαιη η εύρεση εργασίας του τελευταίου επειδή εκκρεμούσε η ποινική δίωξη και καταδίκη του. Απορριπτέα κρίνεται η περί διετούς παραγραφής ένσταση του Ελληνικού Δημοσίου. Καθ’ ολοκληρίαν δεκτή η αγωγή για την περαιτέρω αποζημίωση του ενάγοντος εξαιτίας της άδικης προσωρινής κράτησής του επί 399 ημέρες.
ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ
ΕΙΡΗΝΟΔΙΚΕΙΟ ΑΘΗΝΩΝ
ΔΙΑΔΙΚΑΣΙΑ ΠΕΡΙΟΥΣΙΑΚΏΝ ΕΡΓΑΤΙΚΩΝ ΔΙΑΦΟΡΩΝ
ΑΡΙΘΜΟΣ 776/2022
ΤΟ ΕΙΡΗΝΟΔΙΚΕΙΟ ΑΘΗΝΩΝ
Συγκροτήθηκε από τον Ειρηνοδίκη Εμμανουήλ Φωτάκη, που όρισε η Πρόεδρος του Τριμελούς Συμβουλίου Διοίκησης του Ειρηνοδικείου Αθηνών και την γραμματέα Κατερίνα Μαλινδρέτου.
Συνεδρίασε δημόσια στο ακροατήριο του στις 11/3/2022 για να δικάσει την υπόθεση:
Του ενάγοντος … του …, κατοίκου Αθηνών (οδός … αριθ….), κατόχου Α.Φ.Μ. … ο οποίος παραστάθηκε μετά του πληρεξουσίου δικηγόρου του Δομίνικου Αρβανίτη (ΑΜΔΣΑ 29970).
Του εναγομένου : Ελληνικού Δημοσίου, όπως εκπροσωπείται νόμιμα από τον Υπουργό Οικονομικών με έδρα την Αθήνα (οδός Καραγεώργη Σερβίας αρ.8) το οποίο παραστάθηκε δια της δικαστικής πληρεξούσια του Νομικού Συμβουλίου του Κράτους, Αγγελικής Τριαντάφυλλου (αμ 554).
Ο ενάγων ζητεί να γίνει δεκτή η από 25-6-2019 αγωγή του η οποία κατατέθηκε στη Γραμματεία του Δικαστηρίου αυτού με γενικό αριθμό κατάθεσης δικογράφου ./2019 και ειδικό ./25-6-2019 και προσδιορίστηκε αρχικά να συζητηθεί κατά τη δικάσιμο της 7-5-2020, όταν και αποσύρθηκε από το πινάκιο λόγω μερικής αναστολής της λειτουργίας των δικαστηρίων εξαιτίας των μέτρων προστασίας της δημόσιας υγείας από την πανδημία του κορονοϊόύ και επαναπροσδιορίστηκε οίκοθεν για την δικάσιμο ης 4/3/2021, ότε και εκ νέου αποσύρθηκε για την ίδια αιτία (πανδημίας του Covid-19) και επαναπροσδιορίστηκε οίκοθεν για την αναφερόμενη στην αρχή της παρούσας, οπότε και εκφωνήθηκε από τη σειρά του οικείου πινακίου 14. Κατά τη συζήτηση της υπόθεσης οι νομικοί παραστάτες των διαδίκων ανέπτυξαν τους ισχυρισμούς τους και ζήτησαν να γίνουν δεκτά όσα αναφέρονται στα πρακτικά και στις προτάσεις τους.
ΑΦΟΥ ΜΕΛΕΤΗΣΕ ΤΗ ΔΙΚΟΓΡΑΦΙΑ
ΣΚΕΦΤΗΚΕ ΣΥΜΦΩΝΑ ΜΕ ΤΟ ΝΟΜΟ
Στα άρθρα 533 έως 545 ΚΠΔ – όπως αντικαταστάθηκαν ως άνω με το άρθρο 26 του Ν. 2915/2001 [ΦΕΚ. Α’ 109/29-5-200] – περιέχεται πλήρης ρύθμιση για την αποζημίωση των αδίκως καταδικασθέντων ή προσωρινά κρατηθέντων και τελικά αθωωθέντων (ΑΠ 1593/2016 ΤΝΠ ΝΟΜΟΣ), όπως απαιτείται από τα άρθρα 7 § 4 του Συντ. και 9 § 5 του Διεθνούς Συμφώνου για τα Ατομικά Δικαιώματα και σε αρμονία προς τις συνταγματικές διατάξεις περί χωριστών δικαιοδοσιών (άρθρα 94-95, ΑΠ 444/2015, ΑΠ 1123/2010 ΤΝΠ ΝΟΜΟΣ, ΑΠ 918/2008 ΝοΒ 2008.2402). Προβλέπεται σε αρμονία προς τις συνταγματικές διατάξεις περί χωριστών δικαιοδοσιών (άρθρα 94, 95, 96 Σ) ότι αρμόδιο δικαστήριο για τη διάγνωση του άδικου ή παράνομου της προσωρινής κράτησης ή φυλάκισης είναι αποκλειστικώς το ποινικό δικαστήριο (ή δικαστικό συμβούλιο) που αθώωσε ή απήλλαξε ή τιμώρησε με ελαφρότερη ποινή τον κατηγορούμενο. Τα δε πολιτικά δικαστήρια είναι αρμόδια, μόνο για τον προσδιορισμό του ύψους της ζημίας και την επιδίκαση της ανάλογης αποζημίωσης ή χρηματικής ικανοποίησης, στις περιπτώσεις, που το ποινικό δικαστήριο έχει μεν αναγνωρίσει τη σχετική υποχρέωση του Δημοσίου, αλλά δεν έχει προσδιορίσει το ύφος της αποζημίωσης ή προσδιόρισε αυτή και το ύψος της δεν βρίσκει σύμφωνο τον δικαιούχο ή το υπόχρεο Δημόσιο. Και τούτο, γιατί ο ποινικός δικαστής, ο οποίος έχει πλήρη γνώση της διεξαχθείσας ενώπιον του ποινικής διαδικασίας, εκτιμώντας τις συνθήκες και όλες τις προσκομισθείσες αποδείξεις, είναι ο πλέον κατάλληλος για να αποφανθεί για την υποχρέωση ή μη του Δημοσίου προς αποζημίωση (ΑΠ 918/2008 ΝοΒ 2008.2402). Απαραίτητη συνεπώς προϋπόθεση της άσκησης στα πολιτικά δικαστήρια αγωγής αποζημίωσης για άδικη προσωρινή κράτηση και επιδίκασης αυτής είναι η προηγουμένη αναγνώριση της συναφούς υποχρέωσης του Δημοσίου με απόφαση του αρμοδίου ποινικού δικαστηρίου ή συμβουλίου, και δη αμετακλήτως, η έλλειψη της οποίας καθιστά την αγωγή απαράδεκτη και αντικείμενο της αποζημίωσης αυτής είναι κάθε ζημία που προκλήθηκε από την ολική ή μερική εκτέλεση της προσωρινής κράτησης κ.λπ. και χρηματική ικανοποίηση, το ποσό της οποίας καθορίζεται κατά την κρίση του δικαστηρίου (άρθρο 540 § 1, ΑΠ 444/2015, ΑΠ 366/2013 ΤΝΠ ΝΟΜΟΣ). Εξ άλλου, σύμφωνα με τον Νέο ΚΠοινΔ που κυρώθηκε με το Ν. 4620/2019 και ισχύει από 1-7-2019, σύμφωνα με τη διάταξη του άρθρου 535 § 1 έχουν το δικαίωμα να ζητήσουν από το Δημόσιο αποζημίωση: α) οι προσωρινά κρατηθέντες, που αθωώθηκαν αμετάκλητα με βούλευμα ή απόφαση δικαστηρίου …», κατά το άρθρο 536 «Το Δημόσιο δεν έχει υποχρέωση για αποζημίωση, αν εκείνος που καταδικάσθηκε ή κρατήθηκε προσωρινά έγινε από πρόθεση παραίτιος της καταδίκης ή της προσωρινής κράτησης» και σύμφωνα με το άρθρο 540 «Σε περίπτωση που γίνει δεκτή η αίτηση για αποζημίωση, επιδικάζεται στον αιτούντα αμετακλήτως κατ’ αποκοπή αποζημίωση συνολικά για τεκμαρτή περιουσιακή ζημία και για ηθική βλάβη, η οποία δεν μπορεί να είναι κατώτερη των είκοσι (20) ευρώ ούτε ανώτερη των πενήντα (50) ευρώ την ημέρα και της οποίας το ύφος προσδιορίζεται αφού ληφθεί υπόψη και η οικονομική και οικογενειακή κατάσταση του δικαιούχου. Το κατώτερο και το ανώτερο όριο της αποζημίωσης μπορεί να αναπροσαρμόζονται με κοινή απόφαση των Υπουργών Οικονομικών και Δικαιοσύνης, Διαφάνειας και Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων», ενώ τέλος σύμφωνα με τις διάταξη του 590 § 1 του νέου ΚΠΔ «Υποθέσεις που εκκρεμούν σε οποιοδήποτε στάδιο της ποινικής διαδικασίας και σε οποιονδήποτε βαθμό συνεχίζονται σύμφωνα με τις διατάξεις του παρόντος κώδικα. Ol πράξεις της ποινικής διαδικασίας που τελέστηκαν όταν ίσχυαν οι διατάξεις που καταργούνται διατηρούν το κύρος τους».
Εν προκειμένω με την υπό κρίση αγωγή, κατ’ ορθή εκτίμηση του δικογράφου αυτής , ο ενάγων εκθέτει ότι έχοντας γεννηθεί στην τουρκική επαρχία Diyarbakir το έτος 1987 και όντας μέλος της κουρδικής μειονότητας, είχε ήδη από το έτος 2006 μετακομίσει στην Κωνσταντινούπολη για σπουδές Ιατρικής στο πανεπιστήμιο “Istanbul University” όταν κατά τη διάρκεια των σπουδών του, εκλέχθηκε μέλος της Γενικής Συνέλευσης Νέων του “HDP” (Κουρδικού Απελευθερωτικού Μετώπου), ήτοι του κόμματος που εκπροσωπεί στο Κοινοβούλιο της Τουρκίας εκατομμύρια Κούρδων και έχει δεκάδες χιλιάδες μέλη στις τουρκικές φυλακές κι ότι ανέπτυξε εθελοντική δράση και ως ακτιβιστής της Ένωσης Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων (Human Rights Association pnsan Haklari Dernegi), εργαζόμενος παράλληλα με τις σπουδές του, ως ασφαλιστής υγείας, βοηθός σε ιατρικό κέντρο περίθαλψης προσφύγων και θυμάτων βασανιστηρίων κι ότι, εν τέλει, εξαιτίας της πολιτικής του δράσης και των πεποιθήσεων του, υπέστη κρατήσεις και βασανιστήρια με αποκορύφωμα την καταδίκη του το έτος 2014 σε 12ετή κάθειρξη από τουρκικό ποινικό δικαστήριο λόγω της συμμετοχής· του στο κουρδικό απελευθερωτικό κίνημα. Έκτοτε και έως το 2016 ζούσε στην Κωνσταντινούπολη ως φυγόποινος, αλλά μετά την απόπειρα πραξικοπήματος της 15ης — 16ης Ιουλίου 2016, όταν εντάθηκε η καταστολή των αντιφρονούντων του καθεστώτος Ερντογκάν , όπως και ο ίδιος, φοβούμενος για την ζωή του, επιχείρησε να διαφύγει της χώρας καταγωγής του. Ότι προς τούτο, την 8η Οκτωβρίου 2016 βρέθηκε σε σκάφος με άλλους 120 μετανάστες και τις πρωινές ώρες της 9ης Οκτωβρίου 2016 το πλεούμενο, όπου επέβαιναν, υπέστη μηχανική βλάβη και βυθίστηκε μεσοπέλαγα. Διασώθηκαν οι επιβαίνοντες, αλλά ο ενάγων, ο οποίος είχε προβεί στην τηλεφωνική κλήση S.O.S. προς το Λιμενικό Σώμα, καθόσον ήταν ο μόνος που ομιλούσε αγγλικά, λόγω της ιδιότητας του ως τούρκος υπήκοος, θεωρήθηκε από τις ελληνικές διωκτικές αρχές υπεύθυνος του συμβάντος και κατηγορήθηκε σαν υπαίτιος παράνομης διακίνησης ανθρώπων (trafficking). Ότι του αποδόθηκαν κατηγορίες για την τέλεση σοβαρών εγκλημάτων και δη : α) της παράνομης μεταφοράς με πλωτό μέσο από το εξωτερικό στην Ελλάδα υπηκόων τρίτων κρατών, χωρίς να έχουν δικαίωμα εισόδου, εκ κερδοσκοπίας, κατ1 επάγγελμα και από κοινού, ενώ από την παράνομη πράξη μπορούσε να προκόψει κίνδυνος για άνθρωπο, β) της παράνομης είσοδο στη Χώρα, γ) της ψευδορκίας μάρτυρα και δ) της κατοχής και .χρήσης ψευδών ταξιδιωτικών εγγράφων. Ότι μετά ταύτα, την 10.10.2016 επιβλήθηκε σε βάρος του προσωρινή κράτηση ενώ ενδιαμέσως, υποβλήθηκε από τις τουρκικές αρχές αίτημα έκδοσης του. Ειδικότερα, σύμφωνα με αυτή ήταν κατηγορούμενος στην Τουρκία για την «υποκίνηση διαδήλωσης 15 ατόμων το έτος 2010»., αλλά τον Σεπτέμβριο 2017 ο Άρειος Πάγος γνωμοδότησε αρνητικά επί της εν λόγω αίτησης έκδοσης, αναγνωρίζοντας του την ιδιότητα του πολιτικού πρόσφυγα και διατρέχοντος κίνδυνο ζωής σε περίπτωση έκδοσης του στην Τουρκία. Εκθέτει ότι, εν συνεχεία, με την απόφαση υπ’ αριθ. 96/2017 Μονομελούς Εφετείου Κακουργημάτων Αιγαίου, αθωώθηκε πανηγυρικά -και όχι λόγω αμφιβολιών- για όλες τις προαναφερθείσες εγκληματικές πράξεις που του αποδίδονταν ενώ προς υποστήριξη του έστερξαν το Ελληνικό Συμβούλιο -για τους Πρόσφυγες και πλείστες άλλες συλλογικότητες, ως αναφέρονται στην υπό κρίση. Ότι μέχρι την εκδίκαση της υπόθεσης του κρατήθηκε προσωρινά από την 10.10.2016 μέχρι την 13η.1.2017 (ήτοι επί 399 ημέρες), κυρίως στις φυλακές Χίου (επί 11 μήνες) και στον Κορυδαλλού (επί 2 μήνες). Σχετικώς, την 14.11.2017 υπέβαλε κατ’ άρθρο 537 ΚΠΔ αίτηση για την αποζημίωση του ως αδίκως κρατηθείς, αιτούμενος την καταβολή του ποσού των €30,00/ημέρα για 399 ημέρες κράτησης, ήτοι για το συνολικό ποσό των €11.970,00- Επ’ αυτής, το Μονομελές Εφετείο Κακουργημάτων Αιγαίου με την υπ’ αριθ.’62/10.7.2018 απόφαση του έκρινε εν μέρει δεκτή για το ποσό των10,00€ ημερησίως (ήτοι για το συνολικό ποσό των 3.990,006). Με αυτό το ιστορικό ο ενάγων ζητεί να αυξηθεί το ποσό αυτό σε 50 € ημερησίως, ήτοι συνολικά στο ποσό των 15.960€ και να αποζημιωθεί αναλόγως. Εισέτι να κηρυχθεί προσωρινά εκτελεστή η απόφαση που θα εκδοθεί και να καταδικαστεί του εναγόμενο στην εν γένει δικαστική του δαπάνη.
Με το περιεχόμενο αυτό και το αίτημα μετά τον περιορισμό αυτού με τροπή του από καταψηφιστικά σε έντοκο αναγνωριστικό (κατ’ άρθρο 7 § 3 ν.δ. 1544/1942 όπως ισχύει με το άρθρο 42 ν. 4640/2019), η υπό κρίση αγωγή αρμοδίως φέρεται προς εκδίκαση ενώπιον του Δικαστηρίου τούτου, ως το καθ’ ύλην και κατά τόπον αρμόδιου (αρθρ. 14 § 1 α, 22 και 25 ΚΠολΔ) κατά την ειδική διαδικασία των περιουσιακών διαφορών (αρθρ. 614 επ. ΚΠολΔ), ούσα νόμιμη ως στηριζόμενη στις ως άνω διατάξεις (αρθρ. 533, 536 § 2, 539 § 1 περ. Β και 540 § 1 Κ.Π.Δ., όπως ίσχυαν κατά τον χρόνο άσκησης της) σε συνδυασμό με αυτές των άρθρων 57, 59, 299, 914 και 932 ΑΚ και 176, 907, 908 ΚΠολΔ, πλην του αιτήματος για κήρυξη της εκδοθησόμενης απόφασης προσωρινώς εκτελεστής, το οποίο, μετά την κατά τα ως άνω τροπή του αιτήματος της αγωγής από καταψηφιστικό σε έντοκο αναγνωριστικό, τυγχάνει μη νόμιμο, καθώς εκτελεστότητα προσδίδεται μόνο στις αποφάσεις που περιέχουν καταδίκη, δηλαδή στις καταψηφιστικές (ΑΠ 299/1992 Δ/νη 34/1075, ΑΠ 180/1990 Ε.Ε.Ν. 1990/682, ΕφΠειρ 684/1994 Δ/νη 36/674, Βαθρακοκοίλης Β., Κώδικας Πολιτικής Δικονομίας, Ανάλυση. κατ’ άρθρο, τόμος ΣΤ’, άρθρο 1047,υπό 34, σελ. 656, Φαλτσή-Γέσιου Πελαγία, Αναγκαστική Εκτέλεση, Γενικό Μέρος, έκδοση 1998, σελ. 97). Επομένως, η αγωγή, κατά το μέρος που κρίθηκε νόμιμη, πρέπει να ερευνηθεί περαιτέρω κατ’ ουσίαν.
Από την ένορκη κατάθεση της μάρτυρα απόδειξης που εξετάσθηκε στο ακροατήριο του Δικαστηρίου τούτου και περιλαμβάνεται στα ταυτάριθμα με την παρούσα απόφαση πρακτικά συνεδρίασης αυτού και απ’ όλα ανεξαιρέτως τα έγγραφα που προσκομίζουν και επικαλούνται οι διάδικοι, αποδείχθηκαν τα εξής: ο ενάγων κατηγορήθηκε αδίκως από τις Ελληνικές Διωκτικές Αρχές αποδίδοντας του τις κατηγορίες: α) της παράνομης μεταφοράς με πλωτό μέσο από το εξωτερικό στην Ελλάδα υπηκόων τρίτων κρατών, χωρίς να έχουν δικαίωμα εισόδου, εκ κερδοσκοπίας, κατ’ επάγγελμα και από κοινού, δυναμένου εκ της παρανόμου πράξεως να προκύψει κίνδυνος για άνθρωπο, β) της παράνομης είσοδο στη Χώρα, γ) της ψευδορκίας μάρτυρα και δ) της κατοχής και χρήσης ψευδών ταξιδιωτικών εγγράφων. Ειδικότερα για τις ως άνω αποδιδόμενες πράξεις τις οποίες εφέρετο ότι διέπραξε στις 10/10/2016, ο ενάγων αθωώθηκε πανηγυρικά (κι όχι λόγω αμφιβολιών ) δυνάμει της υπ’ αριθ. 96/6.11.2017 Μονομελούς Εφετείου Κακουργημάτων Αιγαίου. Πλην όμως επειδή κατά την σύλληψη του είχε κριθεί προφυλακιστέος και μέχρι την απαλλαγή του κρατήθηκε προσωρινά από την 10.10.2016 μέχρι την 13.11.2017 (ήτοι επί 399 ημέρες), στις φυλακές Χίου για 11 μήνες και σε αυτές του Κορυδαλλού για δύο μήνες, την 14.11.2017 υπέβαλε, ως εδικαιούτο κατ’ άρθρο 537 ΚΠΔ, αίτηση για την αποζημίωση ως αδίκως κρατηθείς, αιτούμενος την καταβολή του ποσού των €30,00/ημέρα για 399,ημέρες κράτησης, ήτοι για το συνολικό ποσό των €11.970,00. Επ’ αυτής, το Μονομελές Εφετείο Κακουργημάτων Αιγαίου με την υπ’ αριθ. 62/10.7.2018 απόφαση του έκρινε εν μέρει δεκτή για το ποσό των €10,00/ημερησίως (ήτοι για το συνολικό ποσό των €3.990,00). Το εύλογο του επιδικασθέντος ποσού αμφισβητείται από τον ενάγοντα επαρκώς αιτιολογημένα, δοθέντος ότι εάν δεν είχε κρατηθεί προσωρινώς, θα είχε συνεχίσει κανονικά τη ζωή και τις σπουδές του απολαμβάνοντας και την δέουσα προστασία ως πολιτικός πρόσφυγας, γεγονός που εν τέλει του αναγνωρίστηκε, όπως προκύπτει από τις προσκομιζόμενες μετ’ επικλήσεως υπ’ αριθμόν … Άδειας Διαμονής Δικαιούχου Διεθνούς Προστασίας της Ελληνικής Δημοκρατίας και με αριθμό … Διαβατήριο της Υπηρεσίας Ασύλου (με την σημείωση επ’ αυτού ότι ισχύει για όλες τις χώρες πλην Τουρκίας). Επιπροσθέτως, κατά το επίμαχο χρονικό διάστημα των 399 ημερών, αποδείχθηκε ότι ο ενάγων, έχοντας αποκτήσει ήδη προ της έλευσης του στην ημεδαπή τα* αναγκαία προσόντα, όντας φιλομαθής και εργατικός, αφού φοιτούσε στην Ιατρική Σχολή του πανεπιστημίου της Κωνσταντινούπολης και ταυτόχρονα εργαζόταν και προ της διώξεως του, προφανώς λόγω των προσόντων του, ενώ ως γνώστης της τουρκικής κουρδικής και αγγλικής γλώσσας ηδύνατο να απασχοληθεί και εδώ, αμειβόμενος ως μεταφραστής και με αύτη του την ιδιότητα θα αποκέρδαινε από την ως άνω δραστηριότητα του κατά τη συνήθη πορεία των πραγμάτων τα ποσά που διαλαμβάνει στην αγωγή του, ήτοι κατ’ ελάχιστο το ποσό των 1.1006 καθαρά σε μηνιαία βάση, όπως ελάμβανε από την εργοδότρια του εταιρεία με την επωνυμία “.” με την οποία κατάρτισε σύμβαση εργασίας αορίστου χρόνου στις 14/11/2018, ήτοι πριν τη συμπλήρωση έτους μετά την αποφυλάκιση του, ενταχθείς συνάμα στο σύστημα κοινωνικής ασφάλισης της χώρας μας, καταβάλλοντας εισφορές στον ΕΦΚΑ, ήδη από τον Μάιο του 2018, ήτοι πριν την πάροδο 6^ μηνών από της απελευθερώσεως του, όπως προκύπτει από την προσκομιζόμενη καρτέλα ασφαλισμένου. Απασχολήθηκε εκεί στον τομέα της τηλεφωνικής επικοινωνίας βοήθειας (“helpline”) προσφύγων που μιλούν την κουρδική, την τουρκική ή την αγγλική γλώσσα, εργασία που απαιτεί εξειδικευμένες γνώσεις,: ενώ παράλληλα ενεγράφη στο Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης προς ολοκλήρωση των σπουδών του, όπως αποδεικνύεται από την καρτέλα φοιτητή που προσκομίζεται. Ειδικότερα, κατά τον χρόνο συζήτησης της αίτησης του ενώπιον του Μονομελούς Εφετείου Κακουργημάτων Αιγαίου, ελάμβανε εργαζόμενος ήδη ως διερμηνέας μηνιαίο μισθό €1.400,00 (1.100,00 καθαρά) το οποίο σε· ημερήσια βάση αναλογεί σε< 63,63€ (1.4006 ΔΙΑ 22 εργάσιμες ημέρες), γεγονός που βεβαιώνεται πρωτίστως από την σύμβαση, αλλά βεβαιώθηκε τόσο από την κατάθεση του μάρτυρα που εξετάστηκε ενώπιον του δικαστηρίου εκείνου …, όσο και από αυτήν της μάρτυρος απόδειξης εξετασθεισης ενώπιον του παρόντος δικαστηρίου. Ειρήσθω δε ότι και από την ανωμοτί εξέταση του, απεδείχθη ότι έχει πλέον αποκτήσει επαρκή γνώση της ελληνικής γλώσσας £ γεγονός που κατατείνει στην κατάφαση της αληθούς του βούλησης για την ένταξη στο κοινωνικό και οικονομικό γίγνεσθαι, την οποία αποστερήθηκε λόγω της αδίκου κράτησης του. Ως εκ τούτου απορριπτέος τυγχάνει ο ισχυρισμός του εναγόμενου ότι ανεξαρτήτως της κράτησης ή μη του ενάγοντος ήταν αβέβαιη η εύρεση εργασίας και η συνακόλουθη λήψη αποδοχών εξ αυτής, καθώς θα εκκρεμούσε η ποινική του δίωξη και καταδίκη, διότι αφενός δυνάμει του τεκμηρίου αθωότητας [αρθρ.. 6 § 2 ΕΣΔΑ) ενόσω ήταν υπόδικος δεν θα επηρεαζόταν η δυνατότητα του να εργαστεί ως μεταφραστής στον ιδιωτικό τομέα, όπου η .ποινική εμπλοκή δεν αποτελεί τυπικώς εμπόδιο, αφετέρου τα ως άνω προσόντα και η εργατικότητα που επιδείκνυε και επιδεικνύει, κατά τα διδάγματα της κοινής πείρας δεν θα επέτρεπαν την επί μακρόν ανεργία του . Με βάσιμη την εκ των υστέρων πρόγνωση, και προς διάγνωση του τεκμαρτού κατ’ αρθρ.540 ΚΠΔ ετήσιου εισοδήματος του, δέον όπως ληφθεί υπόψιν ό,τι αντίστοιχα θα ελάμβανε από την εργασία του, ήτοι εν προκειμένω το συνολικό ποσό των €18.200,00 (=13 μήνες x €1.400,00). Το ποσό αυτό τεκμαίρεται ότι διέφυγε της περιουσίας του ως βασική συνέπεια της επιβληθείσας προσωρινής κράτησης η οποία εξάλλου του προκάλεσε μεγάλη στενοχώρια, πικρία και ματαίωση των προσδοκιών ελευθερίας που η Ελλάδα, ως ευρωπαϊκό κράτος δικαίου πρεσβεύει, δικαιούμενος ούτως και αποζημίωση για την ηθική βλάβη που υπέστη από την στέρηση της ελευθερίας του.
Τέλος, απορριπτέα κρίνεται και η περί διετούς παραγραφής ένσταση που προέβαλε το εναγόμενο Ελληνικά Δημόσιο, στηριζόμενη κατά μείζονα λόγο στο άρθρο 539 § 2 ΚΠΔ, όπως ίσχυε κατά τον χρόνο άσκησης της αγωγής στις 26/6/2019 (αφού καταργήθηκε από 1.7.2019, δυνάμει των άρθρων 585 και 586 του νέου Κώδικα Ποινικής Δικονομίας, κυρωθέντος με το άρθρο πρώτο του ν.4620/2019,ΦΕΚ Α 96/11.06.2019) , καθόσον τότε επιδόθηκε η υπό κρίση στο Ελληνικό Δημόσιο , όπως προκύπτει από την προσκομιζόμενη μετ’ επικλήσεως υπ’ αριθμ. .Β/26-6-2019 έκθεση επίδοσης του Δικαστικού Επιμελητή στο Πρωτοδικείου Αθηνών … Η ως άνω διάταξη προέβλεπε ότι : «2. Η αξίωση (επιπλέον αποζημίωσης) παραγράφεται ύστερα από δύο χρόνια από την ημέρα που έγινε αμετάκλητη η απόφαση για την ποινική υπόθεση». Εν προκειμένω, η αθωωτική απόφαση με αριθμό 96/6-11-2017 δημοσιεύθηκε την 13/11/2017, όταν και αποφυλακίστηκε , ή δε κατ’ αρθρ.537 παλαιού ΚΠΔ αίτηση αποζημίωσης εκδικάστηκε στις 10-7-2018, και δημοσιεύθηκε αυθημερόν η υπ’ αριθμόν 62/2018 απόφαση του Μονομελούς Εφετείου Κακουργημάτων Αιγαίου, ήτοι πριν την παρέλευση της εκ του νόμου διετούς παραγραφής. Ειρήσθω ότι σε κάθε περίπτωση με την άσκηση της υπό κρίση διακόπηκε η παραγραφή και δεδομένου ότι η συζήτηση της υπό κρίση δεν έγινε κατά την αρχικώς ορισθείσα δικάσιμο (7/5/2020) για λόγους ανωτέρας βίας, καθόσον αποσύρθηκε από το πινάκιο κατά τα ανωτέρω λόγω εκτάκτων μέτρων προστασίας της δημόσιας υγείας ( αρθρ. 74 Ν. 4690/2020) και ως εκ τούτου υφιστάμενου του δικαιοστασίου τελούσε σε αναστολή και η εν επιδικία παραγραφή κατ’ αρθρ.255 επ. ΑΚ.
Κατ’ ακολουθία των ανωτέρω, η αγωγή πρέπει να γίνει δεκτή στο σύνολο της και να αναγνωριστεί ότι το Ελληνικό Δημόσιο οφείλει να καταβάλει στον ενάγοντα το ποσό των 15.960€ με το νόμιμο τόκο από την επίδοση της υπό κρίση μέχρι την εξόφληση, ως αποζημίωση για τη ζημία που υπέστη στην προσωπική και περιουσιακή κατάσταση του και λόγω ηθικής βλάβης, εξαιτίας της κράτησης που επιβλήθηκε σε βάρος του από την 10.10.2016 μέχρι την 13.11.2017 (ήτοι επί 399 ημέρες), ενώ μετέπειτα αθωώθηκε. Τέλος, τα δικαστικά έξοδα πρέπει να συμψηφισθούν μεταξύ των διαδίκων, ένεκα της δυσχέρειας στην ερμηνεία των κανόνων που εφαρμόστηκαν, κατ’ αρ.179 ΚΠολΔ.
ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΛΟΓΟΥΣ ΑΥΤΟΥΣ
ΔΙΚΑΖΕΙ κατ’ αντιμωλία των διαδίκων.
ΔΕΧΕΤΑΙ την αγωγή.
ΑΝΑΓΝΩΡΙΖΕΙ ότι το εναγόμενο Ελληνικό Δημόσιο οφείλει να καταβάλει στον ενάγοντα το ποσό των δέκα πέντε χιλιάδων εννιακοσίων εξήντα ευρώ (15.960€) με το νόμιμο τόκο από την 27/6/2019 μέχρις εξοφλήσεως.
ΣΥΜΨΗΦΙΖΕΙ τη δικαστική δαπάνη μεταξύ των διαδίκων.
Κρίθηκε, αποφασίστηκε και δημοσιεύθηκε σε έκτακτη δημόσια συνεδρίαση στο ακροατήριο του την 30/9/2022 απόντων των διαδίκων και των νομικών τους παραστατών.
Ο ΕΙΡΗΝΟΔΙΚΗΣ Η ΓΡΑΜΜΑΤΕΑΣ
ΕΜΜΑΝΟΥΗΛ ΦΩΤΑΚΗΣ
https://www.dsanet.gr/Epikairothta/Nomologia/eirath%20776_2022.htm