2183/1999 ΕΦΘΕΣΣΑΛ (πηγή NOMOS)
Στη συναλλαγματική, όπως και στην τραπεζική επιταγή, η δήλωση της βούλησης έχει τον τύπο της
γραφής και της υπογραφής από τον οφειλέτη. Συνεπώς, ο ισχυρισμός του φερομένου ως υπόχρεου, ότι
η υπογραφή του επί του τίτλου είναι πλαστή, αποτελεί ένσταση πλαστότητας αυτού, η οποία μπορεί να
αντιταχθεί εναντίον κάθε κομιστή, ακόμη και καλόπιστου, ενεργεί δηλαδή in rem και είναι
προσωποπαγής, υπό την έννοια ότι μπορεί να την προτείνει μόνο εκείνος του οποίου πλαστογραφήθηκε
η υπογραφή. Κατ` απόκλιση δε από τον κανόνα που τίθεται με το άρθρο 457 παρ. 1 ΚΠολΔ, την
πλαστότητα αποδεικνύει ο ίδιος ο φερόμενος ως υπόχρεος, γιατί, στη συναλλαγματική και στους
πιστωτικούς τίτλους γενικότερα, η εξασφάλιση της κυκλοφορίας του τίτλου και της προστασίας των
συναλλαγών επιβάλλει την αντιστροφή αυτή του βάρους της απόδειξης, το οποίο πλέον φέρει αυτός που
αμφισβητεί την υπογραφή επί του τίτλου. Εξάλλου, από το συνδυασμό των διατάξεων των άρθρων 96
παρ. 1, 98 περ. β` και 460 επ. ΚΠολΔ προκύπτει ότι, για την υποβολή της ενστάσεως αυτής από
πληρεξούσιο δικηγόρο, απαιτείται ειδική πληρεξουσιότητα, η έλλειψη της οποίας αναπληρώνεται με την
έγκριση του ενισταμένου, που μπορεί να είναι ρητή ή σιωπηρή και να συνάγεται από την αυτοπρόσωπη
εμφάνιση του τελευταίου στο ακροατήριο μετά του πληρεξουσίου του δικηγόρου. Τέτοια όμως
πληρεξουσιότητα δεν απαιτείται όταν έχει υποβληθεί αρμοδίως σχετική μήνυση. Επίσης, εκείνος που
προβάλλει την ένσταση πλαστότητας είναι υποχρεωμένος να προσκομίσει τα αποδεικτικά έγγραφα αυτής
και να αναφέρει ονομαστικώς τους μάρτυρες και τα άλλα αποδεικτικά μέσα (ΕφΑθ 11957/1995 ΔΕΕ
1996.627, ΕφΑθ 3317/1990 Δνη 1991.150) με το δικόγραφο της ανακοπής. Περαιτέρω όμως,
δεδομένου ότι στον ισχυρισμό του οφειλέτη για πλαστότητα της υπογραφής του επί του τίτλου
εμπεριέχεται εννοιολογικά, ως έλασσον, η εκ μέρους του άρνηση της γνησιότητας της υπογραφής του,
σε περίπτωση κατά την οποία ο ισχυρισμός για τέτοια πλαστότητα δεν ήθελε προβληθεί παραδεκτά,
σύμφωνα με τα παραπάνω αναφερόμενα, πρέπει να ερευνηθεί ο περιεχόμενος σ αυτόν μικρότερος
ισχυρισμός, για άρνηση της γνησιότητας της φερόμενης στον πιστωτικό τίτλο υπογραφής του οφειλέτου,
που αποτελεί νόμιμη ένσταση την οποία έχει υποχρέωση να αποδείξει αυτός (ΕφΘεσ 466/ 1990 Αρμ
1991.382).