Το Δικαστήριο έκρινε ότι ο πρώτος λόγος αναίρεσης με τον οποίο αποδόθηκαν στην συμπροσβαλλόμενη παρεμπίπτουσα απόφαση, που απέρριψε το αίτημα αναβολής της δίκης λόγω αδυναμίας του συνηγόρου υπεράσπισης της αναιρεσείουσας, να παρασταθεί, ήτοι λόγω κωλύματος στο πρόσωπό του, οι πλημμέλειες της απόλυτης ακυρότητας που συνέβη κατά τη διαδικασία στο ακροατήριο, της έλλειψης ειδικής και εμπεριστατωμένης αιτιολογίας και της υπέρβασης εξουσίας, προβλήθηκε αλυσιτελώς και ως εκ τούτου απερρίφθη , αφού εν τέλει η εκδίκαση της υπόθεσης έγινε με τη συμμετοχή του συνηγόρου υπεράσπισης της επιλογής αυτής.
Εν συνεχεία με τον δεύτερο λόγο αναίρεσης αποδόθηκαν στην προσβαλλόμενη απόφαση οι πλημμέλειες της έλλειψης της απαιτουμένης από τα άρθρα 93 παρ. 3 του Συντάγματος και 139 του Κ.Π.Δ. ειδικής και εμπεριστατωμένης αιτιολογίας και της εκ πλαγίου παραβίασης της ουσιαστικής ποινικής διάταξης του άρθρου 47 παρ. 1 σε συνδυασμό με το άρθρο 386 ΠΚ, επειδή η αναιρεσείουσα κηρύχθηκε ένοχος ως απλή συνεργός στην αξιόποινη πράξη της απάτης άγνωστου δράστη. Ο Άρειος Πάγος έκρινε ως βάσιμη την προαναφερθείσα αιτήση καθόσον, όπως προέκυψε από την προσβαλλόμενη απόφαση, η αιτιολογία αυτής εξαντλείται στην επανάληψη του διατακτικού της απόφασης, το οποίο περιέχει μόνο τα τυπικά στοιχεία του κατηγορητηρίου, χωρίς πρόσθετα πραγματικά περιστατικά, που να καθιστούν περιττή την διαφοροποίηση της διατύπωσης του σκεπτικού.
Πιο συγκεκριμένα δεν διαλαμβάνονταν στην προσβαλλόμενη απόφαση πραγματικά περιστατικά από τα οποία να προσδιορίζονται τα στοιχεία της ταυτότητας του αυτουργού της αξιόποινης πράξης της απάτης. Περιορίστηκε στην αναφορά “άγνωστος δράστης”, χωρίς να αιτιολογείται ο λόγος για τον οποίο παρέμειναν τα στοιχεία ταυτότητας του αυτουργού άγνωστα. Επί πλέον, δεν διαλαμβάνονταν πραγματικά περιστατικά σχετικά με τον αιτιώδη σύνδεσμο μεταξύ συμμετοχικής δράσης της αναιρεσείουσας και της πράξης (απάτης) του αυτουργού, καθόσον δε αφορά την εξ υποκειμένου στοιχειοθέτηση της απλής συνέργειας της αναιρεσείουσας, δεν διαλαμβάνονταν πραγματικά περιστατικά σχετικά με τον δόλο αυτής ως συνεργού ήτοι σχετικά με τη γνώση τέλεσης από τον αυτουργό της απάτης και τη βούληση αυτής να συμβάλει με την συνδρομή της στην πραγμάτωση του εν λόγω εγκλήματος, με αποτέλεσμα να καθίσταται ανέφικτος ο έλεγχος της ορθής ή μη εφαρμογής των προαναφερθεισών διατάξεων του ΠΚ.
Για τους ανωτέρω λόγους και με βάση το προαναλυθέν σκεπτικό το Δικαστήριο δέχθηκε την αίτηση αναιρέσεως και παρέπεμψε την υπόθεση για νέα συζήτηση ενώπιον του ιδίου δικαστηρίου.
Έλλειψη αιτιολογίας δεν υπάρχει στην περίπτωση που η αιτιολογία της απόφασης εξαντλείται στην επανάληψη του διατακτικού της απόφασης, όταν αυτό περιέχει, εκτός από τα τυπικά στοιχεία του κατηγορητηρίου και πραγματικά περιστατικά τόσο αναλυτικά και με τόση πληρότητα, ώστε να καθίσταται περιττή η διαφοροποίηση της διατύπωσης του σκεπτικού.
Επιμέλεια: Ιωάννης Κοντούλης/ Επιστημονικός Συνεργάτης e-Θεμις