Τι προβλέπει εισαγγελική πρόταση κατόπιν μηνύσεων οφειλέτη. Τέθηκαν στο αρχείο καθώς κρίθηκε πως οι καταγγελλόμενοι από πλευράς δήμου ενήργησαν νομίμως.
Είχε υπαχθεί στις ευνοϊκές ρυθμίσεις του νόμου Κατσέλη και σε αυτές είχε συμπεριλάβει και οφειλές του προς τον οικείο δήμο. Μετά την έγκριση του αιτήματός του, ο πολίτης βάσει προσωρινής διαταγής κλήθηκε να καταβάλλει «συμμέτρως» προς τους πιστωτές του το ποσό των 250 ευρώ μηνιαίως. Μεταξύ των οποίων και για τα χρέη του προς τον δήμο.
Ωστόσο, έδειξε να μην ανταποκρίνεται στην υποχρέωση για τις δημοτικές οφειλές, για τις οποίες κατέβαλε ελάχιστα χρήματα στην αρχή και στη συνέχεια τις αγνόησε. Αποτέλεσμα ήταν να συνειδητοποιήσει κάποια ημέρα πως είχε γίνει από το δήμο κατάσχεση του τραπεζικού του λογαριασμού. Λίγα 24ωρα αργότερα ακολούθησε και η κατάσχεση ορισμένων επιδομάτων, που δικαιούταν. 
Στο πλαίσιο της διαμαρτυρίας του, ο πολίτης υπέβαλε εξώδικα προς το δήμο για άρση των κατασχέσεων, τα οποία δεν έγιναν δεκτά. Στη συνέχεια, προχώρησε στην υποβολή μηνύσεων με το επιχείρημα παραβίασης της προσωρινής διαταγής, που είχε λάβει κατά την υπαγωγή του στο νόμο Κατσέλη.
Αφενός, όπως τονίστηκε, κατά την εξέταση από τις αρμόδιες αρχές δεν είχε κοινοποιηθεί στο δήμο η σχετική απόφαση προσωρινής διαταγής. Αφετέρου, και σημαντικότερο, ο οφειλέτης δεν είχε προχωρήσει έστω και σε κάποια συμμόρφωση για την καταβολή των δόσεων βάσει και όσων προβλέπονταν στην προσωρινή διαταγή.
Οι μηνύσεις του οφειλέτη
«Με τις μηνύσεις αυτές ο ιδιώτης κατήγγειλε το αδίκημα της παράβασης προσωρινής διαταγής που αυτός είχε λάβει στα πλαίσια κατάθεσης αίτησης του του Ν. 3869/2010 και η οποία παράβαση συνίστατο κατ’ αυτόν σε κατάσχεση τραπεζικών λογαριασμών του και επιδομάτων, εκ μέρους της οικονομικής υπηρεσίας του Δήμου. Στην ποινική υπόθεση αυτή, κλήθηκαν και παρείχαν εξηγήσεις ο Δήμαρχος, ο αρμόδιος Αντιδήμαρχος Οικονομικών Υπηρεσιών και η αναπληρώτρια προϊσταμένη Οικονομικών Υπηρεσιών του Δήμου» αναφέρει ο δικηγόρος Κωνσταντίνος Παπακωνσταντίνου, ο οποίος τους εκπροσώπησε. 
Σημειώνει επίσης πως οι μηνύσεις αυτές εξετάσθηκαν αρχικά υπό το πρίσμα του άρθρου 232Α του προηγούμενου ΠΚ και εν συνεχεία (λόγω αλλαγής του Ποινικού Κώδικα) υπό το πρίσμα του νέου άρθρου 169Α ΠΚ. Από πλευράς υπερασπιστικών ισχυρισμών προβλήθηκαν πως για το διάστημα κατά το οποίο δόθηκαν έγγραφες εξηγήσεις και ίσχυε πλέον ο νέος ΠΚ, δεν επληρούτο η αντικειμενική υπόσταση του διερευνώμενου αδικήματος καθότι σε καμία από τις απαριθμούμενες εις την νέα διάταξη του ΠΚ περιπτώσεις δικαστικών αποφάσεων που παραβιάζονται, δεν περιλαμβάνεται τυχόν εκδοθείσα απόφαση ή προσωρινή διαταγή σε πλαίσια αίτησης υπαγωγής στο Ν.3869/2010.
Για το διάστημα που δόθηκαν έγγραφες εξηγήσεις ενώ ίσχυε ακόμη ο προηγούμενος ΠΚ τονίστηκε μεταξύ άλλων ότι αποκλειστικώς αρμόδιο όργανο για την άσκηση των αρμοδιοτήτων ήταν ο τότε Αντιδήμαρχος, το δε μεταβιβάσαν όργανο (δήμαρχος) κατά τη χρονική διάρκεια ισχύος της σχετικής αποφάσεως, αποξενώθηκε πλήρως από την άσκηση αυτής, μη δυνάμενος, ως εκ τούτου, να την ασκεί παραλλήλως όσες δε πράξεις τελέσθηκαν, στο πλαίσιο των άνω αρμοδιοτήτων ήταν πράξεις του οργάνου προς το οποίο έγινε η μεταβίβαση, ήτοι πράξεις του Αντιδημάρχου. Άρα, σε κάθε περίπτωση ο δήμαρχος δεν ευθύνεται ποινικά.
Ο δικηγόρος λέει, επίσης, πως αρμόδιοι υπάλληλοι για την άρση της οποιασδήποτε κατάσχεσης από το Δήμο είναι ο δημοτικός ταμίας και ο προϊστάμενος Οικονομικών Υπηρεσιών και όχι κάποιος από αυτούς από μόνος του. 
«Η μη άρση κατάσχεσης από τον αρμόδιο υπάλληλο, δεν οφείλεται σε δόλο και θέληση παραβίασης προσωρινής διαταγής αλλά αντιθέτως ως δημόσιος υπόλογος, οφείλει να προβεί σε ενέργειες μη επιζήμιες για την δημοτική περιουσία και τα δημοτικά έσοδα, ανεξαρτήτως της νομικής δυσχέρειας που μπορεί να υπέχει η ερμηνεία του περιεχομένου μίας προσωρινής διαταγής» τονίζει.
Η άνευ ετέρου συμμόρφωση στην άνω προσωρινή διαταγή, θα ήταν πολύ πιθανό να πληροί την αντικειμενική υπόσταση του εγκλήματος της παράβασης καθήκοντος του άρθρου 259 Π.Κ ιδιαίτερα επαχθούς για τον αρμόδιο υπάλληλο που υπέχει την ιδιότητα του δημοσίου υπολόγου.
«Αλλως, υφίσταται, σύγκρουση καθηκόντων αποκλείουσα το άδικο της πράξης, δηλ. περίπτωση κατά την οποία πλείονα καθήκοντα εναντιούνται in concreto προς άλληλα έτσι, ώστε ανέφικτη αποβαίνει η εκπλήρωση του ενός άνευ παραβάσεως του άλλου. Κατά τα κρατούντα δε στην επιστήμη, το σπουδαιότερο, το κοινωνικά σημαντικότερο καθήκον, πρέπει να εκπληρωθεί σε βάρος του λιγότερο σημαντικού που in conreto δεν δεσμεύει εξ αιτίας της σύγκρουσης τον φορέα του» καταλήγει.
Τέθηκαν στο αρχείο
Σύμφωνα με τον κ. Παπακωνσταντίνου, οι διατάξεις του Ν.3869/2010 τυγχάνουν ανεφάρμοστες ως αντίθετες στο Σύνταγμα αναφορικά προς τον Δήμο ως ΝΠΔΔ-ΟΤΑ και ετούτο διότι δεν δύναται να απαλλάσσεται ο πολίτης από την υποχρέωσή του στην δημοτική εισφορά (τέλη κλπ), με αποτέλεσμα «η ένδικη αίτησή του μηνυτή να θεωρείται ότι θα απορριφθεί ως προς τον Δήμο για τους ανωτέρω λόγους και πέραν τούτου δεν δύναται να απαλλαγεί των οικονομικών υποχρεώσεών του προς τον Δήμο δίχως μάλιστα να τηρεί την όποια δικαστική ρύθμιση προέκυψε δυνάμει της χορηγηθείσας σε αυτόν προσωρινής διαταγής». 
Όπως αναφέρει, η εισαγγελική αναφορά της Εισαγγελέως Πλημμελειοδικών Κορίνθου, με σύμφωνη γνώμη του Εισαγγελέως Εφετών Ναυπλίου, έθεσε στο αρχείο σειρά μηνύσεων του ιδιώτη κατά δήμου της Κορινθίας και λοιπών αρμοδίων προσώπων.
Κρίθηκε αφενός ότι η νέα διάταξη περί μη συμμόρφωσης σε δικαστική απόφαση κλπ είναι ευμενέστερη για τους μηνυθέντες, ενώ συγχρόνως έδωσε ιδιαίτερη έμφαση στο ότι ο καταγγέλλων αποδείχθηκε πως δεν προέβη σε καμία καταβολή προς τον Δήμο για χρονικό διάστημα περίπου δύο ετών, όπως εξάλλου υποχρεώθηκε με βάση την χορηγηθείσα προσωρινή διαταγή του Ν.3869/2010.
Η τελευταία δε κρίση, αποτελεί δικαίωση νομική αλλά και ηθική, συν τοις άλλοις και για την αρμόδια Οικονομική Υπηρεσία του Δήμου αυτού, η οποία απεδείχθη ότι έπραξε σωστά επιλέγοντας δια της αρμοδίας υπαλλήλου να μην άρει την κατάσχεση, αφού υφίστατο υποχρέωση τήρησης του υπαλληλικού καθήκοντος για την είσπραξη των οφειλομένων προς τον Δήμο.
Τέλος, υποστηρίζει πως από την σκοπιά του Ποινικού Δικαίου είναι προφανές ότι αφήνονται σαφείς αιχμές για την συνταγματικότητα του Ν.3869/2010 και την δυνατότητα εφαρμογής του αναφορικά εν προκειμένω προς τους Ο.Τ.Α, όταν δεν τηρήθηκε χορηγηθείσα προσωρινή διαταγή, σταθμίζοντας έτσι τα αντικρουόμενα συμφέροντα ήτοι αφενός το δημόσιο συμφέρον και αφετέρου το συμφέρον της (προσωρινής έστω) δικαστικής προστασίας.
ΟΛΟΚΛΗΡΗ Η ΕΙΣΑΓΓΕΛΙΚΗ ΠΡΟΤΑΣΗ ΕΔΩ
