Από τις διατάξεις 10 παρ. 5, 44 παρ. 1, 58 παρ. 1 και 59 του Ν. 4624/2019 περί προσωπικών δεδομένων, με τον οποίο ενσωματώθηκε στο ελληνικό δίκαιο η Οδηγία (ΕΕ) 2016/680, προκύπτει ότι δεν αποτελούν «σύστημα αρχειοθέτησης» τα προσωπικά δεδομένα που έχουν προσκομιστεί σε εισαγγελική ή δικαστική αρχή κατά τη διάρκεια της προδικασίας και βρίσκονται στον φάκελο δικογραφίας εκκρεμούς δίκης. Αρμόδιος να κρίνει τη νομιμότητα συλλογής και χρήσης τους κατά το στάδιο αυτό, είναι ο Δικαστικός ή Εισαγγελικός Λειτουργός. Ομοίως έχει κρίνει και η Αρχή Προσωπικών Δεδομένων με τις υπ’ αριθμ. 1/2020, 10/2006, 49/2005 και 147/2001 αποφάσεις της. Αντίθετα, όπως επίσης έχει κριθεί από τον Άρειο Πάγο με την υπ’ αριθμ. 79/2000 απόφαση του Α1 Πολιτικού Τμήματος, ο φάκελος δικογραφίας μη εκκρεμούς δίκης αποτελεί αρχείο υπαγόμενο στον Ν. 4624/2019.
Περαιτέρω, το άρθρο 12 παρ. 4 της ως άνω Οδηγίας, σχετικά με το δικαίωμα πρόσβασης στα προσωπικά δεδομένα, ορίζει ότι η παροχή πληροφοριών και η ενημέρωση του υποκειμένου, πρέπει να γίνεται χωρίς οικονομική του επιβάρυνση.
Ωστόσο, η απλή πρόσβαση στα δεδομένα (όπως η λήψη αντιγράφων προς ιδίαν χρήση των εγγράφων ποινικής δικογραφίας που βρίσκεται στο Αρχείο του Δικαστηρίου), εφόσον δηλαδή δεν σχετίζεται με την προστασία του υποκειμένου και τον έλεγχο νομιμότητας της επεξεργασίας των δεδομένων που το αφορούν, δεν αφορά το δικαίωμα πρόσβασης υπό την έννοια του Ν. 4624/2019 και, ως εκ τούτου, κατά την υποβολή της σχετικής αίτησης υπάρχει υποχρέωση καταβολής ενσήμου εισφοράς υπέρ ΤΑΧΔΙΚ.