Την Τετάρτη, 19/8/2020, στις 18.30′, θα συναντηθούμε στα πλαίσια της Περιπατητικής Φιλοσοφικής Σχολής της Κίνησης Οργανικότητας ΚΟΣΜΟΠΟΛΙΣ, στο περίπτερο της παραλίας των Λιβανατών, για επίσκεψη στον λόφο του Πύργου, όπου βρίσκονται οι ανασκαφές του αρχαίου Κύνου, του κύριου οικισμού και λιμανιού των Οπουντίων Λοκρών, όπου και θα μιλήσουμε για την ιστορία του Αίαντος του Λοκρού σε έναν ακόμη Μεταμορφωτικό Διάλογο.
Χαρά μας να έρθετε στην παρέα μας! Επίσης το επόμενο Σάββατο θα τιμήσουμε τους Θερμοπυλομάχους, για τα 2500 χρόνια από τη Μάχη των Θερμοπυλών, για την οποία εκδήλωση θα βγει νέα ανακοίνωση.
Αρχαίος Κύνος Λιβανατών
Στην άκρη της πόλης των Λβανατών Φθιώτιδας, δημοτικής Κοινότητάς του Δημου Λοκρών (Αταλάντης) βρίσκεται ο Κύνος, αρχαιολογικός χώρος στον οποίο εντοπίστηκαν, ύστερα από ανασκαφές, ερείπια του ομώνυμου αρχαίου οικισμού της Οπουντίας Λοκρίδας.
Η μακραίωνη αυτή χρήση του χώρου συνιστά και μια από τις πιο ενδιαφέρουσες και ανατρεπτικές παραμέτρους της ανασκαφής του Κύνου καθώς αποτελεί μια από τις σπάνιες περιπτώσεις οικισμού με συνεχή χρήση μέχρι και τη σύγχρονη εποχή. Βρίσκεται σε μια από τις πιο δραστήριες σεισμολογικά περιοχές της Ελλάδας εφόσον εμπίπτει στην ακτίνα δράσης του γνωστού ρήγματος της Αταλάντης που έχει δώσει στο παρελθόν πολλούς καταστροφικούς σεισμούς, μερικοί από τους οποίους μας είναι γνωστοί από την αρχαία ελληνική γραμματεία. Μετά από κάθε σεισμό οι κάτοικοι δεν εγκατέλειπαν το χώρο αλλά ισοπέδωναν τα ερείπια και πάνω από αυτά έκτιζαν νέα. Σε όσες περιπτώσεις κάποια τμήματα των κτηρίων ήταν επισκευάσιμα χρησιμοποιούσαν συμπληρώνοντάς τα, όπου χρειαζόταν, για να επιτύχουν νέο χρηστικό οικοδόμημα. Αυτή η πρακτική μετά από σεισμικό επεισόδιο των μέσων του 12ου αιώνα π. Χ. απεικονίζεται ευκρινώς στα διατηρούμενα οικοδομήματα της ανασκαφής που μπορεί ο επισκέπτης να δει σήμερα.
Ο Κύνος αναφέρεται από τον ‘Ομηρο, ως μια από τις πόλεις της ανατολικής Λοκρίδος, που μετείχαν στην Τρωική εκστρατεία (Ιλιαδα, ΙΙ, 531-533). Η ανατολική Λοκρίδα αποτελούσε τμήμα του μυκηναϊκού κόσμου και ο Κύνος ήταν το κυριότερο λιμάνι της, που σύμφωνα με τις αρχαίες πηγές κατοικήθηκε από τον Δευκαλύωνα και την Πύρρα (Στράβων ΙΧ, 4,2) ή από τον ήρωα Λοκρό, που έδωσε το όνομά του στην περιοχή.
Σε χαμηλό παραθαλάσιο λόφο στη θέση Πύργος ή Πάτι στην παραλία Λιβανατών, βορειοανατολικά της σύγχρονης κοινότητας, οικοδομικά λείψανα ταυτίστηκαν με την αρχαία ομηρική πόλη Κύνο, το σπουδαιότερο λιμάνι της Οπουντίας Λοκρίδας, απο το οποίο ο Αίας ο Λοκρός, ξεκίνησε για να πάρει μέρος στον Τρωικό πόλεμο υπέρ των Αχαιών, με 40 ολόμαυρα πλοία και με 4.800 άνδρες, αφού η χωρητικότητα του κάθε πλοίου ήταν 120 άτομα.
Ο Αίας υπηρξε τρομερός μαχητής, άψογος ακοντιστής και τοξότης και απίστευτα ταχύς αν και μικρόσωμος. Τα φυσικά του αυτά γνωρίσματα οδήγησαν σε πράξεις ξακουστές και έγραψαν τελικά το όνομα του στην ιστορία, όπως έμεινε όμως κι η υπεροψία κι η άκρως ασεβής συμπεριφορά του με την κακοποίηση της μάντισσας Κασσάνδρας μέσα στο Ιερό της Αθηνάς μετά την Άλωση της Τροίας. Για τη βέβηλη αυτή πράξη, καταδικάστηκε σε λιθοβολισμό από τους συμμαχητές του και αφού γλύτωσε ως ικέτης της Αθηνάς, την οποία προσέβαλλε, συνεχίζοντας αμετανόητος να υβρίζει τους Θεούς με την αλλαζονική του συμπεριφορά, μετά πολλά δεινά, τιμωρήθηκε απο τον Ποσειδώνα και χάθηκε στη θάλασσα λίγο πριν την Εύβοια.
Ανασκαφική διερεύνηση στο βορειοδυτικό τμήμα του λόφου έδειξε ότι η θέση χρησιμοποιήθηκε συνεχώς από την Πρώιμη Εποχή του Χαλκού (3000-2800 π.Χ.) μέχρι τους Βυζαντινούς χρόνους (5ος – 6ος αι. μ.Χ.).
Τα καλύτερα σωζόμενα αρχιτεκτονικά λείψανα ανήκουν στην Υστεροελλαδική ΙΙΙΓ, δηλαδή στο 12ο αι. π.Χ. Οι προγενέστερες περίοδοι της Ύστερης Εποχής του Χαλκού (14ος και 13ος αι. π.Χ.) αντιπροσωπεύονται από σπαράγματα τοίχων, δάπεδα και κεραμική. Σε βαθύτερα στρώματα βεβαιώθηκε η Μεσοελλαδική χρήση του χώρου, με την διερεύνηση έξι (6) κιβωτιόσχημων τάφων.
Ο λόφος περβάλλεται από τείχος πρώιμης ελληνιστικής εποχής κτισμένο με μεγάλες λαξευτές λιθόπλινθους, κατά το ισόδομο σύστημα. Η κατοίκηση του χώρου κατά τη γεωμετρική, αρχαϊκή και κλασική περίοδο βεβαιώνεται μόνο από την περισυλλεγείσα κεραμική, χωρίς παρουσία οικοδομικών λειψάνων, διότι ο λόφος ισοπεδώθηκε συστηματικά κατά τη Ρωμαϊκή περίοδο και τους παλαιοχριστιανικούς χρόνους, μετά το πέρας των οποίων εγκαταλείφθηκε.
Ο Αρχαιολογικός χώρος του Κύνου στις Λιβανάτες
Σύμφωνα λοιπόν με τα ανωτέρω οι καλύτερα διατηρούμενες οικιστικές φάσεις στον Κύνο ανήκουν στην Υστεροελλαδική ΙΙΙΓ΄. Περίοδο καθώς και στη μεταβατική περίοδο προς την Πρώιμη Εποχή του Σιδήρου, την άλλως γνωστή ως Υπομυκηναϊκή, περίοδοι που καλύπτουν το διάστημα από τα μέσα περίπου του 12ου αι. π. Χ. μέχρι τα μέσα του 11ου αι. π. Χ. Εδώ είχαν αναπτυχθεί συγκροτήματα οικιστικού και βιοτεχνικού χαρακτήρα γεγονός που επιβεβαιώνουν και τα κινητά ευρήματα της ανασκαφής. Δύο κλίβανοι, ένας κεραμικός και ένας μεταλλουργικός σωζόμενοι τμηματικά καθώς και μεγάλος αριθμός σκωριών και οστράκων αγγείων ατυχούς όπτησης συνηγορούν ότι οι κάτοικοι του οικισμού δραστηριοποιούντο στην παραγωγή κεραμικών αντικειμένων και στην μεταλλουργία κατά τον 12ο αιώνα. π. Χ.
Η κεραμική παραγωγή του Κύνου χαρακτηρίζεται από την υψηλή της ποιότητα και τον πλούτο και την πρωτοτυπία των διακοσμητικών θεμάτων φαίνεται δε ότι πολλά προϊόντα της προορίζονταν για εξαγωγή. Αυτή η κεραμική παραγωγή, κυρίως η εικονιστική, μας έχει δώσει αγγεία κοσμημένα με θέματα πρωτόφαντα για την μυκηναϊκή εικονογραφία και έχει κάνει γνωστό τον Κύνο στην παγκόσμια κοινότητα. Ο μεγάλος αριθμός υφαντικών βαρών, σφοντυλιών και κελυφών πορφυρών δείχνει ότι μία άλλη ασχολία των Κυναίων ήταν η υφαντική και η βαφική προφανώς στο πλαίσιο οικοτεχνικής οικονομίας. Αποθήκες γεμάτες πιθάρια και πιθανόν κοφίνια που περιείχαν δημητριακά και όσπρια είναι απόδειξη ότι η γεωργία αποτελούσε, όπως άλλωστε και σήμερα, βασική βιοποριστική ενασχόληση των ανθρώπων της περιοχής. Προκαταρκτική παλαιοβοτανική έρευνα φυτικών καταλοίπων της ανασκαφής, βεβαιώνει την καλλιέργεια σίτου, γονόκοκκου και δίκοκου, φακής, κουκιών, κριθαριού, λαθουριού και ελιάς.
Πιθανολογείται και η καλλιέργεια των αμπελιών κατά την μυκηναϊκή εποχή, ήταν δραστηριότητα των Οπουντίων Λοκρών της κλασικής εποχής, που παραδίδεται από την αρχαία γραμματεία και επιβεβαιώνεται από την απεικόνιση τσαμπιού σταφυλιού και στις δύο όψεις των λοκρικών νομισμάτων. Στις επιχώσεις της ανασκαφής του Κύνου της μέσης εποχής βρέθηκαν κατάλοιπα της πανίδας της περιοχής ή μελέτη των οποίων παρέχει χρήσιμες πληροφορίες για την τοπική οικονομία, τις διατροφικές συνήθειες και τις θρησκευτικές πρακτικές των Λοκρών. Μεταξύ των οποίων αναγνωρίζονται μεγάλος αριθμός αιγοπροβάτων, χοίρων, ιπποειδών και μικρόσωμων αγελάδων. Οστά όνων σε αφθονία είναι παρόντα μεταξύ των οστών, οι οποίοι προφανώς χρησίμευαν για τις μεταφορές, ενώ τα άφθονα κάθε ποικιλίας ελαφιών μαρτυρούν ότι το κυνήγι ήταν όχι, μόνον άθλημα των ευγενών αλλά και πηγή τροφής και πρώτων υλών για την βιοτεχνία και την ναυπηγική, όπως και τα λοιπά εξημερωμένα ζώα, των οποίων το δέρμα, το τρίχωμα ακόμα και τα οστά ή τα κέρατα είχαν πολλαπλή χρησιμότητα (π.χ. υποδηματοποιία, χιτώνες, θώρακες, νήματα, εργαλεία, κοσμήματα, εξαρτήματα ενδυμασίας κ.λ.π.).
Λιγότερα είναι τα δείγματα από αγριογούρουνο. Η παρουσία οστών θηραμάτων είναι η έμμεση απόδειξη ότι στα τέλη της εποχής του Χαλκού υπήρχαν στην περιοχή πλούσια και πυκνά δάση απαραίτητη προϋπόθεση για την διαβίωση αγρίων ζώων. Υλοτόμοι, ξυλουργοί και λιθοξόοι συγκαταλέγονται μεταξύ των επαγγελματιών των κατοίκων του μυκηναϊκού Κύνου, όπως μπορούμε να συμπεράνουμε από τα ανάλογα εργαλεία που συγκεντρώθηκαν κατά την ανασκαφή. Όπως αναφέρθηκε, εικάζεται ότι ο λόφος στο Πάτι ή Λουτρό, που ονομάζεται Κύνος, είναι το λιμάνι της ομώνυμης πόλης.
Η ταύτιση πρέπει να είναι ασφαλής όχι μόνον διότι τα ανασκαφικά δεδομένα την υποστηρίζουν, όπως και η θέση του οικισμού, αλλά και τα λείψανα λιμενικών εγκαταστάσεων που έχουν εντοπισθεί πρόσφατα και στη θάλασσα και στη ξηρά. Οι οχυρωμένες λιμενικές εγκαταστάσεις δεν είναι άγνωστες στη Μεσόγειο κατά την Αρχαιότητα και μία τέτοια πρέπει να αποτελούσε και ο Κύνος.
Βέβαια οι ορατές λιμενικές εγκαταστάσεις δεν ανήκουν στην μυκηναϊκή εποχή, με βάση όμως μια αρχή ισχύουσα διαχρονικά, σύμφωνα με την οποίαν η χρήση ενός χώρου δεν μεταβάλλεται σε μάκρος χρόνου χωρίς λόγο, εφόσον αυτός εξυπηρετεί τους σκοπούς για τους οποίους επιλέχθηκε και οργανώθηκε εξ αρχής, μπορούμε να υποστηρίξουμε ότι και κατά την μυκηναϊκή περίοδο τα μέχρι στιγμής γνωστά αρχαιολογικά στοιχεία εδώ ήταν το κύριο λιμάνι της περιοχής.
Κυριάκος Κόκκινος – Δικηγόρος – Διαπραγματευτής – Coach
Πρόεδρος Κίνησης Οργανικότητας ΚΟΣΜΟΠΟΛΙΣ
Αντιπρόεδρος Συνδέσμου Ελλήνων Βατραχανθρώπων