Άρειος Πάγος: Ο κατηγορούμενος λέει πάντα την τελευταία λέξη!

416

Ο κατηγορούμενος ή ο συνήγορος του πρέπει να λαμβάνουν τον λόγο πάντα τελευταίοι επί της ενοχής και της ποινής.

Αυτό έκρινε ο Άρειος Πάγος (Τμήμα Ε’ Ποινικό) ξεκαθαρίζοντας πως σε διαφορετική περίπτωση προκύπτει απόλυτη ακυρότητα της ακροαματικής διαδικασίας. Με αυτό το σκεπτικό το Ανώτατο Δικαστήριο της χώρας έκανε με την υπ´ αριθμόν 224/2018 απόφαση του δεκτή αίτηση αναίρεσης καταδικασθέντα, λόγω απόλυτης ακυρότητας, αφενός διότι δεν του δόθηκε τελευταία ο λόγος επί της ενοχής, αφετέρου διότι δεν του δόθηκε καθόλου ο λόγος επί της ποινής.

Συγκεκριμένα στην απόφαση του Ανωτάτου Δικαστηρίου τονίζεται πως κατά τη διάταξη του άρθρου 369 παρ. 1 του Κώδικα Ποινικής Δικονομίας «όταν τελειώσει η αποδεικτική διαδικασία, εκείνος που διευθύνει τη συζήτηση δίνει το λόγο στον εισαγγελέα ή τους εισαγγελείς (αρ.32 παρ. 2) έπειτα στον πολιτικώς ενάγοντα, ο οποίος πρέπει να αναπτύξει συγχρόνως και το θέμα που αφορά τις απαιτήσεις του, δε μπορεί όμως να επεκταθεί στο θέμα της ποινής που πρέπει να επιβληθεί, ύστερα στον αστικώς υπεύθυνο και τέλος δίνει το λόγο στον κατηγορούμενο»,ενώ  «ο κατηγορούμενος ή ο συνήγορός του έχει πάντοτε το δικαίωμα να μιλήσει τελευταίος».

Από τη διάταξη αυτή, σύμφωνα με την απόφαση του Αρείου Πάγου, προκύπτει ότι είναι υποχρεωτικό να δοθεί ο λόγος από εκείνον που διευθύνει τη συζήτηση στον εισαγγελέα και στους διαδίκους, σύμφωνα με την παραπάνω κανονισμένη σειρά στο δε κατηγορούμενο ή στο συνήγορό του, στο τέλος ακόμα κι αν δεν ζητηθεί.

Στην προκειμένη περίπτωση, το Δικαστήριο διαπίστωσε ότι μετά το πέρας της αποδεικτικής διαδικασίας, η Προεδρεύουσα Πλημμελειοδίκης έδωσε το λόγο στην Εισαγγελέα, προκειμένου να προτείνει επί της ενοχής ή μη του κατηγορουμένου, μετά την πρόταση στο συνήγορο υπεράσπισης του κατηγορουμένου και τελευταία στο συνήγορο του πολιτικώς ενάγοντα, παραβιάζοντας έτσι την κανονισμένη σειρά και το δικαίωμα του κατηγορουμένου.

Το ίδιο συνέβη και μετά την απαγγελία της περί ενοχής απόφασης, καθώς η Προεδρεύουσα Πλημμελειοδίκης παρέλειψε να δώσει το λόγο στο συνήγορο υπεράσπισης του κατηγορουμένου, ώστε να τοποθετηθεί επί της ποινής που είχε προτείνει η Εισαγγελέας.